Πρόεδρος μόνος, ψάχνει πλειοψηφία»: σοβαρές μόνο προτάσεις στο Μέγαρο των Ηλυσίων Πεδίων, Παρίσι, Γαλλία, υπόψη Εμανουέλ Μακρόν. Το τηλεοπτικό διάγγελμα του Προέδρου το βράδυ της Τετάρτης είχε στόχο την προσέλκυση συμμάχων προκειμένου η προεδρική, σχετική πλέον, πλειοψηφία να αποκτήσει τις κρίσιμες 43 ψήφους που της λείπουν για να μπορεί να νομοθετεί.

Μεταξύ των νεοφιλελεύθερων κυβερνητικών επιλογών του και της ανάγκης να πείσει κοινωνία, συνδικάτα και Αριστερά

Δύσκολη πολύ είναι η εξίσωση του δεύτερου γύρου των προεδρικών εκλογών για τον Πρόεδρο Εμανουέλ Μακρόν: για να επικρατήσει της ακροδεξιάς Λεπέν (που για πρώτη φορά έχει δεξαμενή το 7% του επίσης ακροδεξιού Ζεμούρ), πρέπει να αποσπάσει τις ψήφους (22%) του “τρίτου ανθρώπου”, Ζαν Λικ Μελανσόν, χωρίς όμως να χάσει τους συντηρητικούς ψηφοφόρους που τον έχουν ήδη στηρίξει.

Σε αντίθεση με την ήττα στις δημοτικές, οι περιφερειακές εκλογές της άνοιξης θα αναλυθούν υπό εθνικό πρίσμα ως το τελευταίο σοβαρό τεστ

«Το κόμμα δεν παράγει πλέον νέες ιδέες. Η δουλειά που γίνεται στον τομέα αυτόν είναι ανεπαρκής. Δεν μπορεί να αντιμετωπίσει τη δεύτερη φάση της θητείας. Όταν παίρνει τα χαρακτηριστικά των παλιών πολιτικών κομμάτων, κινδυνεύει με εξαφάνιση».

Σε ένα πρωτόγνωρο τοπίο, εν μέσω των περιορισμών που επιβάλλει ο ιός, αρχίζουν να μπαίνουν σε θέση μάχης όλες οι δυνάμεις της αντιπολίτευσης

Το ενδεχόμενο αγοράς πολεμικών αεροσκαφών Rafale του γαλλικού ομίλου Ντασό από την κυβέρνηση Μητσοτάκη έρχεται ξανά στο προσκήνιο μετά το ναυάγιο των γαλλικών φρεγατών, προς μεγάλη ικανοποίηση του Παρισιού, διότι οι καιροί είναι δύσκολοι λόγω της οικονομικής κρίσης. Εξάλλου το συγκεκριμένο γαλλικό αεροσκάφος είχε ανέκαθεν προβλήματα να βρει αγοραστές επειδή, παρά τα ποιοτικά του χαρακτηριστικά, θεωρείται ακριβό σε σχέση με τον υφιστάμενο ανταγωνισμό κυρίως των ΗΠΑ, και όχι μόνο.

Οι δημοτικές εκλογές στη Γαλλία, που διεξήχθησαν προ και διαρκούσης της κρίσης του κορωνοϊού, παρά την υψηλότατη αποχή και παρά την ανύπαρκτη προεκλογική εκστρατεία, έστειλαν σοβαρά πολιτικά μηνύματα. Το πρώτο αφορούσε την προεδρική πλειοψηφία, που έχασε παταγωδώς, αποδεικνύοντας την ανυπαρξία τοπικών ερεισμάτων της - γεγονός που σχετίζεται άμεσα με την έλλειψη σταθερής κομματικής δομής. 

Εδώ και λίγες ημέρες η Μασσαλία ζει τη δική της άνοιξη, παρότι βρισκόμαστε στην καρδιά του καλοκαιριού. Το πάλαι ποτέ προπύργιο της σκληρής Δεξιάς έχει περάσει στην εποχή της νέας δημάρχου, της Μισέλ Ριμπιρολά, οικολόγου, γιατρίνας επικεφαλής του συνδυασμού “Η Άνοιξη της Μασσαλίας”, που κατάφερε να ενώσει όλη τη γαλλική Αριστερά και να γυρίσει σελίδα η πόλη. Πρώτη γυναίκα, πρώτη αριστερή, οικολόγος δήμαρχος της πόλης, διαδέχεται τον ηλικιωμένο, δεξιό, δήμαρχο από το 1995 Γκοντέν που συμβόλιζε όσο λίγοι το δεξιό κατεστημένο.

Μια πολύ δυσάρεστη έκπληξη για την κυβέρνηση Μακρόν - Φιλίπ ήταν η μεγάλη κινητοποίηση πάρα πολλών κατηγοριών εργαζομένων στη Γαλλία την Πέμπτη. Φυσικά, η γαλλική κυβέρνηση περίμενε την ημέρα της απεργίας. Εκείνο που διόλου δεν ανέμενε ήταν η πολύ μεγάλη συμμετοχή αλλά και ακόμη ένα γεγονός. Το ότι επεκτάθηκε σε όλη τη Γαλλία και δεν περιορίστηκε στην πρωτεύουσα και στις μεγάλες πόλεις. Σε πολλές μικρές και μεσαίες πόλεις, έγιναν μαζικές διαδηλώσεις διαμαρτυρίας κατά της μεταρρύθμισης του συνταξιοδοτικού. Οι απεργοί ήταν πάρα πολλοί, ενώ νέκρωσαν ο σιδηρόδρομος και το μετρό στο Παρίσι. Για παράδειγμα, στον τομέα της δημόσιας Παιδείας, στον τομέα της Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης απέργησε το 50% (ποσοστό πολύ υψηλό), ενώ στη Δευτεροβάθμια το 42% και μάλιστα σύμφωνα με τα στοιχεία του υπουργείου!

Κανείς δεν μπορεί να γνωρίζει με βεβαιότητα την τελική αξιολόγηση των ημερών που βιώνουμε που θα κάνουν οι ιστορικοί. Το μόνο που μπορεί να παρατηρήσει ο προσεκτικός παρατηρητής των διεθνών πραγμάτων είναι ότι τούτες οι μέρες είναι εξαιρετικά φορτισμένες από γεγονότα συμβολικής σημασίας που πριν από λίγο καιρό φάνταζαν σχεδόν αδιανόητα.
Όπως αυτό της περασμένης Παρασκευής, 5 Αυγούστου, που έκανε αστραπιαία τον γύρο του κόσμου: για πρώτη φορά στην ιστορία τους οι Ηνωμένες Πολιτείες έχαναν το τριπλό τους Α, την ανώτερη αξιολόγηση δανειοληπτικής ικανότητας, από τον οίκο αξιολόγησης Standard & Poorʼs, που συμπεριφέρθηκε στην Ουάσιγκτον σα να ήταν η… Αθήνα.

Το δημοκρατικό ντόμινο που ξεκίνησε από την Τυνησία, σαρώνοντας τον πρόεδρο Μπέν Αλί και στη συνέχεια τον Αιγύπτιο ομόλογό του, Χόσνι Μουμπάρακ, πολιορκεί στενά τον Μουαμάρ Καντάφι, αλλά παράλληλα φαίνεται ότι έχει μεταδοθεί και σε άλλες χώρες της περιοχής (Μέσης Ανατολής και Βόρειας Αφρικής). Εκεί μονάρχες και πρόεδροι επιδίδονται σε έναν αγώνα δρόμου προκειμένου να προλάβουν ενδεχόμενες εξελίξεις όπως αυτές της Τυνησίας, της Αιγύπτου ή ακόμη και της Λιβύης.

Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι τα τελευταία 24ωρα βιώνουμε τις ύστατες ώρες ενός καθεστώτος που κράτησε 42 χρόνια και που έχει αποφασίσει ότι οι τελευταίοι του σπασμοί πρέπει να συνοδευθούν από λουτρό αίματος - σαν το καθεστώς Καντάφι, που ξεκίνησε με την αναίμακτη ανατροπή του βασιλιά Ίντρις τον Σεπτέμβριο του 1969, να θέλει να σβήσει κάθε καλή ανάμνηση που θα μπορούσε να έχουν οι Λίβυοι από αυτό.

Η αντίδραση των Τυνήσιων στο τρίτο κατά σειρά τηλεοπτικό διάγγελμα του προέδρου Μπεν Αλί μέσα σε διάστημα μικρότερο της μίας εβδομάδας - όταν πλέον η εξουσία αντιλήφθηκε ότι η εξέγερση των νέων έχει λάβει πλέον πολιτικά και ριζοσπαστικά χαρακτηριστικά - ήταν χαρακτηριστική: παρά τις υποσχέσεις ότι δεν θα είναι υποψήφιος στις εκλογές του... 2014, παρά την υπόσχεση για μείωση των τιμών βασικών ειδών διατροφής, παρά τη διαταγή προς την αστυνομία να μην πυροβολεί τους διαδηλωτές, οι νέοι ήσαν πάλι στους δρόμους, στο κέντρο της Τύνιδας, το πρωί της Παρασκευής, ζητώντας την παραίτηση του προέδρου...