Οταν η περιβαλλοντική πολιτική επενδύει τους ελάχιστους διαθέσιµους πόρους σε λάθος περιοχές, οι περιβαλλοντικά φτωχοί γίνονται φτωχότεροι και οι πλούσιοι πλουσιότεροι. Το µητροπολιτικό πάρκο στον χώρο του πρώην αεροδροµίου Ελληνικού αποτελεί παράδειγµα δαπανηρής και περιβαλλοντικά άστοχης πολιτικής.
Θα γίνει εκτός Λεκανοπεδίου, σε αραιοδοµηµένη περιοχή µε πολύ πράσινο, δίπλα στον τεράστιο πνεύµονα της θάλασσας, την ώρα που τα περιβαλλοντικά προβλήµατα πυκνοδοµηµένων και υποβαθµισµένων συνοικιών πολλαπλασιάζονται.

Πολλοί ανήσυχοι πολίτες που προβληµατίζονται για το µέλλον της χώρας πέρασαν τις τελευταίες τέσσερις ηµέρες από το συνέδριο της ∆ηµοκρατικής Αριστεράς. Εκατοντάδες σύνεδροι, πολυάριθµα µέλη και φίλοι, ενταγµένοι σε κόµµατα ή ανένταχτοι. Μέσα στη γενικευµένη αίσθηση αδιεξόδου, η συλλογική συνείδηση προσδοκά µην τυχόν εµφανιστεί η καινούργια προοδευτική ιδέαπου θα απέτρεπε την οικονοµική και κοινωνική χρεοκοπία. Το κλίµα στο συνέδριο ήπιο, µια διάθεση ευγένειας και αλληλοκατανόησης, γνωστή επί δεκαετίες στον χώρο της Ανανεωτικής Αριστεράς.

Το υπουργείο Παιδείας προκάλεσε μια συζήτηση για το πανεπιστήμιο που έπρεπε να είχε γίνει από καιρό. Το σχετικό κείμενο διαβούλευσης για την έναρξη διαλόγου περιέχει ως επί το πλείστον εύστοχες διαπιστώσεις και άστοχες προτάσεις. Η προχειρότητα και οι έμμονες ιδέες που διατρέχουν το κείμενο δεν αφήνουν πολλά περιθώρια αισιοδοξίας και εν μέρει δικαιολογούν τις σπασμωδικές αντιδράσεις του κόσμου των πανεπιστημίων.

Κάποιες ρηξικέλευθες προτάσεις του υπογράφοντος περί πράσινης ανάπτυξης (Είναι βάσιμη μια πράσινη αισιοδοξία; «Ελευθεροτυπία» 26/9) προκάλεσαν ποικίλες αντιδράσεις.

Γενικά, οι παραδοσιακές οικολογικές και αριστερές τάσεις σοκάρονται από την πράσινη ανάπτυξη μεγάλης κλίμακας, την οικονομική επιδότηση ιδιωτών, την αξιοποίηση κεφαλαιοκρατικών προτύπων παραγωγής.

Πόσες ανεμογεννήτριες αντέχει ένα μικρό νησί; Ογδόντα επτά, σύμφωνα με τις μελέτες, καμιά, σύμφωνα με την αγέρωχη αντίσταση. Η άρνηση για τα αιολικά πάρκα έχει λάβει περίπου ιδεολογικό χαρακτήρα και προκαλεί εύκολες κινητοποιήσεις. Επιπόλαιη και θλιβερή αντιμετώπιση μιας από τις πιο ελπιδοφόρες τεχνολογικές προοπτικές της εποχής μας.

Οι αρχαίες ελληνικές πόλεις γκρέμιζαν τα τείχη όταν οι αθλητές επέστρεφαν ως ολυμπιονίκες: τι χρειάζονταν οι αμυντικές υποδομές σε μια πόλη που διέθετε τόσο ικανούς ανθρώπους; Αντίθετα, το σημερινό ελληνικό κράτος ξοδεύει το υστέρημά του για στρατιωτικό εξοπλισμό: γιατί να επενδύσει στην παιδεία και την κοινωνική πρόνοια όταν μπορεί να έχει αμυντικά υπερόπλα;

Η έκταση του αδιεξόδου στον χώρο της εκπαίδευσης δεν φαίνεται να έχει γίνει αντιληπτή από την κοινωνία, ειδικότερα από πολλούς γονείς, εκπαιδευτικούς, πολιτικούς, δημοσιογράφους ή κουρασμένους διανοούμενους που φιλοδοξούν να βάλουν τα πράγματα σε τάξη.

«Το μεγάλο προσόν αυτής της ομάδας δεν είναι ούτε η άμυνά της ούτε η επίθεσή της. Είναι η μαγκιά της, η μαγκιά η ελληνική που κάνει όλους τους Ελληνες υπερήφανους. Αυτή η μαγκιά ήταν που έφερε τον θρίαμβο επί των ΗΠΑ...».

Η κριτική προς τις κοινωφελείς επιχειρήσεις είναι χρήσιμη, όταν εστιάζεται κυρίως στην ποιότητα των παρεχομένων υπηρεσιών. Εφόσον δεν έχουν ως βασική επιδίωξη το κέρδος, η προτεραιότητα ανήκει στη σωστή εξυπηρέτηση του κοινωνικού συνόλου.

Είκοσι χρόνια μετά, το Τσερνομπίλ αναφέρεται ακόμη ως το μεγαλύτερο πυρηνικό ατύχημα. Το μέλλον όμως επιφυλάσσει χειρότερα, αφού η κατασκευή νέων πυρηνικών εργοστασίων αυξάνει την πιθανότητα μεγάλων καταστροφών.

Η Φινλανδία έχει ένα από τα πιο πετυχημένα εκπαιδευτικά συστήματα στον κόσμο. Το κλειδί της επιτυχίας είναι απλό: ισότητα ευκαιριών, απαιτητική κατάρτιση δασκάλων, άφθονη δημόσια χρηματοδότηση. Αλλες σκανδιναβικές χώρες έχουν αναπτύξει παρόμοια συστήματα με υψηλή απόδοση.

Ο εύπορος καταναλωτής απολαμβάνει τα αγαθά που επιθυμεί και, όταν είναι πια άχρηστα, τα στέλνει κάπου όπου δεν τον ενοχλούν. Ο μη προνομιούχος καταναλώνει βέβαια λιγότερο, αλλά οφείλει επιπλέον να υποστεί τη θεσμοθετημένη εγκατάσταση των απορριμμάτων ολόκληρης της πόλης στη γειτονιά του.