Μπορεί κανείς να κάνει άπειρες και οξύτατες κριτικές στον πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ για ένα ευρύτατο πεδίο επιλογών του. Στον τομέα, όμως, των σχέσεων με τον Συνασπισμό οφείλει να είναι ακριβοδίκαιος.
Επιδιώξαμε ως ΑΝΑΝΕΩΤΙΚΗ ΠΤΕΡΥΓΑ του κόμματος να υπάρξει αυτή η έκτακτη δημοκρατική διαδικασία προκειμένου μετά γνώσεως και με μια ευρύτερη συλλογική ευθύνη ο ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΣ να διαμορφώσει την εκλογική του τακτική. Στις αιτιάσεις φίλων και αντιπάλων για την «πολυτέλεια» τέτοιων διαδικασιών, την ώρα που επέρχονται εκλογές ή και την ώρα που το κίνημα και η αριστερά δέχεται επιθέσεις, απαντούμε απλά: « Πάντοτε οι συγκυρίες είναι κρίσιμες. Ιστορικά, όμως, αποδείχθηκε ατελέσφορη η ανάθεση στις ηγεσίες να αποφασίζουν στο όνομα της αποτελεσματικότητας και της κρισιμότητα των καταστάσεων».
To δίλημμα που θα τεθεί στο Διαρκές Συνέδριο του ΣΥΝ είναι ανανέωση ή αναπαλαίωση. Η εκδοχή της ανανεωτικής πλευράς συμπυκνώνεται στην άποψη ότι η Κουμουνδούρου πρέπει να κατέβει στις εκλογές ως Συνασπισμός και όχι ως ΣΥΡΙΖΑ, επισημαίνει το μέλος της Πολιτικής Γραμματείας του κόμματος Δημήτρης Χατζησωκράτης, και προσθέτει ότι το μεγαλύτερο πρόβλημα του κόμματος είναι ο αυτοεγκλεισμός του.
Στην υπόθεση Βαρθολομαίου, υπάρχει μια διάσταση που δυστυχώς αναφέρεται, αποτελεί στοιχείο της προανακριτικής διαδικασίας, αλλά δεν θίγεται επί της ουσίας. Ο ντετέκτιβ. Οι μέχρι τώρα αναφορές συζητούν για το ρόλο, τη συμπεριφορά του, αν ενημέρωσε σωστά, αν έπρεπε να λάβει κάποια μέτρα αν, αν, αν… Το μείζον όμως ζήτημα είναι πώς διανοούμαστε ως κοινωνία, να ανεχόμαστε την παρουσία και τη νόμιμη λειτουργία γραφείων ή και προσώπων, που κύρια απασχόλησή τους είναι να παραβιάζουν την ιδιωτική ζωή των πολιτών.
Εκ μέρους των 10, ο Δ.Χ. έκανε την αντιεισήγηση στην ΚΠΕ του ΣΥΝ:
"Το κείμενο που σας παρουσιάζω με την υπογραφή 10 μελών της ΚΠΕ εκφράζει την άποψη των συλλογικοτήτων που αποτελούν την ανανεωτική πτέρυγα του ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΥ. Η για πρώτη φορά, μετά το Συνέδριο, συμφωνία σε ένα κείμενο συνολικής τοποθέτησης για τη Πολιτική και προγραμματική κατεύθυνση για την εκλογική κάθοδο, αναδεικνύει και το κρίσιμο και καθοριστικό στην πολιτική τους αντίληψη για το μέλλον και την πορεία του ΣΥΝ που θα έχει εκ των πραγμάτων η ς αυριανή μας απόφαση".
Ο Δημήτρης Χατζησωκράτης, μέλος της Πολιτικής Γραμματείας του ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΥ, μιλώντας στην εκπομπή του Άρη Τόλιου στον Ρ/σταθμό 9.84, σχετικά με τη κυβερνητική πρόθεση για αλλαγές στη νομοθεσία για το Άσυλο των ΑΕΙ μεταξύ άλλων τόνισε:
« Οι δηλώσεις Θ. Ρουσόπουλου σχετικά με το άσυλο μπορούν να οδηγούν ευθέως μέχρι και στην προληπτική κατάργηση του πανεπιστημιακού ασύλου.
Το άσυλο δεν θα προστατευθεί αν η πανεπιστημιακή κοινότητα δεν αποφασίσει η ίδια να αναλάβει πρωτοβουλίες και να το προστατεύσει.
Αυτό σημαίνει ότι καμία αλλαγή νομοθεσίας δεν πρέπει να υπάρξει που θα αίρει την ευθύνη από τη Σύγκλητο όλων των αποφάσεων που συνδέονται με το άσυλο.
Από κει και πέρα, στο πλαίσιο του αυτοδιοίκητου των ανωτάτων ιδρυμάτων, πολλές ιδέες και πρακτικές μπορούν να υλοποιήσουν την απόφαση των Συγκλήτων για παρέμβαση. Μια ιδέα –πρόταση, που έχει ενδιαφέρον, είναι η ανάθεση των Συγκλήτων στο Πρυτανικό Συμβούλιο, μόνο σε προφανείς έκτακτες περιπτώσεις, να είναι αυτό που θα αναλαμβάνει πρωτοβουλία, υπό τον όρο ότι η πρωτοβουλία αυτή θα επικυρωθεί από τη Σύγκλητο, ενώ σε περίπτωση μη επικύρωσης το Πρυτανικό Συμβούλιο θα παραιτείται και θα προκηρύσσει εκλογές.»
Η ανανέωση στον Συνασπισμό είναι αναγκαία, γι αυτό θα έπρεπε σε όλα τα αξιώματα στο κόμμα και την κοινωνία να ισχύουν - βάσει καταστατικού - οι δύο τετραετίες, λέει το μέλος της Πολιτικής Γραμματείας του κόμματος Δημήτρης Χατζησωκράτης. Πίσω όμως από την ανακοίνωση του Αλέκου Αλαβάνου ότι θα συγκροτήσει επιτροπή εκλογικού αγώνα με τους 30άρηδες του κόμματος, βλέπει την επιθυμία του προέδρου να ξεπεράσει τις τάσεις, με τις οποίες νιώθει άβολα.
Ο ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΣ πορεύτηκε με τον «αυτόματο πιλότο» της πείρας και της αυτοδιοικητικής παράδοσης και λειτουργίας των δυνάμεών του.
Οι τελικές επιλογές, πανελλαδικά, σε ισχυρότατο βαθμό δεν ακολούθησαν τον «κορσέ» της κεντρικής απόφασης για «αυτόνομες» καθόδους στις πρωτεύουσες και στις νομαρχίες και διολίσθησαν, ευτυχώς, και έγιναν με αυτοδιοικητικά κριτήρια και στη βάση των ιδιαιτεροτήτων των περιοχών.
Δημήτρης Χατζησωκράτης, Συνένευξη στη Μίνα Μπαγιώτα, Ο ασφαλισμένος, Δημοσιευμένο: 2006-10-11
Κεντρική στόχευση πρέπει να είναι η Ενιαιοποίηση των Ταμείων. Είναι αναγκαίο το χρονοδιάγραμμα ώστε, με χρονικό ορίζοντα το 2025, να υπάρχουν τρία Ταμεία κύριας ασφάλισης: το ΙΚΑ(όλοι οι μισθωτοί), ο ΟΓΑ(όλοι οι Αγρότες), το Ενιαίο ταμείο αυτοαπασχολουμένων. Πρέπει να ληφθεί μέριμνα ώστε όλες οι ενδιάμεσες αναδιαρθρώσεις και ενέργειες (ομαδοποιήσεις, συμπτύξεις, οργανωτικές αλλαγές κλπ.) να αναφέρονται στον κεντρικό στόχο και να αποδεικνύεται η συμβατότητά τους με αυτόν.
Την αποσιώπηση κάθε ενέργειας, αλλά και την περιθωριοποίηση του νομαρχιακού ψηφοδελτίου της αριστεράς "Ενεργοί Πολίτες" επιχειρούν με συστηματικό τόπο πολιτικά και εκδοτικά κέντρα, αποκλείοντας κατ επανάληψη τους υποψηφίους από τις εκπομπές της τηλεόρασης. Το ίδιο συμβαίνει και με την υποψηφιότητα του Θοδωρή Δρίτσα….
Η ελπίδα ότι, τουλάχιστον τις δύο τελευταίες εβδομάδες πριν τις εκλογές θα ένοιωθαν τη στοιχειώδη δημοκρατική υποχρέωση για μια στοιχειώδη παρουσίαση και ακόμη περισσότερο για μια ζωντανή αντιπαράθεση των κεντρικών υποψηφίων, αποδείχτηκε φρούδα.
Το δεκαπενθήμερο που διανύουμε από σήμερα αποτελεί κρίσιμο και οριακό χρόνο προετοιμασίας και αντιμετώπισης όλων των εκκρεμοτήτων που αντιμετωπίζουμε στον ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟ, ως πολιτικός σχηματισμός που οι δυνάμεις του μαζί με άλλες πολιτικές και κοινωνικές δυνάμεις δίνουμε τη μάχη των εκλογών. Κι ενώ στον χώρο της διεκπεραίωσης των δημοτικών εκλογών κινούνται παραδοσιακά ευρύτερες των κομματικών δυνάμεις με μια εμπειρία και ορισμένους αυτοματισμούς λειτουργίας, στο χώρο της νομαρχιακής αυτοδιοίκησης, στην ουσία και στην πράξη, το βάρος αυτό οι κομματικές δυνάμεις είναι υποχρεωμένες να το αναλάβουν καθ’ ολοκληρίαν.
Οι σχέσεις της Νέας Δημοκρατίας με το θεσμό της Αυτοδιοίκησης, με τις μεγάλες θεσμικές και λειτουργικές αλλαγές που απαιτούνταν και απαιτούνται για τη διακυβέρνηση των ΟΤΑ αλλά και με το χαρακτήρα του συνολικού διοικητικού χάρτη της χώρας, ποτέ δεν υπήρξαν αρμονικές. Πολύ δε περισσότερο, δεν είχαν ουδένα οραματικό χαρακτήρα.
