Τώρα που τα όπλα σίγησαν στα μεσανατολικά χώματα, είναι ίσως ο καιρός για κάποιες ψύχραιμες σκέψεις και εκτιμήσεις. Και παρότι ένας πόλεμος δεν έχει ποτέ νικητές, είναι ίσως ο καιρός να δοθεί απάντηση στο ερώτημα: τόσες χαμένες ζωές και τόσες υλικές καταστροφές έφεραν κάποια από τις δύο αντιμαχόμενες πλευρές σε καλύτερη θέση από αυτή στην οποία βρισκόντουσαν πριν τις τελευταίες πολεμικές επιχειρήσεις;
Νομίζω ότι το έγραψε ήδη κάποια εφημερίδα: το 2008 ήταν μια χρονιά που δεν μας άφησε να πλήξουμε. Είχε από όλα: σεισμούς και καταποντισμούς, πολέμους και τρομοκρατικές ενέργειες, οικονομικές κρίσεις και σκάνδαλα, εξεγέρσεις και ανατροπές πολιτικών ισορροπιών, Ολυμπιακούς και διαπλανητικά ταξίδια...
Και να θέλει κανείς, δεν μπορεί να μην αναφερθεί στα γεγονότα που μας συγκλόνισαν την εβδομάδα που μας πέρασε. Κι ήταν τα γεγονότα αυτά τόσο ιδιαίτερα, που όσα κι αν ακούσαμε, όσα κι αν διαβάσαμε, μένει πάντα χώρος για κάποιους επιπλέον προβληματισμούς. Να επιχειρήσουμε εδώ μια κωδικοποίηση των προβλημάτων που, κατά τη γνώμη μου, αναδύθηκαν και αναδείχθηκαν περισσότερο από τη στιγμή εκείνη που, στα καλά καθούμενα, ένας «ράμπο» αστυνομικός ύψωσε το όπλο του αναίτια και σκότωσε ένα δεκαπεντάχρονο παιδί.
Σύνολο αποτελεσμάτων αναζήτησης: 15