Η επόμενη μέρα μετά τις εκλογές, κορυφαία παρά τα θρυλούμενα διαδικασία έκφρασης των κοινωνικοπολιτικών διεργασιών, βρίσκει τον ΣΥΝ και τον ΣΥΡΙΖΑ σε πελάγη συγκρατημένης αισιοδοξίας. Το απρόσμενα καλό, για την κατάσταση και όχι για τις δυνατότητες του πολιτικού σχηματισμού, αποτέλεσμα, σε συνδυασμό με την άνετη αυτοδυναμία του ΠΑΣΟΚ, την συντριβή της Ν.Δ., την μείωση του ΚΚΕ και τους εκτός βουλής Οικολόγους, δίνει τεράστιες δυνατότητες αναστοχασμού, ανασχεδιασμού πολιτικών και δράσεων, με σχετικά άνετο χρονικό ορίζοντα.

Οι εκλογές αποτελούν πάντα μια πηγή διλλημάτων για την κοινωνία και τους πολίτες. Διλλημάτων σημαντικών και ασήμαντων, ανάλογα από την σκοπιά που κανένας τα βλέπει, τον βαθμό εμπλοκής του, την ταύτιση ή την απόσταση του από ιδεολογίες, πολιτικές και πρόσωπα.

Ποια είναι τα διλλήματα που καλείται να απαντήσει η καθ’ ημάς Αριστερά, το ρεύμα της ανανεωτικής Αριστεράς εντός του ΣΥΝ.

Κάθε ζωντανός οργανισμός, φυσικός, πολιτικός και κοινωνικός έχει καταγεγραμμένα στο DNA του πρωτευόντως το ένστικτο της επιβίωσης και ακολούθως της αναπαραγωγής. Αυτή τη βασική λειτουργία πρέπει να ξαναθυμηθεί η καθ’ ημάς Αριστερά, που έχει εξασκηθεί επιμελώς στη διαδικασία αμοιβαδοποίησης ως ψευδαίσθηση αναπαραγωγής, μεγαλώνοντας κάθε φορά τον αριθμό των κυττάρων χωρίς να αυξάνει, τουναντίον τις περισσότερες φορές μειώνοντας το συνολικό μέγεθός της.

Η ραδιοφωνική δήλωση του Περικλή Κοροβέση και η διορθωτική (;) γραπτή του, άνοιξαν έναν «ενδιαφέροντα» κύκλο συζητήσεων, τοποθετήσεων και «αναλύσεων» σε ΜΜΕ, blogs, βουλευτές, κόμματα. Η χαρά του κάθε νεκροθάφτη της Αριστεράς.

Έχοντας κατά νού ότι η Δημοκρατία είναι ατελές σύστημα, αλλά ταυτόχρονα και το λιγότερο ατελές, ας προσπαθήσουμε να προσεγγίσουμε ψύχραιμα αυτές τις «δηλώσεις»

Η σημαντικότερη πρόκληση που έχει να αντιμετωπίσει ο ΣΥΝ στην, οιονεί, προεκλογική, συγκυρία που διανύουμε – πέραν της υπέρβασης εσωτερικών, προσωπικών και πολιτικών, αντιθέσεων – είναι η εκπόνηση ενός συνεκτικού εκλογικού προγράμματος, με ιεραρχημένους στόχους και προτάσεις διαχείρισης και εξόδου από την οικονομική και οικολογική κρίση, προς όφελος της κοινωνικής πλειοψηφίας που φιλοδοξεί να εκπροσωπήσει.

Αν η τρίλιζα θεωρείται ένα παιχνίδι ικανοτήτων για παιδιά, στην περίπτωση του μετεκλογικού ΣΥΡΙΖΑ είναι για δυνατούς λύτες και για ακόμα δυνατότερα, στομάχια και νεύρα των ποικιλώνυμων φίλων και ψηφοφόρων του. Σχηματικά το «τρίπολο»- Αλαβάνος, Συνιστώσες, ΣΥΝ- έχει πολλές αλληλοκαλυπτόμενες περιοχές που κάνουν το παιχνίδι απρόβλεπτο,

Η ώρα της αποπληρωμής λαθών, παραλείψεων και ασαφειών που συνοδεύουν τον ΣΥΡΙΖΑ από την συγκρότηση του, μάλλον έφθασε.

-Οι (ευρω)εκλογές τελείωσαν, οι εκλογές έρχονται,
οφείλουμε να πάρουμε τα μέτρα μας
-η Δεξιά έχασε, η Ακροδεξιά κέρδισε,
ας σοβαρευθούμε πριν μας πάρουν τα μέτρα (και όχι μόνο σ’εμάς)
-ο Αλέκος έφευγε ,ο Αλέκος μένει,
η αξιοπιστία αναζητά το μέτρο της (ας την βοηθήσουμε)
- ο Αλέξης μπορεί ; ο Αλέξης θα μπορέσει ;

Η θαυμαστή ικανότητα «αυτοχειριασμού»της Αριστεράς, πάλι προ των πυλών. Αφού μετατρέψαμε τις προσδοκίες, υπερβολικές ενδεχομένως,

σε γύρισμα πλάτης, παραλίες και άλλες επιλογές, πολεμάμε να μετατρέψουμε μια αναστρέψιμη – υπό προυποθέσεις – ήττα, σε συντριβή.

Απευθυνόμενη η ηγετική ομάδα, σε λωτοφάγους και πληγωμένους κομματικούς μαχητές, ακροβατεί μεταξύ «ζαχαροπλαστικής», συνεδριακού ψευτοτσαμπουκά και λογικές εσωκομματικής περιχαράκωσης.

Βιώνουμε ένα κακό εκλογικό αποτέλεσμα, το 4,7% ήταν κάτω από τις ελάχιστες προσδοκίες όλων μας, φίλων και μελών. Το αποτέλεσμα καταγράφει μια καθαρή ήττα του κόμματος και του συμμαχικού σχήματος, δεν αποτελεί όμως καταστροφή. Χάσαμε μια μάχη , όχι τον πόλεμο.

Στην Πολιτική όπως και στην Ιατρική, όταν δεν μπορείς να ακολουθήσεις προληπτική αγωγή, οφείλεις έγκαιρα να κάνει σωστή διάγνωση για να εφαρμόσεις άμεσα την κατάλληλη θεραπεία προκειμένου να ανατάξεις.

Ένας «ιδιόρρυθμος» ιδεολογικά όρος, η διεκδίκηση της «οικονομίας των αναγκών» αποτελεί τον ένα από τους τρεις πυλώνες της προγραμματικής συμβολής του ΣΥΝ στον ΣΥΡΙΖΑ (οι άλλοι δυο είναι, η στρατηγική επιλογή του σοσιαλισμού με δημοκρατία και ελευθερία και η διεκδίκηση, συγκρότησης και εκπροσώπησης των κοινωνικοπολιτικών δυνάμεων που μπορούν να τους εγγυηθούν).
Οι συζητήσεις για το δόκιμο του όρου και τις δυνατότητες εφαρμογής ανέβηκαν στο κόκκινο στην ,δυστυχώς, ολιγοήμερη συζήτηση του προγράμματος και έκτοτε έχουν τοποθετηθεί στο συρτάρι.

Βρισκόμαστε πριν την 2η Πανελλαδική Συνδιάσκεψη του ΣΥΡΙΖΑ. Όλοι (;) μπορούν να συμμετέχουν, να συζητήσουν και να …«εγκρίνουν» τα προαποφασισμένα, από μια ex officio Γραμματεία ανισοβαρούς εκπροσώπησης, για λόγους «ασφαλούς αυτονομίας» των συμμετεχόντων.

Ανένταχτοι και κομματικά «ανένταχτα» μέλη των συνιστωσών του ζητούν (ΕΠΟΧΗ 29/03/09) «πλήρη δικαιώματα» όλων των φίλων και μελών του ΣΥΡΙΖΑ, ανεξαρτήτως κομματικής ένταξης, για την αναγκαία δημιουργία ενός «μεγάλου» συγκροτημένου πολιτικού μορφώματος της αντικαπιταλιστικής & αντισυστημικής Αριστεράς, με δημοκρατική δομή και λειτουργία.

Η ίδρυση του ΣΥΝ, αποτέλεσε την ανάγκη μιας ενωτικής και αξιόπιστης, πολιτικής απάντησης της Αριστεράς και της «Προόδου» απέναντι στην κατάρρευση, ηθική και πολιτική, του τότε κυβερνητικού ΠΑΣΟΚ σε εθνικό επίπεδο και των «σοσιαλιστικών παραδείσων» της Ανατολικής Ευρώπης σε διεθνές.