Η μεγάλη δυσκολία του Ιράν έγκειται στο ότι δεν γνωρίζουμε πώς να το προσεγγίσουμε. Είτε πρόκειται για τις Ηνωμένες Πολιτείες είτε για την Ευρώπη, κανένας μέχρι στιγμής δεν μπορεί να ισχυριστεί ότι έχει υιοθετήσει την κατάλληλη στάση.

Πριν από λίγες ημέρες διοργανώθηκε στην Αθήνα από τις εφημερίδες «Το Βήμα» και «Εl Ρais» συμπόσιο με θέμα τη σοσιαλδημοκρατία, την οικονομική κρίση και την Ευρώπη. Μεταξύ των εισηγητών ήταν ο πρώην πρωθυπουργός της Ιταλίας και πρώην ηγέτης του κόμματος της Δημοκρατικής Αριστεράς Μάσιμο ντ΄ Αλέμα. Θεώρησα τότε ότι η ομιλία του ήταν αρκετά απαισιόδοξη.

Το συμπόσιο της Αθήνας που συγκέντρωσε τον ανθό της ευρωπαϊκής Σοσιαλδημοκρατίας πραγματοποιήθηκε στην κατάλληλη συγκυρία, δηλαδή λίγες ημέρες πριν από μια εκλογική διαδικασία η οποία κινδυνεύει να σημαδευτεί από μεγάλη αποχή.

Η προεκλογική περίοδος για την ανάδειξη των μελών του ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου «εγκαινιάστηκε» λοιπόν από τον Μπαράκ Ομπάμα. Ο αμερικανός πρόεδρος επισκεπτόμενος την Τουρκία επανέλαβε την πάγια θέση των ΗΠΑ υπέρ της προσχώρησης της Αγκυρας στην Ευρωπαϊκή Ενωση.

O Μπαράκ Ομπάμα δεν αφήνει τον χρόνο να περνά άσκοπα και έχει αναλάβει δράση τόσο στο μέτωπο της οικονομικής κρίσης όσο και σε αυτό της διπλωματίας. Πρώτη του κίνηση, και μαζί πρώτη του δέσμευση, ο προσδιορισμός της ημερομηνίας- καλοκαίρι του 2010- για την αποχώρηση των στρατευμάτων από το Ιράκ.

Θα μπορούσαμε να περιμένουμε κάτι καλύτερο από τη σύνοδο της περασμένης εβδομάδας στο Βερολίνο; Παρά τις επαναλαμβανόμενες και απαισιόδοξες προβλέψεις σχετικά με την Ευρώπη και την ικανότητά της να αντιδράσει συντονισμένα στην κρίση οι ηγέτες των έξι μεγαλύτερων ευρωπαϊκών οικονομιών που συγκεντρώθηκαν στο Βερολίνο το περασμένο Σαββατοκύριακο προετοίμασαν το έδαφος για την επόμενη σύνοδο της ομάδας των 20 (G20) μέσα σε ενθαρρυντικό κλίμα.

Την ώρα που ο λύκος μάς δείχνει τα δόντια του αυτό που θα έπρεπε να κάνουμε είναι να ορμήσουμε πάνω του και όχι να τρέξουμε να κρυφτούμε. Αυτό όμως ακριβώς κάνουμε με τον προστατευτισμό.

Κανείς δεν μπορεί να μείνει ασυγκίνητος από τις απώλειες που έχει προκαλέσει ο πόλεμος ανάμεσα στο Ισραήλ και στη Χαμάς, δηλαδή τους άμαχους πολίτες μεταξύ των οποίων συγκαταλέγονται περίπου εκατό παιδιά. Υπό αυτό το πρίσμα η απάντηση του Ισραήλ στα πυρά της Χαμάς έχει θεωρηθεί «δυσανάλογη».

Η ξεκάθαρη και μεγαλειώδης νίκη του Μπαράκ Ομπάμα, του πρώτου έγχρωμου προέδρου των Ηνωμένων Πολιτειών, αποτελεί αναμφίβολα ένα ιστορικών διαστάσεων γεγονός. Σηματοδοτεί το επιστέγασμα της αλλαγής που ξεκίνησε το 2006 με την ανακατάληψη της πλειοψηφίας του Κογκρέσου από τους Δημοκρατικούς και το τέλος της «συντηρητικής επανάστασης» που κυριάρχησε για είκοσι πέντε χρόνια στην πολιτική και πνευματική ζωή των ΗΠΑ.

Οσο διαρκεί η κρίση οικοδομείται, ή ακόμη καλύτερα ανοικοδομείται η Ευρώπη. Ετσι τουλάχιστον θα θέλαμε να εξελιχθούν, σε κάθε περίπτωση, τα πράγματα. Αυτό θα ήθελε και ο Νικολά Σαρκοζί να συμβεί σε ό,τι αφορά τη Γαλλία. Η ιδέα ήταν αρχικά απλή.

Λίγος καιρός μόνο απέμεινε ως τις 4 Νοεμβρίου, όταν οι αμερικανοί ψηφοφόροι θα εκλέξουν τον διάδοχο του Τζορτζ Μπους. Η τελευταία τηλεμαχία που έφερε αντιμέτωπους τον Δημοκρατικό υποψήφιο Μπαράκ Ομπάμα με τον Ρεπουμπλικανό Τζον Μακ Κέιν δεν μας αποκάλυψε κάποιο άγνωστο ως τώρα στοιχείο για τους δύο αντιπάλους.

Η κρίση λοιπόν συνεχίζεται. Ακόμη χειρότερα, φαίνεται να βαθαίνει και, επιπλέον, απειλεί καθημερινά να περάσει από τη χρηματοοικονομική σφαίρα στην πραγματική οικονομία. Το βλέπουμε άλλωστε στις Ηνωμένες Πολιτείες