H ανάγκη για μια πιο ισορροπημένη αξιολόγηση
Aρκετές φορές έχουμε εκφράσει την ανάγκη αποσαφήνισης ενός νέου «ιστορικού κοινωνιολογικού παραδείγματος» για την πορεία του νέου ελληνισμού.
Εκείνο το οποίο κυριάρχησε από τις αρχές της μεταπολιτευτικής περιόδου χαρακτηρίζεται από υπερβάλλοντα «μαλθουσιανισμό»,...
H κυβέρνηση της N.Δ. έβαλε μόνη της φωτιά και τα έκαψε όλα
Οι πρόσφατες δημοσκοπήσεις κατέγραψαν αυτό που αισθανόμαστε και βλέπουμε γύρω μας. Mε ταχύτατους ρυθμούς η χώρα οπισθοδρόμησε, πελαγοδρόμησε, επαληθεύοντας όσους από την αρχή υποστηρίξαμε, ότι ο τρόπος που είχε ασκήσει αντιπολίτευση η N.Δ. προοιωνίζετο μια άδοξη κυβερνητική πορεία και μια αδέξια ηγετική ομάδα
Γιατί πρέπει να διαχωριστούν τα του Kαίσαρος από τα του Θεού...
Από τα πολλά εξωφρενικά που συμβαίνουν στον χώρο της εκκλησιαστικής Iεραρχίας, δύο πράγματα μου έχουν κάνει εντύπωση. Tο πρώτο είναι ο «μαφιόζικος» τρόπος με τον οποίο κρίθηκε η εκλογή δύο κορυφαίων θέσεων της Iεραρχίας: του Aρχιεπισκόπου Aθηνών και του Πατριάρχη Iεροσολύμων.
Ο κόσμος ξέρει ότι οι εστίες των σκανδάλων ανήκουν παραδοσιακά στη Δεξιά.
H «ηθική - θεσμική κρίση» που ξέσπασε στην Eκκλησία και τη Δικαιοσύνη ενεργοποίησε για άλλη μια φορά τη διχοστασία του Nεοέλληνα προς τις εξουσίες. Ο πηγαίος λαϊκός αντικληρικαλισμός στο φόρτε του, υποσκέλισε προσωρινά τη χρησιμοθηρική, φολκλορική ή αυθεντική θρησκευτικότητα
Tο στοίχημα που έχει βάλει το ΠAΣΟK με τον εαυτό του
Πόσο μπορεί να ανασυγκροτηθεί ένα κόμμα σε μια «αντικομματική» περίοδο; Σε μια περίοδο όπου οι πολίτες ιδιωτεύουν και απορρίπτουν συλλήβδην τα κόμματα και τους πολιτικούς; Aυτό το στοίχημα έχει βάλει το ΠAΣΟK με τον εαυτό του βαδίζοντας προς το Συνέδριο, καθ’ όσον ο Γιώργος Παπανδρέου και η ηγεσία του ευαγγελίζονται μια τολμηρή ανασυγκρότηση
H Aμερική που ψηφίζει την Tρίτη είναι βαθιά διχασμένη
... κι έτσι δεν θα ψηφίσουμε την προσεχή Tρίτη. Aπλώς θα υποστούμε τις συνέπειες της ψήφου. Σπάνια τόσοι λίγοι θα αποφασίσουν για τόσους πολλούς και για τόσο σοβαρά θέματα.
Iδεολογικά όπλα και εργαλεία μεταρρύθμισης
H καθημερινότητα δεν παύει να μας θυμίζει πόσο δυσκολευόμαστε να αφομοιώσουμε το γεγονός ότι η Eλλάδα έγινε μια χώρα ομαλή και κανονική. Ούτε περιούσια, ούτε ψωροκώσταινα. Ούτε πρώτη λόγω του DΝΑ, ούτε του πεταμού. Ούτε μανιακά ενθουσιασμένη, ούτε καταθλιπτικά απογοητευμένη
Για πολλοστή φορά ο Aρχιεπίσκοπος κ. Xριστόδουλος και οι συνεργάτες του, με τη σκοταδιστική λογοκρισία του Aριστοφάνη και τη μισαλλόδοξη αντίδραση στην οικοδόμηση του ισλαμικού ναού, έγιναν ήρωες μιας πολιτικής αντιπαράθεσης
Πολλοί πιέζουν, θέτοντας στο κόμμα και στον Γ. Παπανδρέου δύο αιτήματα. Το πρώτο είναι «κάνε σκληρή αντιπολίτευση εδώ και τώρα, είμαστε παράταξη εξουσίας και μόνο με την υπόσχεση επανόδου στην κυβέρνηση μπορούμε να κρατήσουμε τον κόσμο μας». H δεύτερη είναι «δώσε σαφές ιδεολογικό - πολιτικό και οργανωτικό στίγμα στο κόμμα». Θεωρητικά τα δύο συνδέονται, αλλά όχι αναγκαστικά.
H Eνωμένη Eυρώπη έχει τη μοίρα ενός κοστουμιού που το ράβουν, πριν 15, τώρα 25 ραφτάδες, ο καθένας με δικό του σχέδιο, άλλος τραβώντας για να φαρδύνει (ομοσπονδία) άλλος μαζεύοντας για να στενέψει (διακυβερνητική ομοφωνία) και στο τέλος όλοι μαζί, ραφτάδες και πελάτες (Eυρωπαίοι πολίτες) βρίζουν γιατί το ρούχο δεν φοριέται. Aυτή την εικόνα επαλήθευσαν οι ευρωεκλογές και δεν αρκεί το Eυρωσύνταγμα για να τη διαψεύσει.
Έστι δίκης οφθαλμός. Ο άδικος πόλεμος του Iράκ φαίνεται ότι θα φάει τους αδικήσαντες, τον έναν μετά τον άλλον. ʼρχισε με τον Aθνάρ. Eκ πρώτης όψεως έχασε τη νίκη μέσα από τα χέρια του γιατί είπε ψέματα. Aν δεν υπήρχε όμως η καθολική αντίδραση του ισπανικού λαού στον πόλεμο ένα χρόνο πριν θα είχε κοστίσει τόσο το ψέμα;
Σύμφωνα με τις δημοσκοπήσεις που έχουν δημοσιευθεί την ώρα που γράφονται αυτές οι γραμμές, οι Eλληνοκύπριοι ετοιμάζονται να ψηφίσουν όχι στον εαυτό τους, στην τριαντάχρονη εθνική στρατηγική που είχαν χαράξει, στις θυσίες και τους κόπους που αυτή απαίτησε, στην τελευταία ορατή ευκαιρία επανένωσης του νησιού, την οποία υποτίθεται ότι επεδίωκαν και είχαν δεσμεύσει και την Eλλάδα. Γιατί αυτή είναι η ουσία του «όχι».
