Διαβάζουμε στο Βήμα, 24/12/06, ότι ο ΣΥΡΙΖΑ δεν καταδικάζει τη βία των κουκουλοφόρων επειδή, όπως ισχυρίζεται ο Χ.Π από το Δίκτυο Κοινωνικής Υποστήριξης Προσφύγων και μεταναστών, - και μέλος της Π.Γ του ΣΥΝ - «θεωρούμε ότι πρόκειται για τη λεγόμενη μητροπολιτική βία, την ίδια που υπάρχει στα προάστια του Παρισιού, του Λονδίνου και αλλού. Είναι σαν να καταδικάζεις την παραβατικότητα των φτωχών …».

Από τα αποτελέσματα των αυτοδιοικητικών εκλογών, δημοτικών και νομαρχιακών, έχει διαμορφωθεί στην κοινή γνώμη μια θετική εικόνα για τον ΣΥΝ την οποία όλοι οφείλουμε να ενισχύσουμε, ώστε να αποκομίσουμε το μέγιστο όφελος εν όψει του προεκλογικού έτους 2007.

Αφού ολοκληρώθηκαν με επιτυχία οι εργασίες και οι διεργασίες του 4ου Ε.Κ.Φ και μετά την πρωτόγνωρη για τα ελληνικά δεδομένα πορεία του Σαββάτου, πολλαπλώς χρήσιμος θα είναι ένας διάλογος για μια ψύχραιμη και νηφάλια αποτίμηση τόσο του γεγονότος καθεαυτού όσο και των σχέσεων του ΣΥΝ ως πολιτικού κόμματος με τα Νέα Κοινωνικά Κινήματα

Οσα συμβαίνουν σήμερα στη Γαλλία δεν έχουν καμιά απολύτως σχέση με την τρομοκρατία και τον ισλαμικό φονταμενταλισμό, όπως ακούστηκε από ορισμένες πλευρές, ούτε βεβαίως με κάποιο οργανωμένο κίνημα που επιχειρεί την αποσταθεροποίηση και τη βίαιη ανατροπή του συστήματος.

Το 1ο Συνέδριο του Κόμματος της Ευρωπαϊκής Αριστεράς αποτελεί μια νέα και ελπιδοφόρα προοπτική για τη συντονισμένη δράση των προοδευτικών, δημοκρατικών, ριζοσπαστικών, κινηματικών και οικολογικών δυνάμεων, για μια Ευρώπη της κοινωνικής δικαιοσύνης, της αλληλεγγύης, της ειρήνης, της οικολογικής προστασίας, της διεθνούς σταθερότητας και συνεργασίας.

Με την παρατεταμένη αποτυχία του νεοφιλελεύθερου μοντέλου σε ζωτικά κοινωνικά ζητήματα, διαφαίνεται ένας αυξανόμενος και με παραλλαγές ρόλος της αριστεράς σε ευρωπαϊκή κλίμακα. Σύγκλιση ευρύτερων αριστερών και άλλων δυνάμεων με συγκρότηση κυβερνητικών σχημάτων, όπως στη Νορβηγία που αναμένεται και στην Ιταλία.

Σημαντικό μέρος όσων εκφράζονται από το ρεύμα των αριστερών - ανανεωτικών ιδεών συμπορεύθηκαν με το "όχι" στο "ευρωσύνταγμα" με αίσθηση όμως του μέτρου και των διακυβευμάτων για το ευρωπαϊκό ενοποιητικό εγχείρημα. Οι εν γένει όμως δυνάμεις της ελληνικής αριστεράς, μετά το "όχι", δεν απέφυγαν το γνωστό δίπολο "τα πάντα ή τίποτα", τις μαξιμαλιστικές εξάρσεις και τις μεγάλες προσδοκίες, εξαιτίας των οποίων συχνά αυτοτοποθετούνται εκτός πολιτικών εξελίξεων.

Μέσα από τα προσυνεδριακά κείμενα, τον προσυνεδριακό διάλογο, μέσα από τα ερωτήματα και τις τοποθετήσεις των μελών ανιχνεύονται τα δικά μας υπόγεια ρεύματα που μας ακολουθούν και παρεμποδίζουν ή και ακυρώνουν το πολιτικά αναγκαίο εγχείρημα του ΣΥΝ στον παρόντα χρόνο, ως απόπειρα υπέρβασης των ιστορικών ρευμάτων της αριστεράς, δηλ. της σοσιαλδημοκρατίας και του δογματικού κομμουνισμού.