Αρθρο του Μάρκο Ρεβέλι που δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα La Stampa

Το βιβλίο του Νορμπέρτο Μπόμπιο «Δεξιά και Αριστερά» κοντεύει να συμπληρώσει τα τριάντα χρόνια. Η νέα έκδοσή του είναι πράγματι η «έκδοση της τριακονταετίας» αυτού του πολύτιμου έργου, που έχει σπάσει όλα τα εκδοτικά ρεκόρ: μεταφρασμένο σε 27 γλώσσες, πούλησε 10.000 αντίτυπα στην πρώτη μέρα της έκδοσής του, 100.000 στον πρώτο μήνα και 300.000 στον πρώτο χρόνο, συνεχίζοντας έπειτα να κατακτάει αναγνώστες επί όλα τα 29 μεταγενέστερα χρόνια και παραμένοντας όλο και πιο επίκαιρο ακόμα και σήμερα.

Κυκλοφόρησε πρόσφατα και στη γλώσσα μας το βιβλίο του Γάλλου οικονομολόγου Robert Boyer «Οι καπιταλισμοί στη δίνη της πανδημίας» (μετάφραση: Αγγελος Μουταφίδης, Πόλις 2021). Το κείμενο που ακολουθεί είναι απόσπασμα συνέντευξης του Ρομπέρ Μπουαγιέ, που δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «Le Monde».

Το κείμενο που ακολουθεί είναι ένα απόσπασμα από το βιβλίο του Ιταλού ιστορικού Κάρλο Γκρέπι «Si stava meglio quando si stava peggio» (Chiarelettere 2021).

Δύο αιώνες ακριβώς χωρίζουν το 1789 από το 1989. Η Γαλλική Επανάσταση και πάλι, επειδή από αυτήν κατάγεται η χρήση των όρων «Δεξιά» και «Αριστερά», χωρικών μεταφορών που αποκτούν πολιτικό νόημα, για να υποδείξουν «τοποθετήσεις» και συναφείς αξίες. Πράγματι, στην Εθνοσυνέλευση που έγινε μετά την Επανάσταση, οι «συντηρητικοί» κάθισαν τυχαία στα δεξιά έδρανα, ενώ οι «προοδευτικοί» εξίσου τυχαία κάθισαν στα αριστερά.

Θα μπορούσαμε να χαρακτηρίσουμε «προοδευτική διακυβέρνηση» εκείνη που υπηρετεί με δημοκρατικά μέσα τους στόχους της κοινωνικής δικαιοσύνης, της αλληλεγγύης, της συλλογικής ευημερίας και της χειραφέτησης μιας πολιτικής κοινότητας. Πρωταρχικό καθήκον μιας προοδευτικής κυβέρνησης είναι να προστατεύει και να ενισχύει τα πιο αδύναμα μέλη της κοινωνίας, να βελτιώνει τις συνθήκες ζωής τους, να διασφαλίζει την ισότιμη πρόσβασή τους στα συλλογικά αγαθά.

Συμπληρώθηκαν φέτος 100 χρόνια από τον θάνατο του Μαξ Βέμπερ (1864-1920). Η επέτειος αυτή αποτέλεσε την αφορμή για την έκδοση του συλλογικού έργου «Max Weber - 100 χρόνια μετά», που επιμελήθηκε ο Γιάννης Κτενάς (Εκδόσεις Ευρασία 2020). Σημαντικοί μελετητές, Ελληνες και ξένοι, εξετάζουν στις σελίδες του τις διάφορες πτυχές της πολύτιμης πνευματικής κληρονομιάς του Βέμπερ τόσο ως πολιτικού στοχαστή όσο και ως κοινωνικού επιστήμονα.

Φιλόσοφος, κοινωνιολόγος, ανθρωπολόγος, ο Εντγκάρ Μορέν συμπλήρωσε τον Ιούλιο τα 99 του χρόνια, χωρίς ωστόσο να έχει εξαντληθεί η πνευματική του ικμάδα και δημιουργικότητα. Το κείμενο που ακολουθεί είναι ένα απόσπασμα από το τελευταίο βιβλίο του με τίτλο «Changeons de voie: Les leçons du coronavirus» (Denoël, 2020).

Το κείμενο που ακολουθεί είναι απόσπασμα συνέντευξης του Γάλλου ιστορικού και κοινωνιολόγου Πιερ Ροζανβαλόν, που δημοσιεύτηκε στο περιοδικό Sciences Humaines.

Η είδηση του θανάτου της Ροσάνα Ροσάντα (πέθανε προχθές στη Ρώμη στα 96 της χρόνια) προκαλεί θλίψη και συγκίνηση στον κόσμο της Αριστεράς και όχι μόνον. Κι αυτό γιατί η Ιταλίδα κομμουνίστρια υπήρξε αναμφίβολα μια ιστορική προσωπικότητα, μία από τις σημαντικότερες μορφές της ευρωπαϊκής Αριστεράς στον εικοστό αιώνα. Γεννημένη το 1924, η Ροσάντα προσέγγισε την πολιτική μέσα από τον παράνομο αντιφασιστικό αγώνα. Μετείχε νεότατη στην Αντίσταση και στην αντάρτικη πάλη.

Το κείμενο που ακολουθεί είναι απόσπασμα συνέντευξης που έδωσε ο 98χρονος σήμερα Γάλλος φιλόσοφος Εντγκάρ Μορέν στο περιοδικό L’ Obs (τεύχος 12 έως 18 Δεκεμβρίου 2019)

• Τι σημαίνει για σας η λέξη «επανάσταση»;

Σύμφωνα με το λεξικό Larousse, η επανάσταση είναι μια «απότομη και βίαιη αλλαγή στην κοινωνική και πολιτική δομή ενός κράτους, η οποία παράγεται όταν μια ομάδα που εξεγείρεται εναντίον των αρχών καταλαμβάνει την εξουσία και κατορθώνει να τη διατηρήσει». Αυτό είναι γενικά η επανάσταση. Για μένα όμως, όταν προσηλυτίστηκα στον κομμουνισμό, η Επανάσταση με κεφαλαίο έψιλον σήμαινε τη γέννηση ενός νέου κόσμου, απαλλαγμένου από την εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο.

Η κρίση στο ΠΑΣΟΚ παρουσιάζει, βέβαια, εντελώς ιδιαίτερα χαρακτηριστικά, αλλά δεν αποτελεί μοναδική εξαίρεση στο πανόραμα του ευρωπαϊκού σοσιαλισμού: Σε όλες σχεδόν τις χώρες της Ευρώπης τα σοσιαλιστικά και σοσιαλδημοκρατικά κόμματα αντιμετωπίζουν σοβαρές δυσκολίες, που δεν ερμηνεύονται μόνο με βάση την πολιτική συγκυρία, αλλά παραπέμπουν σε προβλήματα αυτότητας και στρατηγικού προσανατολισμού.

Το ακόλουθο άρθρο του ιταλού οικονομολόγου Τζόρτζιο Ρούφολο δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «La Repubblica».
Το κυρίαρχο ζήτημα για τη θεμελιώδη διάκριση ανάμεσα σε δεξιά και αριστερά είναι -σήμερα- η σχέση ανάμεσα στην αγορά και την κοινωνία. Το θέμα αυτό μπορεί να τεθεί μόνον αν αποκλειστούν οι ακραίες ιδεολογικές λύσεις, οι οποίες ωστόσο υποστηρίχτηκαν ευρέως και επιδιώχθηκαν καταστροφικά

Οι αναπτυγμένες δυτικές κοινωνίες είναι, ανάμεσα στα άλλα, και κοινωνίες της σπατάλης. Η σπατάλη δεν συνδέεται μόνο με την αφθονία των εμπορευμάτων και με την υπερκατανάλωση. Ακόμη και η ανεργία είναι μια μορφή σπατάλης. Είναι σπατάλη ζωντανής εργασίας.