Αλλο να έχεις υπόψη σου κάτι γενικώς και αορίστως, κι άλλο να το γνωρίζεις καλά κι από κοντά. Ετσι, όλοι ξέρουμε ότι οι φτηνές τιμές των κινέζικων προϊόντων, που έχουν κατακλύσει την ελληνική και τις υπόλοιπες αγορές της Δύσης, οφείλονται στο χαμηλό τους κόστος.
Υστερα από όλα όσα έχουν συμβεί ανά τον κόσμο αλλά και στη γαλανή πατρίδα μας, δεν πρέπει να υπάρχει άνθρωπος στοιχειωδώς ενημερωμένος και έντιμος που να μην έχει αντιληφθεί ότι ένα από τα όπλα στον λεγόμενο «πόλεμο κατά της τρομοκρατίας» είναι και τα βασανιστήρια.
Οταν άκουσα τις εξωφρενικές δηλώσεις που έκανε πρόσφατα ο πρόεδρος του Ιράν, σύμφωνα με τις οποίες το Ολοκαύτωμα είναι μάλλον μύθος και το Ισραήλ θα πρέπει να μετακομίσει στην Ευρώπη, το μυαλό μου πήγε αμέσως στο βιβλίο «Η νέα εβραιοφοβία» (εκδόσεις Πόλις), όπου ο Pierre-Andre Taguieff παραθέτει πλούσιο πραγματολογικό υλικό, επίσημα κείμενα, σχόλια, αλλά και πράξεις, για να στοιχειοθετήσει την άποψη ότι ο αντισημιτισμός σήκωσε ξανά κεφάλι.
Την περασμένη εβδομάδα μάθαμε κάτι που ήδη ξέραμε: ότι το βιοτικό επίπεδο στην Ελλάδα ανεβαίνει συνεχώς. Σύμφωνα με τα στοιχεία μιας έρευνας, όλοι οι δείκτες που αποτυπώνουν την υλική ευημερία ακολουθούν πορεία ανοδική, με αποτέλεσμα τα ποσοστά των Ελλήνων που διαθέτουν από έγχρωμη τηλεόραση και κινητό τηλέφωνο μέχρι δεύτερη κατοικία να είναι σήμερα σαφώς υψηλότερα από ό,τι ήταν πριν από μερικά χρόνια, πόσο μάλλον πριν από μερικές δεκαετίες.
Ριζοσπαστική, ανανεωτική Αριστερά, και η Δημαρχία της Αθήνας
Η ρητορική ανάλυση του πολιτικού λόγου έχει ανακαλύψει ότι η συχνότητα με την οποία επαναλαμβάνονται κάποιες λέξεις δεν είναι τυχαία, αλλά αποτελεί ουσιαστικό μέρος του μηνύματος. Αν εφαρμόσουμε την ερμηνευτική αυτή αρχή στο λόγο του Συνασπισμού, θα διαπιστώσουμε ότι τα τελευταία χρόνια ο επιθετικός προσδιορισμός «ριζοσπαστικός» ακούγεται ολοένα και περισσότερο. Πώς εξηγείται;
Την περασμένη εβδομάδα, όπως μάθαμε, ξεκίνησε άλλη μία πρωτοβουλία για το Κυπριακό. Σύμφωνα με δημοσίευμα της «Ε» στις 13/10, τη σκυτάλη έχει πάρει η «Επιτροπή για την ευρωπαϊκή λύση στην Κύπρο» η οποία προτείνει να ξεχάσουμε τον ΟΗΕ και τα διάφορα σχέδια που κατά καιρούς υποβλήθηκαν και να αποφασίσει ο κυπριακός λαός με μια «δημοκρατικά εκλεγμένη Συνταγματική Συνέλευση».
Τις εικόνες από τη Νέα Ορλεάνη τις είδαμε όλοι. Μια πόλη χτυπημένη από τον τυφώνα και αφημένη στην τύχη της από εκείνους που κυβερνούν. Το νερό σκέπασε τα πάντα, κι όσοι δεν πνίγηκαν, στριμωγμένοι σαν τα ζώα σε μια στρούγκα χωρίς φαΐ και νερό επί μέρες. Χάος και πυροβολισμοί. Σκηνές από τον τρίτο κόσμο.
Πριν από μερικές ημέρες, ο δήμαρχος του Λονδίνου Κεν, Λίβινγκστον, ο «κόκκινος Κεν», μαζί με αριστερούς βουλευτές, συνδικαλιστές, στελέχη οργανώσεων για τα ανθρώπινα δικαιώματα και εκπροσώπους διαφόρων εθνοτικών κοινοτήτων υπέγραψαν μια δήλωση...
Η διαμάχη για το αν η ισλαμική τρομοκρατία θα πρέπει να χρεωθεί σε εγγενή αίτια ή στην πολιτική που ακολουθεί η Δύση άρχισε και σίγουρα θα συνεχιστεί. Τα εκατέρωθεν επιχειρήματα τα ξέρουμε. Εκείνο όμως που πέρασε απαρατήρητο είναι ότι και οι μεν και οι δε συμφωνούν σε κάτι βασικό: ότι οφείλουμε να διαλέξουμε ανάμεσα στις δύο εκδοχές.
Ο Τόνι Μπλερ δεν είναι πολύ αγαπητός στην Ελλάδα. Οι ευρωπαϊστές τον μισούν για τα καμώματά του στις Βρυξέλλες, οι εθνικά σκεπτόμενοι γιατί υποστηρίζει τους Τουρκοκύπριους και όλοι οι υπόλοιποι επειδή έγινε τσιράκι των Αμερικανών στο Ιράκ.
Η αντίδραση του Τόνι Μπλερ στις τρομοκρατικές επιθέσεις ήταν αναμενόμενη. Τις πρώτες ημέρες, εκμεταλλευόμενος το συσπειρωτικό κλίμα που μοιραία δημιουργήθηκε, το έπαιξε ενωτικός και αποφασισμένος.
Πέρασε ήδη μια βδομάδα από την τρομοκρατική επίθεση στο Λονδίνο, και τα σημαντικά έχουν ήδη ειπωθεί. Συνεπώς θα ήταν άσκοπο να τα επαναλάβω. Επειδή όμως έτυχε να βρεθώ εκεί και να τα ζήσω από κοντά, θα ήθελα να επισημάνω μια συγκεκριμένη διάσταση, μολονότι δεν είναι η πιο σημαντική -κάθε άλλο μάλιστα.
