Ένα συνεπές κόμμα της ανανεωτικής αριστεράς όπως ο ΣΥΝ, που ακολουθεί το δύσκολο μονοπάτι να δρα σε συνθήκες αυτονομίας ανάμεσα στη σοσιαλδημοκρατική εκδοχή (ΠΑΣΟΚ) και στον εγχώριο δογματισμό (ΚΚΕ και διάφορες ομάδες) δεν μπορεί να υποταχθεί στην αντίληψη των απόψεων παραγόντων όπως ο ΣΥΡΙΖΑ. Αντιθέτως, μπορεί να συνεργάζεται με ορισμένες από τις δυνάμεις αυτές επιλεκτικά σε όρους αυτονομίας και σε στενή σχέση προς το πραγματικό και όχι το πλασματικό κίνημα των μαζών.

«Κατανοώ τον κόσμο σημαίνει για μένα είμαι αντάξιος του κόσμου. Το ουσιώδες είναι η σκληρότητα της ζωής, όχι η έννοια της ζωής όπως τη διδάσκει η ιδεαλιστική φιλοσοφία της στρουθοκαμήλου».
Ο. Σπένγκλερ

Η επιλογή του χρόνου, ελάχιστες μέρες πριν από τις εκλογές, αλλά και η μορφή του άλματος ορισμένων επιλέκτων πολιτικών και διανοητών από τη δεξιά και την αριστερά προς τα κόμματα εξουσίας, στέρησε τη δυνατότητα να στοχαστεί η κοινή γνώμη σ’ αυτό που αποκαλείται κατάργηση των διαχωριστικών γραμμών μεταξύ δεξιάς και αριστεράς.