ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΑΚΟΥΓΟΝΤΑΙ και γράφονται οι πλέον απίθανες – επιεικώς – παραδοξότητες για την ελληνική εξωτερική πολιτική γενικά, τις σχέσεις της χώρας µε την Τουρκία (συστάσεις για επιστροφή σε µια αδιέξοδη, εθνικιστική προσέγγιση και ρητορική), τις σχέσεις µε τη Ρωσία, τις ΗΠΑ κ.ά. ∆εν υπάρχει καµιά αµφιβολία ότι χρειάζεται να ξανασυζητήσουµε και επαναπροσδιορίσουµε ίσως τους βασικούς άξονες της εξωτερικής πολιτικής ορίζοντας ένα «νέο δόγµα»
ΟΙ ΗΓΕΤΕΣ των κρατών-µελών της Ευρωπαϊκής Ενωσης (Ε.Ε.) αποφάσισαν να προχωρήσουν σε περιορισµένη αναθεώρηση της Συνθήκης της Λισαβώνας έπειτα από σχετική πρόταση Γερµανίας και Γαλλίας. Η αναθεώρηση θα αποβλέπει στη σύσταση ενός µόνιµου µηχανισµού για την αντιµετώπιση/διαχείριση κρίσεων στο ενιαίο νόµισµα, ευρώ.
ΠΡΙΝ ΑΠΟ λίγες εβδοµάδες (στις 7 Οκτωβρίου) βρέθηκα στην πρεµιέρα της νέας παραγωγής του «Αµλετ» στο Εθνικό Θέατρο στο Λονδίνο σκηνοθετηµένη από τον διευθυντή του θεάτρου Ν. Ηyther, µε τον Rory Κinnear στον ρόλο του Αµλετ. Δεν ήταν µια συνηθισµένη, παραδοσιακή σαιξπηρική παράσταση. Ηταν ο «Αµλετ» ως πολιτική τραγωδία στο σηµερινό περιβάλλον και πραγµατικότητα, χωρίς ωστόσο καµία αλλοίωση του σαιξπηρικού λόγου.
ΕΔΩ ΚΑΙ σχεδόν δεκαετίες η Ελλάδα βρίσκεται µε τον ένα ή τον άλλο τρόπο σε µια διαδικασία ανεύρεσης λύσεων στα προβλήµατα µε την Τουρκία. Στα χρόνια αυτά σηµειώθηκε πρόοδος στους τοµείς «χαµηλής πολιτικής» και στην ατµόσφαιρα που επικρατεί ανάµεσα στις δύο χώρες. Στα µεγάλα θέµατα όµως, τα θέµατα «υψηλής πολιτικής», δεν έχει σηµειωθεί αξιοσηµείωτη πρόοδος.
ΑΛΗΘΕΙΑ ΠΩΣ θα επενδύαμε μουσικά την τρέχουσα (οικονομική και όχι μόνο) κρίση; Το ερώτημα ακούγεται μάλλον παράλογο αλλά προσωπικά, όπως και αρκετοί άλλοι νομίζω, έχω μία απάντηση: η τέλεια μουσική επένδυση είναι οπωσδήποτε η μουσική του Γκούσταφ Μάλερ. Αλλά «γιατί ο Μάλερ»; Αυτός ακριβώς είναι και ο τίτλος ενός βιβλίου: «Why Μahler, Ηow Οne Μan and Τen Symphonies Changed the World» με συγγραφέα τον Ν. Lebrecht, που μόλις κυκλοφόρησε (Λονδίνο, Faber and Faber, 2010).
ΚΙΝΔΥΝΕΥΕΙ ΤΟ ευρώ και πόσο;
Δέκα χρόνια σχεδόν µετά τη δηµιουργία του, το ευρώ - το ενιαίο νόµισµα των δεκαέξι χωρών - µελών της Ευρωπαϊκής Ενωσης (Ε.Ε.) σήµερα - αντιµετωπίζει κίνδυνο ύπαρξης. Με αιχµή τα προβλήµατα χρέους στην Ελλάδα και άλλες µεσογειακές χώρες (Πορτογαλία, Ισπανία), κορυφώθηκε µια κρίση δυσπιστίας προς το ενιαίο νόµισµα και την Οικονοµική και Νοµισµατική Ενωση (ΟΝΕ) γενικότερα.
Η ΟΜΟΒΡΟΝΤΙΑ ενάντια στο σπάταλο και διεφθαρµένο κράτος τείνει να δηµιουργήσει την εντύπωση ότι όλα είναι «καλά και άγια» στην ιδιωτική σφαίρα της οικονοµίας, ότι η τελευταία είναι απαλλαγµένη από τις αµαρτίες που µαστίζουν τη δηµόσια σφαίρα. Πρόκειται για επικίνδυνη αυταπάτη.
ΟΠΩΣ ΣΥΜΒΑΙΝΕΙ συνήθως, η Ενωση αποφάσισε την τελευταία στιγµή να θωρακίσει το ευρώ. Αλλά πόσο κινδυνεύει η συµµετοχή της Ελλάδας στο ευρώ, και γενικότερα στο σύστηµα ΟΝΕ; Ας είµαστε ειλικρινείς: ανεξάρτητα από τις ρυθµίσεις των Συνθηκών που αποκλείουν την αποβολή ή ακόµη και την εθελουσία έξοδο από την ΟΝΕ, η πολιτική και οικονοµική πραγµατικότητα λένε ότι η συµµετοχή στο ευρώ δεν µπορεί να θεωρηθεί τελικά αµετάκλητη.
Η ΕΛΛΑΔΑ έφθασε στη σηµαντικότερη καµπή στην πρόσφατη πολιτική της ιστορία. Το µέλλον της χώρας εξαρτάται από την εφαρµογή του προγράµµατος µέτρων για τη σταθεροποίηση, εξυγίανση, ανόρθωση οικονοµίας, κοινωνίας, πολιτικού συστήµατος. Το πρόγραµµα - δίκαιο ή άδικο - πρέπει να πετύχει.
Ο ΚΙΝΔΥΝΟΣ ανατροπής ορισμένων βασικών διαθεσμικών ισορροπιών στην Ευρωπαϊκή Ενωση (Ε.Ε.)αρχίζει να διαγράφεται απειλητικός. Πρόκειται για κίνδυνο που αφορά (και απειλεί) κυρίως τις μεσαίες και μικρότερες χώρες-μέλη της Ευρωπαϊκής Ενωσης, όπως π.χ. την Ελλάδα. Ποιος είναι ο κίνδυνος αυτός; Ο κίνδυνος έγκειται στη μαζική μετακίνηση της εξουσίας και του κέντρου βάρους της Ενωσης από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή (Εuropean Commission)στο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο.
ΜΠΟΡΕΙ η Γερμανία να καταστρέψει την ευρωζώνη- την Οικονομική και Νομισματική Ενωση (ΟΝΕ) δηλαδή; Το ερώτημα τίθεται ολοένα πιο συχνά και έντονα και όχι μόνο από σχολιαστές του αγγλοσαξονικού χώρου. Η οικονομική κρίση στην Ελλάδα ανέδειξε με τρόπο εύγλωττο και δραματικό τις ατέλειες και αδυναμίες του συστήματος της νομισματικής ενοποίησης που εγκαθίδρυσε η Ευρωπαϊκή Ενωση (Ε.Ε.) με τη συνθήκη του Μάαστριχτ.
ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΑ από την έκβαση του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου σήμερα, η ελληνική κρίση αποκάλυψε, μεταξύ άλλων, τα πολλαπλά ελλείμματα της Ευρωπαϊκής Ένωσης και ιδιαίτερα του συστήματος της ευρωζώνης.
Αποκάλυψε όμως με τρόπο ιδιαίτερα δυσάρεστο το τεράστιο έλλειμμα των δεσμών αλληλεγγύης, ιδίως σε επίπεδο ορισμένων κοινωνιών. Σύμφωνα με δημοσκοπήσεις, περίπου το 80% των Γερμανών πιστεύει ότι δεν θα πρέπει να ενισχυθεί η Ελλάδα προκειμένου να ξεπεράσει την κρίση.
