Το θρησκευόμενο αντιεμβολιαστικό κόμμα του Δημήτρη Νατσιού, «Νίκη», ήταν άγνωστο μέχρι πρότινος αλλά ο ιδρυτής του είναι γνωστός ιδιαίτερα στη Βόρεια Ελλάδα αλλά και στην Ήπειρο, στη Θράκη, στη Μαγνησία, στην Αχαΐα, στον Πειραιά και αλλού.

Η σταθερή παρουσία του προέδρου του, στο τηλεοπτικό κανάλι «4Ε» της κεντρικής Μακεδονίας ήταν η αρχή, αλλά η επαφή του με το Άγιο Όρος ήταν κάτι περισσότερο: Από εκεί αρχίζει η δικτύωσή του εκτός Μακεδονίας.

Στις 24 Μαΐου 2008 δημοσιεύεται στα ΝΕΑ συνέντευξη του Ρομπέρτο Σαβιάνο στον Γκάζι Καπλάνι. Γνωστός σε όλο τον κόσμο από το βιβλίο του «Γόμμορα» για τη μαφία, τις οικογένειες και τις δράσεις τους στη Νάπολη, ο Σαβιάνο ζει εδώ και σχεδόν δύο δεκαετίες σε καθεστώς πολύπλευρης αστυνομικής προστασίας.

Πληροφορεί τον δημοσιογράφο ότι εκείνες τις μέρες γινόταν δικαστική έρευνα στην Ιταλία για τον νονό Ραφαέλε Αμπινάντε για τη διακίνηση κοκαΐνης και «έκσταση» σε Ισπανία και Ελλάδα. Του λέει επίσης πως είναι γνωστό ότι στη Μύκονο η κοκαΐνη διοχετεύεται από την οικογένεια Μαρανέζι από τις πιο γνωστές της Καμόρα. «Αυτό που θα έχει ενδιαφέρον, είπε ο Σαβιάνο, είναι να ακολουθηθούν οι διαδρομές μαύρου χρήματος που ξεπλένονται εκεί από την Καμόρα», εδώ.

Αν ο χρόνος που αφιερώνει ένα μέσο σε μία είδηση είναι ευθέως ανάλογος της σημασίας της είδησης, τότε ο θάνατος του τ. Βασιλιά ίσως και να ήταν για την ελληνική τηλεόραση η σημαντικότερη είδηση των τελευταίων μηνών.

Το υλικό υπήρχε: Ήταν έτοιμο από τις προηγούμενες «Κωνσταντινιάδες» με τελευταία τη διαμάχη για το Τατόι. Τα ίδια πλάνα, οι ίδιες φωτογραφίες, οι ίδιες συνεντεύξεις . Και τα ίδια κανάλια (με μια δύο εξαιρέσεις). Ένα τηλεοπτικό deja vu, μέσω της είδησης του θανάτου του τ. Βασιλιά. 

Αθήνα και Θεςσαλονίκη τα περίμεναν τα χθεσινά επεισόδια. Και μόνο οι περίπου 5000 αστυνομικοί που είχαν προληπτικά κινητοποιηθεί το αποδεικνύει. Από τη μία καταυλισμοί των Ρομά που όλο και πιο συχνά μαθαίνουν για θάνατο δικού τους ανθρώπου από πυρά και που τώρα βράζουν μετά τον βαρύ τραυματισμό του 16χρονου Κώστα Φραγκούλη , κι από την άλλη τα 14 χρόνια από το φόνο του Αλέξη Γρηγορόπουλου – ένα βήμα για να καταλογιστούν κι άλλοι αναίτιοι θάνατοι όπως του Παύλου Φύσσα και του Ζακ Κωστόπουλου .

Στο Ναύπλιο στην αυγή του τουρισμού, στα πρώτα χρόνια της Μεταπολίτευσης, αν ήσουν έφηβος κι ήθελες μεροκάματο έβρισκες πανεύκολα στον τουριστικό τομέα που αναπτυσσόταν γοργά . Υπήρχε επίσης και η δυνατότητα μεροκάματου στα πολλά συσκευαστήρια/κονσερβοποιεία που απορροφούσαν την γεωργική παραγωγή της Αργολίδας.

Στην πραγματική οικονομία αλλά και στην κοινωνία αναγνωρίζεται ότι στην Ελλάδα η κατ’ οίκο νοσηλεία, ο πρωτογενής τομέας και ο τουρισμός, χρειάζονται τους μετανάστες. Οι γυναίκες από τη Γεωργία ή αλλού, που κάθονται νύχτα (ή και) μέρα μαζί με τους ανήμπορους γονείς μας, καλύπτουν μια ανάγκη και δεν παρασιτούν, αλλ’ επίσης δεν τολμούν να ξεμυτίσουν από το σπίτι ή το γηροκομείο επειδή δεν έχουν άδεια παραμονής.

Πολλές φορές μια είδηση από το αστυνομικό ρεπορτάζ θυμίζει εταιρεία startup: Αρκεί φαντασία, μια ιδέα και καλή επικοινωνία για να αποσπάσεις χρηματοδότηση.

Μία από τις πιο βασικές αρχές στη δημοσιογραφία είναι ότι «σημασία δεν έχει τι λέει κάποιος, αλλά ποιος το λέει». Για παράδειγμα (αχρείαστο μεν, αλλά με τόσα που βλέπουμε…) αν κάποιος σ’ ένα καφενείο πει ότι πρέπει να πάμε σε πόλεμο με την Τουρκία δεν είναι είδηση. Είδηση είναι να το πει ένας εν ενεργεία στρατηγός ή ένας υπουργός κλπ.

Μας απειλούν άνθρωποι που πιστεύουν ότι η Γη δεν είναι στρογγυλή; Όταν καίνε τα βιβλία γεωγραφίας και φυσικής, ναι, μας απειλούν. Όταν η ιδέα παράγει πράξεις, τότε η πράξη διώκεται, όπως και οι φυσικοί και ηθικοί αυτουργοί.

Σε αντίθεση με την ιστορία της καθολικής εκκλησίας , «μάγοι» και «μάγισσες» δεν υπήρξαν στην ορθόδοξη πλευρά του χριστιανισμού.

Το «γιατί» , σύμφωνα με τη σχετική βιβλιογραφία, πρέπει να αναζητηθεί στη σχέση των ευρωπαϊκών μεσαιωνικών πληθυσμών με τον «άλλο».

Μία από τις εκδηλώσεις της χτεσινής μέρας για την εξάλειψη της βίας κατά των γυναικών, ίσως η πιο εντυπωσιακή, ήταν η φωταγώγηση του μνημειώδους έργου του Ζογγολόπουλου στο Ζάλογγο. Οι γνωστές «Σουλιώτισσες» , έξι γυναίκες ενωμένες σε μία σύνθεση μήκους 18 μέτρων και ύψους 15 μέτρων δεσπόζουν ενός γκρεμού (και μιας ερημιάς) όπου «έπεσαν» σύμφωνα με την παράδοση με την πασίγνωστη επινοημένη θεατρικότητα.

H εικόνα είναι ξεχασμένη σήμερα αλλά, το 1981, ήταν καθημερινή στους κεντρικούς δρόμους της Αθήνας και βέβαια πρωτόγνωρη για τους πρωτοετείς φοιτητές από την επαρχία: Κάθε βράδυ, στο δελτίο ειδήσεων (δύο κανάλια υπήρχαν) πολλοί περαστικοί στο εμπορικό κέντρο της πρωτεύουσας συγκεντρώνονταν μπροστά από τις βιτρίνες με τα τότε καταναλωτικά φετίχ, τις έγχρωμες τηλεοράσεις που ήταν όλες σε λειτουργία.

Λίγο πριν τις αρχές του 21ου αιώνα ο Τζέρεμι Ρίφκιν αιφνιδιάζει με την «οικονομία του υδρογόνου». Ο αμερικανός διανοητής υποστήριξε ότι η παραγωγή υδρογόνου είναι αυτή που θα ανατρέψει τη βρώμικη τριάδα –κάρβουνο, πετρέλαιο,
φυσικό αέριο- παρέχοντας φθηνή, άφθονη και καθαρή ενέργεια.