Η Σκανδιναβία αλλά και η Βόρεια Ευρώπη, συνολικά, στις πρόσφατες εκλογικές αναμετρήσεις σταθερά αποτυπώνουν τη φθίνουσα πορεία της Σοσιαλδημοκρατίας - Κεντροαριστεράς και την ανοδική δυναμική της Δεξιάς και της Ακρας Δεξιάς.

Η σταδιακή αυτή ανατροπή ερμηνεύτηκε κυρίως ως συνέπεια της συρρίκνωσης του κράτους πρόνοιας που οδήγησε στην εναλλαγή της Δεξιάς και της Αριστεράς στην εξουσία, χωρίς αντιπαράθεση κοινωνικοοικονομικών μοντέλων.

Τον τελευταίο χρόνο, από τότε δηλαδή που η Σουηδία και η Φινλανδία ζήτησαν να ενταχθούν στο ΝΑΤΟ, καταγράφεται μια στροφή των ψηφοφόρων προς τα δεξιά παρ’ όλο που η Κεντροαριστερά και η Κεντροδεξιά είναι και οι δύο υπέρ της ένταξής στην Ατλαντική Συμμαχία.

Η εξομάλυνση των σχέσεων Σαουδικής Αραβίας-Ιράν είχε προεξοφληθεί προφανώς από το Ισραήλ, που ήθελε να διατηρήσει την αξιοπιστία της δυνατότητάς του να μπορεί να πλήξει τις πυρηνικές εγκαταστάσεις της Τεχεράνης.

Ετσι μπορεί ο εναέριος χώρος της Σαουδικής Αραβίας να μην είναι πλέον ανοιχτός στη διέλευση των μαχητικών αεροσκαφών του Ισραήλ με τελικό προορισμό το Ιράν, όμως το Τελ Αβίβ έχει διασφαλίσει νέα ασφαλή διαδρομή στην επικράτεια ενός νέου συμμάχου.

Γιατί οι Δήμαρχοι της Κωνσταντινούπολης και της Αγκύρας Ιμάμογλου και Γιαβάς είναι μακράν πιο επικίνδυνοι αντίπαλοι για τον Ερντογάν από ότι ο ηγέτης του CHP Κιλιτσντάρογλου?

Τι προκαλεί αυτή την διαφοροποίηση παρά το γεγονός ότι και οι τρείς ανήκουν στο Κεμαλικό Ρεπουμπλικανικό Κόμμα?

Ένα είναι βέβαιο:Το προβάδισμα των Δημάρχων δεν οφείλεται ούτε στην διαφορά ηλικίας ούτε στο μεγαλύτερο επικοινωνιακό τους ταλέντο.

Εχει η Κίνα ως επείγουσα προτεραιότητα τον τερματισμό της σύγκρουσης στην Ουκρανία; Εχει η Κίνα λόγο να ταυτιστεί με τη Ρωσία σε ένα αντιαμερικανικό μέτωπο;

Ο πόλεμος στην Ουκρανία εμπεριέχει τον κίνδυνο ενός ανεξέλεγκτου ντόμινο αποσταθεροποίησης με ολέθριες συνέπειες για το παγκόσμιο εμπόριο και τις επενδύσεις, άρα η παράτασή του ανησυχεί το Πεκίνο.

Η πυρηνική καταστροφή του Τσερνομπίλ την Άνοιξη του 1986 και η διαχείριση της από τον κρατικό μηχανισμό φώτισε δύο παράλληλα σύμπαντα: Την βαθιά αποδιοργάνωση και από τελμάτωση στην ΕΣΣΔ μιας χώρας που ήταν πυρηνική και διαστημική δύναμη. Και την ανάγκη τερματισμού της εμπλοκής της χώρας από το Αφγανιστάν, την Κούβα μέχρι την Αγκόλα την Μοζαμβίκη και την Αιθιοπία , για να μπορέσουν να υλοποιηθούν αναγκαίες μεταρρυθμίσεις και ανατροπές.

Το επιχείρημα να μη χάσουμε την Τουρκία είναι η μόνιμη επωδός όλων όσοι στις ΗΠΑ και σε άλλες χώρες της Δύσης προκρίνουν τον κατευνασμό του Ερντογάν ως μονόδρομο.

Η διατύπωση να μη χάσουμε την Τουρκία έχει σημείο αναφοράς τη διαμάχη στις ΗΠΑ μετά τη νίκη του Μάο στην Κίνα, όταν οι Ρεπουμπλικανοί κατηγορούσαν τον Τρούμαν ότι έχασε την Κίνα.

Η Τουρκία όπως την ήξεραν οι ΗΠΑ μέχρι την άνοδο στην εξουσία του Ερντογάν και του ΑΚΡ έχει χαθεί.

«Τι τα θέλουμε τα όπλα, τα κανόνια τα σπαθιά, να τα κάνουμε εργαλεία να δουλεύει η εργατιά», τραγουδούσαν στην δεκαετία του 1920 οι οπαδοί των κομμάτων της Κομμουνιστικής Διεθνούς. «Τι τα θέλουμε τα όπλα;» αναρωτήθηκε η πολιτική ελίτ της Ενιαίας Γερμανίας μετά το 1990 και απάντησε στην πράξη με τον παροπλισμό των ισχυρότερων μετά τις ΗΠΑ ενόπλων δυνάμεων του ΝΑΤΟ.

Η απόκλιση ΗΠΑ –Γερμανίας κορυφώθηκε στο Ραμστάιν, με το Βερολίνο να συνδέει την προώθηση των Λέοπαρντ στην Ουκρανία με μια ανάλογη κίνηση από αμερικανικής πλευράς, αλλά και με ομόφωνη απόφαση του ΝΑΤΟ.

Το βαρομετρικό χαμηλό στις σχέσεις ΗΠΑ – Γερμανίας χρονολογείται από την δεκαετία του ‘90 όταν ο Κολ και στη συνέχεια ο Σρέντερ άφησαν αναπάντητη την προσφορά του Μπους πατρός και του Κλίντον να αναδειχθεί η Γερμανία σε «συνεταίρο στην ηγεμονία» ( partner in leadership), σε προνομιακό δηλαδή συνεταίρο των ΗΠΑ στην διεθνή σκηνή.

Θα συνεχίσουμε στον δρόμο του Μεντερές είπε ο Ερντογάν αναφερόμενος στις 14.5.1950 -ημέρα που ο αρχηγός του Δημοκρατικού Κόμματος, νικητής των εκλογών, αναλάμβανε τα καθήκοντα του πρωθυπουργού- για να προσδιορίσει τη 14η του Μαΐου 2023 ως την ημερομηνία διεξαγωγής των εκλογών.

Μέχρι το 1945 η Τουρκία είχε μονοκομματικό καθεστώς, με το Λαϊκό Ρεπουμπλικανικό Κόμμα CHP που ίδρυσε ο Κεμάλ να κυβερνά συνεχώς από το 1923.

Από την πτώση των δικτατοριών σε Πορτογαλία, Ελλάδα, Ισπανία στη δεκαετία του 1970, μέχρι την πτώση του Τείχους του Βερολίνου, η Ευρωπαϊκή Κοινότητα και στη συνέχεια η Ε.Ε. φάνηκε να επιβεβαιώνουν την παραδοχή ότι οι κρίσεις και οι προκλήσεις επιταχύνουν την εμβάθυνση της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης.

Από την παγκόσμια χρηματοπιστωτική κρίση του 2008 και μετά η Γερμανία δεν θέλησε να πατήσει την κόκκινη γραμμή πέραν της οποίας η εκχώρηση εθνικής κυριαρχίας γίνεται μη αντιστρέψιμη.

Με τη φυλάκιση και στέρηση των πολιτικών δικαιωμάτων του δήμαρχου Κωνσταντινούπολης Ιμάμογλου να εξαρτάται από την απόφαση του Ακυρωτικού Δικαστηρίου, ο Ερντογάν διέβη τον Ρουβίκωνα και έστειλε ένα σαφές μήνυμα στην αντιπολίτευση, ότι δεν πρόκειται να εγκαταλείψει την εξουσία σε καμία περίπτωση.

Το μήνυμα λέει ότι τη νομιμότητα τη διαμορφώνει κατά περίπτωση ο ίδιος ο Ερντογάν, ο οποίος έχει αυτοανακηρυχθεί ισόβιος πρόεδρος της χώρας.

Την άνοιξη του 2003 η Γαλλία του Σιράκ και η Γερμανία του Σρέντερ ήλθαν σε μετωπική σύγκρουση με την απόφαση του Μπους υιού να εισβάλει στο Ιράκ και έφτασαν μέχρι του σημείου να εγκαινιάσουν τριμερείς τακτικές συναντήσεις κορυφής με τη Ρωσία του Πούτιν.

Στη σύνοδο κορυφής του ΝΑΤΟ στο Βουκουρέστι την άνοιξη του 2008 οι Μέρκελ και Σαρκοζί, που ακόμη αντιμετωπίζονταν ως Γαλλογερμανικός Αξονας και όχι ως ζεύγος Μερκοζί, άσκησαν βέτο στην πρόταση Μπους για ένταξη στο ΝΑΤΟ της Ουκρανίας και της Γεωργίας.