Η δημοτικότητα των περισσότερων πολιτικών κομμάτων στην Ευρώπη μειώνεται διαρκώς. Φταίει βέβαια και η οικονομική κρίση, οι λόγοι όμως είναι γενικότεροι και βαθύτεροι. Για να μη χάσουν λοιπόν τη δουλειά τους, οι πολιτικοί βρήκαν τη λύση: περισσότερη συμμετοχή των πολιτών στα κοινά, μεγαλύτερη παρέμβαση στη λήψη αποφάσεων.
Μαθηµατικός, κοινωνιολόγος και µαθητής του Κλωντ Λεβί-Στρως, ο 63χρονος Βέλγος Πολ Ζοριόν προέβλεψε το 2004 µε το βιβλίο του «Προς µια κρίση του αµερικανικού καπιταλισµού;» την κρίση των subprimes. Το περιοδικό «Le Ρoint» του έκανε µερικές ερωτήσεις.
Ακόμη κι ο Κρούγκμαν αναρωτιέται: προς τι όλο αυτό το μίσος;
Πώς έφτασε ένας βουλευτής να αποκαλεί έναν άλλο «δολοφόνο μωρών»; Γιατί το σύνθημα «περίθαλψη για όλους» προκαλεί τέτοια κατακραυγή;
Επειδή ολόκληρη η ιστορία της Αμερικής είναι σημαδεμένη από την καχυποψία απέναντι στην κυβέρνηση, λέει στη Λιμπερασιόν ο Τζέφρι Λέβι, διευθυντής του Τrust for Αmerica΄s Ηealth, μιας οργάνωσης που υποστήριξε από την αρχή τη μεταρρύθμιση του συστήματος υγείας.
Έξι μήνες μετά την κήρυξη συναγερμού από την Παγκόσμια Οργάνωση Υγείας, κι ενώ αρχίζει στην Ελλάδα ο εμβολιασμός του γενικού πληθυσμού, ας κάνουμε μια μικρή ανακεφαλαίωση.
Είναι κάπως ενοχλητικοί αυτοί οι Ιρανοί. Εκεί που νομίζαμε ότι είχαν κουραστεί και είχαν αποδεχθεί τη μοίρα τους, να τοι πάλι στους δρόμους. Και αντί για «Θάνατος στην Αμερική!», φωνάζουν- οι αθεόφοβοι- «Θάνατος στον δικτάτορα!».
«Ας μιλήσουμε καθαρά: Γιατί ο αραβικός κόσμος είναι τόσο υπανάπτυκτος; Γιατί τόσοι πολλοί δικτάτορες, τόσα λίγα ατομικά δικαιώματα, τόση πολλή κρατική ασφάλεια και βασανιστήρια, τόσος πολύς αναλφαβητισμός;».
«Μποϊκοτάρετε τη Νokia επειδή πούλησε στο καθεστώς του Αχμαντινετζάντ τεχνολογία παρακολούθησης των πολιτών»: οι διαδηλώσεις στο Ιράν μπορεί να σταμάτησαν, αλλά το Διαδίκτυο έχει πάρει φωτιά.
Και οι δύο έλαβαν μέρος και πίστεψαν στην ισλαμική επανάσταση. Και οι δύο είδαν στη συνέχεια τις ελπίδες τους να διαψεύδονται. Ο ένας έφυγε, ο άλλος έμεινε, και οι δύο εξακολουθούν μέσα από την τέχνη τους να συμμετέχουν ενεργά στην πολιτική.
Η Βρετανία μάλλον δεν κινδυνεύει από τους φασίστες. Ούτε η Ιταλία. Αλλά η Ουγγαρία αποτελεί μια τελείως διαφορετική περίπτωση.
Μια Ευρώπη πιο δεξιά, πιο επιθετική, πιο υποκριτική και πιο φοβισμένη: αυτό είναι το μήνυμα των ευρωεκλογών. Ας μας επιτραπούν μερικές σκόρπιες, καθαρά υποκειμενικές σκέψεις μέσα στη θύελλα.
Ένα από τα θεμέλια της Ευρωπαϊκής Ένωσης είναι η ενιαία αγορά.
Και το θεμέλιο αυτό τρίζει στις μέρες μας λόγω της έλλειψης συντονισμού που χαρακτηρίζει τις απαντήσεις των κυβερνήσεων στην κρίση.
Όσοι σκέφτονται να πάνε εκδρομή στις 7 Ιουνίου έχουν τώρα ένα σοβαρό λόγο να αναθεωρήσουν την άποψή τους και να πάνε να ψηφίσουν:να το κάνουν στη μνήμη ενός σπουδαίου ανθρώπου.