Δυο πρωτιές κέρδισε η Κίνα με την έλευση του σωτήριου έτους 2010: Έγινε η μεγαλύτερη αγορά αυτοκινήτων του πλανήτη και παγκόσμια πρωταθλήτρια στις εξαγωγές. Το 2009 η Κίνα εξήγαγε προϊόντα αξίας 840 δισεκατομμυρίων δολαρίων στον υπόλοιπο κόσμο και προσπέρασε την μέχρι πρότινος πρωταθλήτρια Γερμανία, που …περιορίστηκε στα 816 δισ. Τα εργοστάσια μεταξύ του ποταμού Γιανγκ Τσε και της στέπας της εσωτερικής Μογγολίας συνέχισαν παρά την κρίση να παράγουν μαζικά για τις ξένες αγορές, τον περασμένο Δεκέμβριο, μάλιστα, οι κινεζικές εξαγωγές αυξήθηκαν κατά 17% σε σχέση με τον προηγούμενο μήνα.

Τι ακριβώς συμβαίνει στην Τεχεράνη; Πληροφορίες από ανεξάρτητες πηγές σχεδόν δεν υπάρχουν, το καθεστώς έχει επιβάλλει ασφυκτική λογοκρισία, ωστόσο στα χρόνια του Internet, του twitter και του You tube λίγα πράγματα μένουν κρυφά. Το τελευταίο εξάμηνο μετά το αμφιλεγόμενο αποτέλεσμα των προεδρικών εκλογών, οι διαδηλώσεις ενάντια στον πρόεδρο Μαχμούτ Αχμαντινεντζάντ συνεχώς πυκνώνουν και γίνονται πιο μαζικές- και πιο βίαιες. Όπως βιαιότερη γίνεται και η αντίδραση του καθεστώτος, το οποίο μάλιστα σπάει και τα ταμπού, όπως την ιερότητα των θρησκευτικών εορτών.

Τι βγήκε από τη Σύνοδο για το Κλίμα στην Κοπεγχάγη; Ψίχουλα, αν όχι τίποτε. Τόσες προσδοκίες, τόσες χιλιάδες άνθρωποι έτοιμοι -υποτίθεται- να διαπραγματευτούν, τόση πίεση από τις «καταραμένες» περιοχές του κόσμου, τόσες δραματικές εικόνες από παγετώνες που λιώνουν, από σοδειές που «καίγονται» από την ξηρασία, από περιοχές ολόκληρες που ισοπεδώνονται από τυφώνες, όλα πήγαν τσάμπα. Ακόμη και οι πλέον απαισιόδοξοι, που περίμεναν από την Κοπεγχάγη μια «νερωμένη» συμφωνία, ανίκανη να δώσει λύση στην απειλή της κλιματικής αλλαγής, απογοητεύτηκαν. Ο πήχης ξεκίνησε από ψηλά και κατέληξε στο... πάτωμα.

Οι Κούρδοι στην Τουρκία το έχουν ξαναδεί το έργο, γιʼ αυτό και ήταν σχεδόν άμεση η αντίδρασή τους. Πριν ακόμη από την απαγόρευση του «Κόμματος για τη Δημοκρατική Κοινωνία», DTP, από το συνταγματικό δικαστήριο της χώρας πριν από μία εβδομάδα -το «πολιτικό πραξικόπημα», όπως το χαρακτήρισαν- είχαν ήδη ετοιμάσει το διάδοχο σχήμα.

Βαρύ ήταν αυτή την εβδομάδα το κλίμα στην Κοπεγχάγη, εκεί που αντιπροσωπείες από όλες τις χώρες του κόσμου διαπραγματεύονται για το πώς θα φρενάρουν την κλιματική αλλαγή. Η Σύνοδος για το Κλίμα εξελίσσεται τόσο δύσκολα όσο πίστευαν όλοι πριν ακόμη αρχίσει, τα αισιόδοξα λόγια του οικοδεσπότη πρωθυπουργού της Δανίας Λαρς Λόκε Ράσμουσεν, την πρώτη μέρα, ότι «μια συμφωνία είναι σε απόσταση αναπνοής», επειδή, όπως εκτίμησε, «μπορούμε να ξεπεράσουμε τις διαφορές μας, εάν υπάρχει η πολιτική βούληση - και υπάρχει», ξεχάστηκαν αμέσως.

«Το χρήμα κάνει τον κόσμο να γυρίζει», έλεγε ένα πολύ πετυχημένο τραγούδι από το «Καμπαρέ». Κι αυτό φαίνεται να ισχύει και με το κλίμα. Θυμάστε πότε το θέμα της προστασίας του κλίματος έγινε παγκόσμιο ζήτημα; Πότε άρχισαν να συζητούν σοβαρά για την υπερθέρμανση του πλανήτη και όλοι εκείνοι που θεωρούσαν… γραφικούς τους οικολόγους; Μόνο όταν βγήκαν οι οικονομολόγοι να μιλήσουν για το τεράστιο κόστος της επερχόμενης περιβαλλοντικής καταστροφής. Πριν από τρία χρόνια, ο σερ Νίκολας Στερν, κάποτε επικεφαλής οικονομολόγος της Παγκόσμιας Τράπεζας, παρουσίασε 650 σελίδες γεμάτες τρομακτικούς αριθμούς:

Η αντίστροφη μέτρηση για τη σύνοδο για το κλίμα στην Κοπεγχάγη έχει αρχίσει και ο ένας μετά τον άλλο οι ηγέτες των χωρών του πλανήτη δηλώνουν ότι τελικά θα πάρουν το αεροπλάνο για τη Δανία. Μέχρι και ο Αμερικανός πρόεδρος Μπάρακ Ομπάμα αποδέχθηκε την πρόσκληση και θα παραβρεθεί για δύο μέρες, όπως άλλωστε και ο Κινέζος πρωθυπουργός Ουέν Τζιαμπάο- οι εκπρόσωποι των δύο χωρών που εκλύουν μαζί σχεδόν τα μισά αέρια θερμοκηπίου.

Ένα θαύμα περίμεναν τα μέλη του γερμανικού σοσιαλδημοκρατικού κόμματος (SPD) μετά την καταστροφική ήττα στις εκλογές του Σεπτεμβρίου και αίφνης πιστεύουν ότι ξεκίνησε. Όχι, δεν είδαν το μεγάλο «γύρισμα» στις δημοσκοπήσεις. Ούτε βρήκαν τη μαγική συνταγή για την έξοδο από την πολιτική τους κρίση. Αλλά βρήκαν έναν καινούργιο πρόεδρο, που σε πρώτη ανάγνωση μπορεί να τους εμπνεύσει.

Στις αρχές της εβδομάδας, μια είδηση πέρασε στα ψιλά -στη σκιά των λαμπρών εορτασμών για την 20ή επέτειο από την πτώση του Τείχους του Βερολίνου. Μια είδηση από την άλλη άκρη του κόσμου, εκεί που 20 και κάτι χρόνια πριν δεν έπεσε κανένα τείχος. Αντιθέτως, πνίγηκε στο αίμα η εξέγερση των φοιτητών στην πλατεία της Ουράνιας Γαλήνης. Η Κίνα, λοιπόν, την ώρα των εορτασμών στο Βερολίνο, υπέγραφε με μια ντουζίνα χώρες της Αφρικής συμφωνία για τη χορήγηση δανείων ύψους 10 δισεκατομμυρίων δολαρίων.

«Ο λαός νικά». Μʼ αυτό τον τίτλο κυκλοφόρησε στις 13 Νοεμβρίου του 1989 το γερμανικό περιοδικό "Der Spiegel" και με πρωτοσέλιδη την ιστορική -πλέον- φωτογραφία των νεαρών που σκαρφαλωμένοι στο τείχος του Βερολίνου το κατεδαφίζουν. Όποιος έζησε εκείνες τις μέρες στη Γερμανία θυμάται την «τρέλα» τους. Άλλωστε αυτή ήταν και η λέξη που σφράγισε εκείνο το μαγικό βράδυ της 9ης Νοεμβρίου του 1989: Wahnsinn - τρέλα.

Απολύτως τίποτε δεν προανήγγειλε ότι αυτή η εβδομάδα θα έφερνε κυριολεκτικά τα πάνω - κάτω σε ό,τι αφορά τη δρομολογημένη εξαγορά της Opel, θυγατρικής της General Motors από ρωσο-καναδικό όμιλο. Η "βόμβα" της υπαναχώρησης της μητρικής αμερικανικής αυτοκινητοβιομηχανίας είχε ακόμη μεγαλύτερο αντίκτυπο, καθώς συνέπιπτε με την ομιλία της καγκελαρίου Μέρκελ στο αμερικανικό Κογκρέσο -μια τιμή που είχε γίνει στο παρελθόν μόνο στον καγκελάριο Αντενάουερ...

Ο Γιώργος Παπανδρέου θέλει να το δανειστεί και να το φέρει -λέει- στα ελληνικά μέτρα. Που σημαίνει, ότι ένα σύστημα απλής αναλογικής μπορεί να γίνει κανονικός Φρανκενστάιν στα χέρια ενός πολιτικού αρχηγού.

Το εκλογικό σύστημα στη Γερμανία είναι αρκετά περίπλοκο, καθώς η χώρα έχει ομοσπονδιακή δομή και κάθε κρατίδιο πρέπει να εκπροσωπείται ανάλογα με τον πληθυσμό του, ενώ σε κάθε κρατίδιο οι μισοί βουλευτές εκλέγονται πλειοψηφικά και οι άλλοι μισοί αναλογικά.