Η Καιτούλα Γαρμπή το κατάλαβε πρώτη και απεσύρθη αξιοπρεπώς. Η Προεδρία της Δημοκρατίας άργησε λίγο αλλά τελικά απέσυρε και αυτή την αιγίδα υπό την οποία είχε θέσει το εθνικοπατριωτικό καθαροφυλετικό και ψευδοεπιστημονικό Συνέδριο για την γονιμότητα. Σωστά έπραξε άλλα ας θυμούνται εκεί στην Προεδρία ότι και για αυτούς ισχύει ότι την υπογραφή τους, πόσο μάλλον την «αιγίδα» τους, πρέπει να προσέχουν που την βάζουν. Πόσο μάλλον όταν αυτή λειτουργεί σαν κράχτης και παρασύρει και άλλους σοβαρούς ανθρώπους , που με την σειρά τους όφειλαν επίσης να είναι πιο προσεκτικοί.

Αν η αναγνώριση της κρίσης είναι σημαντική και όρος sine gua non, εξ ίσου σημαντική είναι η διαδρομή μέχρι την συγκρότηση ενός πειστικού σχεδίου. Δεν ισχυρίζομαι ότι είναι εύκολη υπόθεση και είμαι βέβαιος ότι απαιτεί πνευματικό μόχθο.

Το ΑΚΕΛ είναι ο μεγάλος ηττημένος των κυπριακών εκλογών. Είναι όμως τοπικό φαινόμενο ή φωτογραφία της στιγμής; Αν δεν αναγνωρίσεις και μιλήσεις με ειλικρίνεια για ένα δυσμενές αποτέλεσμα δεν θα μπορέσεις να το αντιμετωπίσεις.

Κατά την διάρκεια του πρώτου Συνεδρίου της ΚΝΕ είχαμε την φαεινή ιδέα να οργανώσουμε μια συνάντηση αντιπροσωπειών της Κομμουνιστικής Νεολαίας του Ισραήλ και των πολλών Οργανώσεων των Παλαιστινίων. Φιλοδοξούσαμε να δοθεί και κοινή συνέντευξη τύπου. Στο τέταρτο επάνω η συνάντηση διαλύθηκε καθόλου ησύχως , μέσα σε αντεγκλήσεις. Ο Ισραηλινός σύντροφος, Άραβας στην καταγωγή από την Ναμπλούς με πήρε παραπέρα και ξέσπασε : «Θέλουν να υπογράψω το αίτημα για διάλυση του κράτους του Ισραήλ.

Ο Γκουτέρες απορρίπτει λύση δύο κρατών – που είναι τόσο νέα όσο οι διχοτομικές προτάσεις του Ραούφ Ντενκτάς- και θεωρεί ότι η πολιτική ισότητα υλοποιείται μόνο με τα συμφωνηθέντα στο παρελθόν και αποτυπώνονται κυρίως στην εκ περιτροπής Προεδρία και τις μεικτές αποφάσεις του Υπουργικού Συμβουλίου. Όλα τα άλλα είναι λόγια για να μην υπάρξει λύση.

Ο Κυριάκος Μητσοτάκης μετά την πολεμική του στην συνθήκη των Πρεσπών σταδιακά απομακρύνθηκε – χωρίς όμως και να αποκοπεί τελείως – από τις θέσεις της σχολής του ενεργού διαλόγου και της επίλυσης των ελληνοτουρκικών διαφορών μέσω του οδικού χάρτη με τρεις σταθμούς: διάλογος, συνεννόηση, Χάγη.

Στην πολιτική έλεγε ο Κωνσταντίνος Καραμανλής υπάρχουν πράγματα που λέγονται και δεν γίνονται και πράγματα που γίνονται και δεν λέγονται. Αυτό ισχύει δυο φορές για την εξωτερική πολιτική.

Ο Κώστας Σημίτης έδωσε στο κείμενο του την εικόνα της συνεκτικής και με σχέδιο επιτυχημένης εξωτερικής πολιτικής που ακολούθησε και καταγράφηκε στο Ελσίνκι. Νομίζω ότι μένει κάτι ακόμα. Όχι για το μακρινό 2000 αλλά για το κοντινό 2018. Η Συμφωνία των Πρεσπών ήταν απότοκος της ίδιας φιλοσοφίας που οδήγησε στο Ελσίνκι.

Ελπίζω ότι υπό το πρίσμα των τελευταίων γεγονότων στη Νέα Σμύρνη κατανόησαν διάφοροι παλαιοί και όψιμοι θιασώτες του δόγματος «νόμος και τάξη και το κράτος ποτέ δεν υποχωρεί» πόσο δίκιο είχαμε όσοι ζητούσαμε έγκαιρα πολιτική λύση στο ζήτημα Κουφοντίνα.

Όποιος βρει χρόνο και διάθεση να ανακαλύψει στα δελτία μετά την πανδημία, τον Λιγνάδη και τον Κουφοντίνα, ειδήσεις για τα ελληνοτουρκικά και το Κυπριακό θα μείνει εντυπωσιασμένος από τις επιδόσεις της Ελλάδας και της Κύπρου. Όλοι μας στηρίζουν, απομονωμένη η Τουρκία που μονίμως προκαλεί - ακόμα και αν πλέει σε διεθνή ύδατα- και προλειαίνει το έδαφος για την αποχώρηση της από τον δεύτερο γύρο των διερευνητικών. Στο κυπριακό δε ο Νίκαρος (έτσι δηλώνει ότι θέλει να μείνει στην Ιστορία ο Πρόεδρος Αναστασιάδης) στην πενταμερή της Γενεύης, στις 27-29 Απριλίου, προσέρχεται ήδη ως νικητής και τροπαιούχος.

Το μέλος του Πολιτικού Συμβουλίου του ΣΥΡΙΖΑ επισημαίνει ακόμα ότι: «Η επικέντρωση στην πανεπιστημιακή αστυνομία άφησε κάπως στο απυρόβλητο την απαράδεκτη και πρωτοφανή ενέργεια εξίσωσης των επαγγελματικών δικαιωμάτων αποφοίτων δημοσίων πανεπιστημίων με απόφοιτους τριετών κολλεγίων αμφίβολης ποιότητας. Σε άμεση συνάρτηση με την μείωση των εισακτέων κατά τουλάχιστον 20000, πρόκειται για προκλητική διοχέτευση πελατείας στους σχολάρχες. Delivery σε αυτούς κάνει η κυβέρνηση. Αυτό είναι το μείζον πρόβλημα.»

Θα είναι μέγα λάθος να γίνουμε σαν τους αντιπάλους μας. Προφανώς δεν θα γυρίσουμε και το άλλο μάγουλο, το χτύπημά μας όμως πρέπει να είναι καίριο

Από ιδιοσυγκρασία ανήκω σ’ αυτούς που έλκονται από ουσιαστική προγραμματική αντιπολίτευση. Με επιχειρήματα και γόνιμη αντιπαράθεση, χωρίς εχθροπάθεια. Ο καταγγελτικός λόγος με απωθεί, η συνεχής αναζήτηση σκανδάλων επίσης, η ενασχόληση με τις δραστηριότητες της Μαρέβας με αφήνει παγερά αδιάφορο, το ίδιο συμβαίνει όταν βλέπω να χρησιμοποιούν κάποιοι το «σκληρόμετρο» για να αξιολογήσουν την αποτελεσματικότητα της αντιπολίτευσης.

Προκάλεσε ευλόγως μεγάλο ενδιαφέρον η συνέντευξη του Γιώργου Παπανδρέου στο περιοδικό «Πατρινόραμα». Και αυτό, γιατί ανοίγει θέμα προοδευτικής διακυβέρνησης την ώρα που οι σχέσεις ανάμεσα στον ΣΥΡΙΖΑ-Προοδευτική Συμμαχία και το ΚΙΝ.ΑΛΛ. είναι κάτι παραπάνω από παγωμένες. Την ώρα που ένα καθόλου ευκαταφρόνητο τμήμα του ΚΙΝ.ΑΛΛ. λοξοκοιτά προς τα δεξιά ενώ αντανακλαστικά ένα μέρος του ΣΥΡΙΖΑ-Προοδευτική Συμμαχία δείχνει να ικανοποιείται με μια περιορισμένη -καθόλου πιθανή και κατά πάσα πιθανότητα εκλογικά αναποτελεσματική- ενότητα της Αριστεράς.

Ο Μπάιντεν είναι - εκτός δικαστικού πραξικοπήματος - ο νέος Πρόεδρος των ΗΠΑ

Χωρίς τον αναμενόμενο σύμφωνα με τις μετρήσεις περίπατο, κερδίζοντας στο νήμα πέντε κρίσιμες Πολιτείες χωρίς όμως να εκπορθήσει το Texas ή την Florida.