Καλά δεν έχει μείνει ένας σοβαρός άνθρωπος στον ΣΥΝ να διαμαρτυρηθεί για όσα βγαίνουν κατά ριπάς από το απύλωτο στόμα του κ. Τσίπρα. Ο ανταγωνισμός «αριστεροσύνης» με το ΚΚΕ τον οδηγεί σε ολισθήματα που ακόμα και η ηγεσία του σημερινού ΚΚΕ αποφεύγει βάζοντας κάποια όρια στον λαϊκισμό και την δημαγωγία.

Άρκεσε μια πομφόλυγα της ΟΝΝΕΔ – δηλαδή των νέων που πολιτικοποιήθηκαν με εκδρομές στα «ξερονήσια» της Μυκόνου και που μαζί με τα άλλα γερασμένα παλικάρια της ΠΑΣΠ, της ΚΝΕ και του ΣΥΡΙΖΑ κάνουν ότι μπορούν για να μην εφαρμοστεί μια σωστή μεταρρύθμιση στα Πανεπιστήμια- και πήραν την σκυτάλη κατά τεκμήριο σοβαροί άνθρωποι όπως ο Κώστας Ιορδανίδης. Με άρθρο του στην «Καθημερινή» της Κυριακής 4 Σεπτεμβρίου 2011 ζητάει και αυτός «να ξεμπερδεύουμε μια και καλή από την γενιά του Πολυτεχνείου, που στην καλύτερη περίπτωση κατήντησε μια γραφικότητα».

Οι τίτλοι τέλους εποχής έχουν πέσει προ πολλού. Με τον Λεωνίδα εξαντλούνται σιγά σιγά και οι τίτλοι τέλους γενιάς. Τελειώνει βιολογικά η φοβερή «πουρναρογενιά»- όπως την αποκαλούσε ο Μπάμπης Δρακόπουλος- της Εθνικής Αντίστασης. Τελευταίοι φεύγουν οι τότε νεότεροι, η σπουδάζουσα, οι Επονίτες. Ένας από αυτούς ήταν ο Κύρκος.

Ώστε έτσι λοιπόν. Στην εκδήλωση για την αποκατάσταση της Δημοκρατίας δεν παρέστησαν ο κ. Τσίπρας, η κα Παπαρήγα και 41 αντιστασιακοί. Δικαίωμα τους; Τυπικά ναι, δημοκρατία έχουμε, (όσο και αν την περιφρονούν με την στάση τους) μπορούν να κάνουν ό,τι θέλουν. Μόνο που οι «ελαφρές» πράξεις καμιά φορά έχουν βαριά και ανεξίτηλα αποτελέσματα.

Για την μετάλλαξη του ΣΥΡΙΖΑ και την ιδεολογική οπισθοδρόμηση των στελεχών του τα είπαμε και άλλες φορές. Είναι οδυνηρό για τους χιλιάδες αγωνιστές της ανανεωτικής αριστεράς που πολλές φορές ολομόναχοι, χλευαζόμενοι πανταχόθεν ως light αριστεροί επέμειναν στην προώθηση ενός διαφορετικού ύφους και ήθους στην άσκηση της πολιτικής, να υφίστανται τις απίθανες νοηματικές ακροβασίες των Τσίπρα, Σκουρλέτη, Στρατούλη και άλλων.

Tελικά, ελληνικά και τουρκικά κόμματα, MME, ελληνική και τουρκική κοινή γνώμη δεν διαφέρουν τόσο όσο ορισμένοι νομίζουν. Mε εξαίρεση την αξιολόγηση του κινδύνου, όπου μόνο 2% των Tούρκων -σε πείσμα του κ. Kαρατζαφέρη και του Θεσσαλονίκης Άνθιμου- θεωρούν ότι απειλούνται από την Eλλάδα, στα άλλα αντιδρούν πανομοιότυπα.