Ο ακροδεξιός κίνδυνος είναι μπροστά μας» προειδοποιεί ο Κωστής Παπαϊωάννου με αφορμή τη μεγάλη έρευνα του ΣΗΜΕΙΟΥ για τη Μελέτη και Αντιμετώπιση της Ακροδεξιάς», σε συνεργασία με την aboutpeople. Ο διευθυντής του ΣΗΜΕΙΟΥ επισημαίνει ότι με τη Χ.Α. συγκροτήθηκε σχέση αντιπροσώπευσης για κομμάτι του ελληνικού λαού που έσπασε με την καταδίκη της, αλλά αναζητά άλλον τρόπο έκφρασης.

Η δίκη της Χ.Α. σε δεύτερο βαθμό σηματοδοτεί την ανάγκη να μην εφησυχάσουμε μπροστά στο ενδεχόμενο να μειωθούν οι ποινές για τα μέλη της εγκληματικής οργάνωσης. Είναι όμως και μια πρόκληση μπροστά στο ενδεχόμενο οι ηγέτες της να φάνε βαρύτερες ποινές. Δεν πάμε δηλαδή μόνο για να μη χάσουμε. Έχουμε να κερδίσουμε.

Τις τελευταίες ημέρες υπάρχει έντονη κινητικότητα, που είναι πολύ ανησυχητική, κυρίως γιατί σχετίζεται με τον χώρο της εκπαίδευσης και, κατά δεύτερον, διότι υπήρξε μια πολύ μεγάλη και γρήγορη κλιμάκωση της έντασης της βίας και των επιθέσεων. Συμπεριλαμβανομένης και της επίθεσης σε κλιμάκιο της ΚΝΕ, που θεωρώ ότι έχει ιδιαίτερη σημασία, ειδικά αν λάβουμε υπόψη μας και τις ομοιότητες με την κλιμάκωση το καλοκαίρι του 2013, που επίσης συμπεριελάμβανε επίθεση στους συνδικαλιστές του ΠΑΜΕ.

Μόνες τους αποφάσισαν να εκδοθούν γιατί δεν είχαν τι άλλο να κάνουν και είπαν να αρχίσουν να μεταδίδουν ιούς για να περνάει η ώρα. Μόνες τους κλείστηκαν εκεί. Μόνες τους γδύνονταν. Μόνες τους το έκαναν. Μόνες τους ντύνονταν. Μόνες τους πλήρωναν. Μόνες τους εισέπρατταν. Όλα μόνες τους.

Γι’ αυτό είναι πανικόβλητοι οι φιλήσυχοι οικογενειάρχες της περιοχής. Επειδή δεν είχαν καμιά σχέση. Εκείνοι ούτε που είχαν ιδέα. Εξάλλου, μεγάλο μέρος το Κρανίδι. Κάτι σαν Σαϊγκόν, Ρίο, Πόλη του Μεξικού. Πού να ξέρουν οι νοικοκυραίοι τι γίνεται τα βράδια στη δομή φιλοξενίας; Πού να ξέρουν ότι μένουν κορίτσια εκεί; Πού να ξέρουν ότι το κάνουν σχεδόν τζάμπα;

Το εγχείρημα είναι ανοιχτό: ευρύ αριστερό, δημοκρατικό μέτωπο και όχι κόμμα σούπερ μάρκετ. Η κουβέντα περί πασοκοποίησης είναι στείρα. Χρειάζεται κριτική διεύρυνση και ανασυγκρότηση με προγραμματικά ανοίγματα. Δυναμικές κοινωνικές συμμαχίες, όχι ανακύκλωση πολιτευτών.

Το σοκ της ήττας επιδρά καταλυτικά στην αντιπολιτευτική δυναμική του ΣΥΡΙΖΑ. Προφανές. Μάλλον εμφανής και η απροθυμία αναστοχασμού. Τι έφταιξε; Εχασε. Οφείλει να ανασυγκροτηθεί, να αντιπολιτευτεί σοβαρά και να επανέλθει. Να διαχειριστεί την κατά Τραβέρσο «αριστερή μελαγχολία». Αναγκαία προϋπόθεση: να δει κριτικά τη διακυβέρνησή του.

«Η φτώχεια είναι πιο φρόνιμη αν νιώθει ότι φταίει». Ο στίχος από το υπέροχο «Σαράβαλο» του Γ. Αγγελάκα έρχεται στον νου όποτε ακούω κάποιον να μας μαλώνει όλους για την κρίση. Μετά το εμβληματικό «μαζί τα φάγαμε» του Θ. Πάγκαλου ήρθε και η Ελ. Κούρκουλα: «Μη σας φανεί ακραίο, αλλά μήπως ο κάθε Έλληνας δεν ήταν ένας μικρός Τσοχατζόπουλος; Δήλωσε κανείς την πραγματική αξία του σπιτιού που αγόρασε;». Κυνική εξίσωση της συστηματικής καταλήστευσης δημόσιου πλούτου με τη φοροδιαφυγή. Ωμή καθολίκευση του χαρακτηρισμού του μεγαλοαπατεώνα για έναν ολόκληρο λαό. Διαθέτουν όντως απύθμενο θράσος κάποια αποσυρμένα ή αζήτητα στελέχη του πολιτικού προσωπικού.

Στο πλαίσιο της πολιτικής ελέγχου της παράτυπης μετανάστευσης (σύλληψη «παραβατών», επιστροφή στη χώρα καταγωγής, αποθάρρυνση νέων αφίξεων) αναπτύσσονται εκτεταμένες επιχειρήσεις στο εσωτερικό και στα σύνορα: φράχτης στον Εβρο, Επιχείρηση «Ασπίδα», «Ξένιος Ζευς». Η κριτική στην ασκούμενη πολιτική εστιάζεται κυρίως στα ζητήματα δικαιωμάτων, τις συνθήκες κράτησης και τους θανάτους στο Αιγαίο. Η συνήθης απάντηση στην κριτική είναι πως η αποτελεσματική αποτροπή αναγκαστικά έχει και θύματα.

Σοκάρει η επίμονα επαναλαμβανόμενη ομολογία του κ. Δένδια ότι είχε πρόσβαση σε υλικό της δικογραφίας σχετικά με τις καταγγελίες για βασανιστήρια στη ΓΑΔΑ. Ακόμη χειρότερα, επιμένει να αποφαίνεται για την ουσία των καταγγελιών παρεμβαίνοντας σε ξένα θεσμικά χωράφια. Η ακρίβεια των ισχυρισμών του μένει να αποδειχτεί. Πάντως, ο 7ος τακτικός ανακριτής στην αναφορά του προς τον εισαγγελέα Πρωτοδικών δεν φαίνεται τόσο βέβαιος για το αβάσιμο των καταγγελιών όσο ο κ. υπουργός.

Οι εκδηλώσεις αλληλεγγύης προς την Ελλάδα και οι αντίστοιχες δηλώσεις ευρωπαίων πολιτικών και ανθρώπων του πνεύματος έτυχαν αρκετής προβολής από τα ΜΜΕ. Οσοι πάντως μίλησαν για τον νέο φιλελληνισμό, ας μη σπεύσουν να μνημονεύσουν τον Μπάιρον (και τον Μέτερνιχ), τους φιλέλληνες (και την Ιερά Συμμαχία). Βλέποντας αυτές τις συγκινητικές εκδηλώσεις αλληλεγγύης μέσα από παραμορφωτικούς φακούς υπάρχει κίνδυνος να τις υπερτονίσουμε ή να τις εντάξουμε σε ένα φαντασιακό δίπολο, φιλελλήνων και μισελλήνων.

Η έκρηξη του αριθμού των αστέγων στα αστικά κέντρα έχει προ πολλού ξεπεράσει ακόμα και τις πιο απαισιόδοξες προβλέψεις. Μεγάλος το εύρος, πλούσια η σύνθεση του «νεοάστεγου» πληθυσμού που ξεβράζεται στα πεζοδρόμια της πόλης και προστίθεται στους μακροχρόνια αστέγους.

Ο υπουργός ΠροστασίαςτουΠολίτη Χρήστος Παπουτσής χαρακτήρισε υποκριτικές τις αντιδράσεις σχετικά µε την ανέγερση τείχους στον Εβρο. Δύσκολα θα µπορούσε κανείς να διαφωνήσει µαζί του, κυρίως σε διεθνές επίπεδο. Η «απορριπτικά χλιαρή» υποδοχή των εξαγγελιών του από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή είναι ελάχιστα πειστική όταν δεν προωθείται κάποια αναλογική κατανοµή των «µεταναστευτικών βαρών».

Πάγιο αίτηµα όσων παρακολουθούν το ζήτηµα της αστυνοµικής βίας είναι η διερεύνηση των καταγγελιών και η λογοδοσία των υπευθύνων. Υπό το πρίσµα αυτό, δεν µπορεί παρά να δει κανείς επί της αρχής θετικά τη σύσταση Γραφείου Αντιµετώπισης Περιστατικών Αυθαιρεσίας από το υπουργείο Προστασίας του Πολίτη.