Σκευωροί, συνωμότες, ραδιούργοι. Αυτοί είναι οι δράστες της επιχείρησης υπονόμευσης της κυβέρνησης και αποσταθεροποίησης της χώρας. Με όχημα ένα ανύπαρκτο θέμα προσπαθούν να αποπροσανατολίσουν τους πολίτες, να εξαφανίσουν τις επιτυχίες της κυβέρνησης και να παραδώσουν την εξουσία στους οπαδούς του χάους. Η δύναμή τους είναι μεγάλη. Είναι σε θέση να κρύβουν τα κίνητρά τους.

Δύο αναφορές έκανε ο πρωθυπουργός στη συνέντευξή του στον Νίκο Χατζηνικολάου (ΑNT1) για τον χρόνο των εκλογών. Στην πρώτη είπε ότι οι εκλογές θα γίνουν το 2023. Ομως και ο Ιανουάριος και ο Φεβρουάριος και ο Μάρτιος είναι 2023. Ενδεχομένως να κατάλαβε ότι αφήνει ανοιχτό το ζήτημα και γι’ αυτό λίγα λεπτά αργότερα πρόσθεσε τη φράση «οι εκλογές θα γίνουν στο τέλος της τετραετίας».

Το σύστημα της απλής αναλογικής δεν αρέσει καθόλου στη Δεξιά. Ως προς αυτό είναι συνεπής. Στο παρελθόν είχε επιβάλει εκλογικά συστήματα που της έδιναν πλειοψηφία στη Βουλή κι ας ήταν μειοψηφία στο εκλογικό σώμα. Χαρακτηριστικότερη περίπτωση το τριφασικό σύστημα που εφαρμόστηκε στις εκλογές του 1956. Ποια ήταν η μαγική συνταγή; Στα αστικά κέντρα όπου η ΕΡΕ είχε ανταγωνιστές ίσχυε η απλή αναλογική, ενώ στην επαρχία, όπου το κόμμα του Καραμανλή είχε μεγάλο εκτόπισμα, ίσχυε το πλειοψηφικό σύστημα.

Όποιος τολμήσει να ξαναπεί ότι στην Ελλάδα υπάρχει διαφθορά, διαπλοκή και γενικώς η χώρα σε ορισμένα πεδία μοιάζει με μπανανία θα είναι το λιγότερο ανόητος, για να μην πούμε στημένος για να εξυπηρετήσει τα σχέδια των εξωτερικών και εσωτερικών εχθρών που καραδοκούν για να δυσφημήσουν την κυβέρνηση και σε τελική ανάλυση την πατρίδα μας. Όλα τα στοιχεία συνηγορούν ότι το πολιτικό σύστημα είναι καθαρό και αμόλυντο, τα κόμματα εξουσίας σέβονται το Σύνταγμα και εφαρμόζουν τους νόμους, οι θεσμοί λειτουργούν υποδειγματικά, η Δικαιοσύνη είναι ανεξάρτητη, κάνει τη δουλειά της ανεπηρέαστη, πλούσιοι και φτωχοί, διάσημοι και άσημοι, κολπαρισμένοι και αποσυνάγωγοι, πολιτικοί και κοινοί θνητοί αντιμετωπίζονται απ’ αυτήν με τα ίδια κριτήρια, με την ίδια αυστηρότητα. Όσες προσπάθειες έγιναν από διάφορους για να αμαυρωθεί αυτή η ειδυλλιακή εικόνα έπεσαν στο κενό. Οι συκοφάντες αποστομώνονται, οι κακοήθεις ξεφτιλίζονται, οι υποκριτές ξεμπροστιάζονται. Πλήθος τα παραδείγματα.

Οι πρώην που μιλούν δημοσίως και εκφράζουν τη διαφωνία τους για τις επιλογές του κόμματός τους την περίοδο που ήταν και αυτοί στις τάξεις του δεν είναι κάτι ασυνήθιστο. Ετσι γινόταν, έτσι γίνεται και έτσι θα γίνεται. Το παρελθόν όμως δεν μπορεί να εξαφανιστεί. Πολλοί θέλουν να το ξεχάσουν, να σβήσουν τα ίχνη τους, ιδιαίτερα εκείνοι που σήμερα αποθεώνουν αυτό που έβριζαν, αλλά και τα γραπτά και τα προφορικά μένουν, τους παρακολουθούν και τα ανασύρουν οι πολιτικοί αντίπαλοί τους για να τους κατηγορήσουν για οπορτουνισμό.

Οι λογογράφοι του πρωθυπουργού φαίνεται ότι ακόμη κάνουν διακοπές. Αλλιώς δεν εξηγείται η ποιότητα του μηνύματος του Κυριάκου Μητσοτάκη με αφορμή την έξοδο της χώρας από την ενισχυμένη εποπτεία. Μάλλον μόνος του το έγραψε. Μισές αλήθειες, χοντρά ψέματα, στραπατσαρισμένοι ευφημισμοί, αφόρητες κοινοτοπίες, πληκτικά επιχειρήματα, κουρασμένο ύφος. Οσο για αυτοκριτική; Ούτε δείγμα. Ολα ήταν καλώς καμωμένα. Η κυβέρνηση πετάει.

Στην αρχή μάς είπαν δεν τρέχει τίποτα, μας διαβεβαίωναν ότι η κυβέρνηση υπηρετεί με θρησκευτική ευλάβεια το Σύνταγμα και δεν υπάρχει λόγος ανησυχίας. Στη συνέχεια, και αφού τα στοιχεία επέμεναν, μας είπαν ότι μάλλον πρόκειται για ιδιωτική υπόθεση. Μετά την κατάρρευση κι αυτής της καχεκτικής θεωρίας και με την αποκάλυψη ότι είχε παγιδευτεί το τηλέφωνο και του Νίκου Ανδρουλάκη ξεκίνησε η προσπάθεια συγκάλυψης.

Το κόμμα που επιχείρησε να καταλύσει την κοινοβουλευτική δημοκρατία, το κόμμα που προσπάθησε να οικοδομήσει ένα καθεστώς σαν αυτά που υπήρχαν στις χώρες του υπαρκτού σοσιαλισμού, το κόμμα που θαύμαζε και θαυμάζει αυταρχικούς ηγέτες, το κόμμα που ενθάρρυνε τις παραβατικές πρακτικές ακτιβιστικών ομάδων, το κόμμα που προστάτευε τις ένοπλες συνιστώσες του (ο ΣΥΡΙΖΑ δηλαδή σύμφωνα με κυβερνητικά στελέχη), παρέδωσε κανονικά την εξουσία (δεν την είχε έτσι κι αλλιώς) μετά την ήττα του στις εκλογές τον Ιούλιο του 2019, σε αντίθεση με το κόμμα των ιδιοκτητών της χώρας που αρνήθηκε να το κάνει τον Γενάρη του 2015.

Υπάρχουν πολλές εκκρεμότητες μετά τη δημοσιοποίηση του βουλεύματος του δικαστικού συμβουλίου για τη Novartis. Με πολιτική, αλλά και ποινική διάσταση. Εχουμε και λέμε:

- Ο πρωθυπουργός και καμιά δεκαριά υπουργοί με δημόσιες δηλώσεις τους είχαν προεξοφλήσει την παραπομπή στο Ειδικό Δικαστήριο όσων κατηγορούνταν για σύσταση συμμορίας, οργάνωση σκευωρίας, κατάχρηση εξουσίας. Κάποιοι μάλιστα είχαν αποφανθεί ότι κατά την εκτίμησή τους οι κατηγορούμενοι έχουν διαπράξει το αδίκημα της εσχάτης προδοσίας. Ευτυχώς που δεν ισχύει η θανατική ποινή.

Στις προεκλογικές περιόδους έχουμε ένα σωρό βρόμικα χτυπήματα. Υπερβολές στην εκφορά του λόγου, βιτριολικά υπονοούμενα, δολοφονίες χαρακτήρων, συκοφαντικές επιθέσεις, ακόμη και απόπειρες πολιτικής εξόντωσης. Δράστες, και πολιτικοί και μέσα ενημέρωσης. Οι περισσότερες κατηγορίες ξεχνιούνται μόλις κλείσουν οι κάλπες και σπανίως δίνεται συνέχεια. Προφανώς γιατί οι κατήγοροι δεν έχουν στοιχεία.

Η σχέση ορισμένων πολιτικών με την αλήθεια και τη συνέπεια είναι εξαιρετικά χαλαρή. Δεν διστάζουν να πουν χοντρά ψέματα. Δεν έχουν κανένα πρόβλημα να κάνουν κολωτούμπες και με θράσος να εγκαλούν για δημαγωγία όσους τους θυμίζουν τις προηγούμενες θέσεις τους. Οι πρυτάνεις της δημαγωγίας υποδύονται τους υπεύθυνους και επιχειρούν με τα μέσα ενημέρωσης που τους στηρίζουν να παραπλανήσουν την κοινωνία. Αποφεύγουν να πράξουν το αυτονόητο, όταν υποχρεώνονται να υπαναχωρήσουν.

Ο πρωθυπουργός επιμένει ότι θα εξαντλήσει την τετραετία, επιμένουν όμως και τα φιλοκυβερνητικά μέσα ενημέρωσης (προφανώς αξιοποιώντας πληροφορίες από παράγοντες της κυβέρνησης) ότι οι εκλογές θα γίνουν σύντομα. Δίνουν μάλιστα και ημερομηνίες: τέλη Σεπτέμβρη ή αρχές Οκτώβρη. Ποια κυβέρνηση όμως θα έχουμε (αν έχουμε) την επόμενη μέρα; Τα σενάρια αρκετά. Μερικά λογικά, μερικά απίθανα, κάποια αποτυπώνουν τις επιθυμίες αυτών που τα γράφουν. Εχουμε και λέμε: