Ψεκάστε, σκουπίστε, τελειώσατε. Αυτή είναι η γραμμή των βουλευτών της Νέας Δημοκρατίας που υποδύονται τους ανεξάρτητους εισαγγελείς στην προανακριτική για την υπόθεση Χρ. Καλογρίτσα - Νίκου Παππά.

Η κυβέρνηση έστησε μια προανακριτική καλλιεργώντας προσδοκίες στο κοινό της και στους προστάτες της ότι θα βγάλει μεγάλα πράγματα που θα τελειώσουν πολιτικά τον πρώην υπουργό, θα βάλουν στο κάδρο τον αρχηγό του (αυτός είναι ο βασικός στόχος τους), ότι θα προκαλέσει τριγμούς στον ΣΥΡΙΖΑ, και την κλείνει άρον άρον για να μη συνεχιστεί ο εκφυλισμός.

Δεν ήταν καλή εβδομάδα για την κυβέρνηση η προηγούμενη. Καθόλου καλή. Γκάφες, κωλοτούμπες, εσωκομματικές αναταράξεις, εφιαλτικές μνήμες, πυρά από φίλιες δυνάμεις. Πλούσιο ρεπερτόριο. Εχουμε και λέμε:

1) Ο πρωθυπουργός υποδέχτηκε στο μέγαρο Μαξίμου τον πρωθυπουργό Ζόραν Ζάεφ. Ποιας χώρας πρωθυπουργός είναι αυτός ο κύριος; Στο προσωπικό λογαριασμό του Κ. Μητσοτάκη η χώρα δεν κατονομάζεται, ενώ ο βουλευτής της Ν.Δ. Σπανάκης στο κανάλι «Κόντρα» την αποκαλούσε γειτονική χώρα. Αβάπτιστη λοιπόν.

«Νέο συμβόλαιο για μια πιο κοινωνική Ευρώπη», αυτός πρέπει να είναι ο στόχος των προοδευτικών δυνάμεων, σύμφωνα με τον πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ Αλέξη Τσίπρα. Τη θέση αυτή υποστήριξε στην ημερίδα για το μέλλον της Ευρώπης που διοργάνωσαν το Κόμμα των Ευρωπαίων Σοσιαλιστών, Ομάδα των Σοσιαλιστών και Δημοκρατών στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο και το Δημοκρατικό Κόμμα Ιταλίας.

Η πρώτη πράξη της φαρσοκωμωδίας ολοκληρώθηκε. Η συμπολίτευση Ν.Δ.-ΚΙΝ.ΑΛΛ., με τη βοήθεια της Ελληνικής Λύσης, αποφάσισε τη σύσταση προανακριτικής επιτροπής για να διερευνήσει τη βασιμότητα των καταγγελιών τού άλλοτε αναξιόπιστου και στημένου από τον ΣΥΡΙΖΑ, σήμερα φερέγγυου και αξιοσέβαστου επιχειρηματία, Χρ. Καλογρίτσα. Η δεύτερη πράξη θα κρατήσει λίγο περισσότερο -κοντά δύο μήνες- και η παράσταση θα ολοκληρωθεί με τον επίλογο, δηλαδή με το πόρισμα της πλειοψηφίας το οποίο ήδη έχει συνταχθεί από τους… αδέκαστους «γαλάζιους» και «πράσινους» εισαγγελείς και κατά πάσα βεβαιότητα θα είναι παραπεμπτικό.

Αυτό δεν είναι ένα κλασικό κόμμα. Είναι ένα κόμμα Μαμούθ με σκοτεινά σχέδια. Βρίσκεται παντού, κατασκευάζει διαμαρτυρίες για ψύλλου πήδημα, κινητοποιεί τον κάθε πικραμένο τάζοντας λαγούς με πετραχήλια, εκβιάζει, απειλεί, σιγοντάρει τον βίαιο ακτιβισμό, φλερτάρει με την τρομοκρατία. Υποκρίνεται ότι σέβεται τη νομιμότητα, ότι υπερασπίζεται τους θεσμούς και τη δημοκρατία, αλλά είναι μανούλα στην παραβατικότητα και δημαγωγεί ασυστόλως για να παραπλανήσει τους φιλήσυχους πολίτες και να πλήξει την κοινωνική συνοχή. Με λίγα λόγια, είναι το κόμμα που «όλα τα σφάζει, όλα τα μαχαιρώνει». Αρα είναι ένα επικίνδυνο κόμμα.

Μπορείς να πεις πολλά ψέματα μέσα σε λίγες αράδες; Μπορείς και παραμπορείς, αν έχεις χάσει τον έλεγχο και φοβάσαι για το πολιτικό μέλλον σου, αν δεν θέλεις να απαλλαγείς από τα στερεότυπα που διακινεί η παράταξή σου, αν υπηρετείς κακόφημες θεωρίες, αν δεν καταλαβαίνεις ότι αυτοί που βρίσκονται γύρω σου και σε κολακεύουν σκάβουν τον λάκκο σου και με την πρώτη στραβή θα την κάνουν με ελαφρά πηδηματάκια.

Ολοι οι πρωθυπουργοί, ακόμη και εκείνοι που έχουν περάσει στην ιστορία για τον ισχυρό χαρακτήρα τους και για τον έλεγχο που ασκούσαν στους υφισταμένους τους, ήταν ανασφαλείς. Αλλος πολύ, άλλος λίγο. Οσο δημοφιλείς κι αν ήταν, φοβόντουσαν την υπονόμευση από εσωτερικούς και εξωτερικούς εχθρούς και φρόντιζαν να στήνουν μηχανισμούς παρακολούθησης, προκειμένου να αποτρέψουν φυγόκεντρες τάσεις ή οργανωμένες ανταρσίες. Δουλειά δύσκολη. Δεν μπορούσαν να την κάνουν μόνοι τους.

«Καταδικάζουμε τη βία απ’ όπου κι αν προέρχεται». Αυτό μας τσαμπουνάει χρόνια τώρα η συντηρητική παράταξη. Τα στελέχη της καλούσαν τους πάντες κάθε φορά που υπήρχε περιστατικό βίας, να προσυπογράψουν την παραπάνω δήλωση κι αν δεν τους άρεσε κάποια λέξη από τις παρεμβάσεις των πολιτικών αντιπάλων τους, ανακάλυπταν ίχνη συμπάθειας στην παραβατικότητα, εκτόξευαν κατηγορίες για υπόθαλψη φαινομένων ανυπακοής, ακόμη ακόμη εντόπιζαν (η διεστραμμένη φαντασία τους κάλπαζε σαν άλογο κούρσας) και κλείσιμο του ματιού στην τρομοκρατία.

Ξεκίνησε και όπως φαίνεται δεν πρόκειται να σταματήσει και δεν πρέπει φυσικά να σταματήσει η διαδικασία αποκάλυψης παραβατικών συμπεριφορών και εγκληματικών πράξεων σε διάφορους επαγγελματικούς χώρους. Ανοιξαν τα στόματα. Καλά κρυμμένα μυστικά έρχονται επιτέλους στο φως. Εμβρόντητη η κοινή γνώμη παρακολουθεί. Υπεράνω υποψίας άνθρωποι, γνωστοί επαγγελματίες, με εξαιρετικές επιδόσεις στα πεδία όπου δραστηριοποιούνται, εγκαλούνται για άσκηση βίας, ψυχολογικής, σωματικής και για σεξουαλική κακοποίηση. Ορισμένες παρατηρήσεις:

Στις σύγχρονες κοινοβουλευτικές δημοκρατίες η εναλλαγή των κομμάτων στη διακυβέρνηση γίνεται ομαλά. Ο κανόνας σε γενικές γραμμές εφαρμόστηκε και στην Ελλάδα από το 1974 και μετά. Με εξαίρεση τις εκλογές του 2000 που η Νέα Δημοκρατία αμφισβήτησε το εκλογικό αποτέλεσμα (ήταν οριακό), στις άλλες εκλογικές αναμετρήσεις δεν εμφανίστηκαν παρατράγουδα. Με εξαίρεση επίσης τις εκλογές του Γενάρη του 2015 που ο Αντ. Σαμαράς αρνήθηκε να παραδώσει στον Αλ. Τσίπρα το μέγαρο Μαξίμου, σε όλες τις άλλες περιπτώσεις τηρήθηκαν οι συμβολισμοί που συνδέονται με την εναλλαγή των κομμάτων στην εξουσία. Στο παρασκήνιο όμως είχαμε ενδιαφέρουσες διεργασίες.

Ικανοποιημένη η Ευρώπη με τα ανοίγματα που κάνει η Τουρκία, επιφυλακτική η Αθήνα. Η πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Ούρσουλα φον Ντερ Λάιεν μετά την τηλεδιάσκεψη που είχε με τον Τούρκο πρόεδρο δήλωσε: «Εγινε καλή ανταλλαγή απόψεων». Καλή κρίνεται μια ανταλλαγή απόψεων όταν οι δύο πλευρές έχουν την πρόθεση να συμφωνήσουν. Τούτη τη φορά δεν είχαμε προειδοποίηση, απειλή, υπαινιγμούς για κυρώσεις.

«Εμείς ανυπακοή, η κυβέρνηση ανοχή». Αυτό είναι το μήνυμα που έστειλε η διοίκηση της Εκκλησίας στο πολιτικό σύστημα. Τη γραμμή αυτή ακολουθούν οι ιεράρχες εδώ και πολλά χρόνια, την τακτική της υποχώρησης έχουν υιοθετήσει σχεδόν όλες οι κυβερνήσεις. Η ηγεσία της Εκκλησίας θεωρεί ότι έχει το δικαίωμα να αμφισβητεί νόμους και πολιτικές αποφάσεις όταν πιστεύει ότι θίγονται τα συμφέροντά της και να απαιτεί από τις κυβερνήσεις να σέβονται την επιλογή της.