Ουδείς αμφισβητεί ότι είναι πιθανόν κάποια στιγμή να υπάρξει κάποιο άλλο σχέδιο. Το κρίσιμο ερώτημα όμως είναι γιατί αυτό το πιθανό νέο σχέδιο θα είναι καλύτερο και ποιοι θα είναι οι σύμμαχοί μας που θα το υποστηρίξουν.

Με τη διακριτική, για να χρησιμοποιήσουμε μια ήπια έκφραση, τοποθέτηση του Κ. Καραμανλή στο σχέδιο Ανάν, η συντριπτική πλειονότητα των ελληνικών πολιτικών δυνάμεων τοποθετείται με σαφήνεια υπέρ του «ναι».

Oι υπεύθυνες πολιτικές ηγεσίες δεν είναι για να λένε την άποψή τους κατόπιν εορτής, αλλά για να λένε την άποψή τους και να αποφασίζουν εγκαίρως και υπευθύνως. Ας αφήσουν λοιπόν τα ήξεις αφήξεις κι ας μας πουν συγκεκριμένα και με επιχειρήματα, αν πρέπει ή γιατί δεν πρέπει να εγκριθεί το σχέδιο Ανάν.

Για το πώς φτάσαμε στο τελευταίο σχέδιο Ανάν, γιατί κατέληξε να περιλαμβάνει τόσες αρνητικές πλευρές που να το καθιστούν δυσβάσταχτο για την ελληνοκυπριακή πλευρά υπάρχουν αρκετές ερμηνείες, μπόλικο παρασκήνιο και προφανώς κάποιες ευθύνες.

Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι βρισκόμαστε μπροστά στην πιο καθοριστική ίσως φάση του Κυπριακού, τουλάχιστον τις τελευταίες δεκαετίες. Υπήρξαν βέβαια και στο παρελθόν ευκαιρίες και προτάσεις που θα μπορούσαν να είχαν οδηγήσει σε λύση, αλλά απορρίφθηκαν για λόγους που δεν είναι του παρόντος, είτε από την τουρκοκυπριακή είτε από την ελληνοκυπριακή πλευρά.

Η Νέα Υόρκη ήταν αρκετά μακριά μας, για να αντιμετωπίζουμε την τρομακτική επίθεση της 11ης Σεπτεμβρίου με απόσταση έως και κακεντρέχεια. Η εν ψυχρώ δολοφονία χιλιάδων ανύποπτων πολιτών, πέρα από το συγκλονισμό και το ξάφνιασμα που προκάλεσε, θεωρήθηκε από πολλούς... αναμενόμενη απάντηση στην αλαζονική πολιτική της υπερδύναμης. Να όμως που η τυφλή τρομοκρατία κτυπά και την πόρτα μας. Με τον ίδιο βάρβαρο τρόπο, με τον ίδιο απίστευτο κυνισμό, δολοφονεί μαζικά ανύποπτους και αθώους πολίτες, χωρίς καμιά προειδοποίηση, χωρίς κανέναν ενδοιασμό...