Άμος Οζ, Συνέντευξη στη Ρ. Δημητρίου, Τα Νέα, Δημοσιευμένο: 2006-01-30
«Τα αποτελέσματα των παλαιστινιακών βουλευτικών εκλογών είναι καταστροφή για την Παλαιστίνη, καταστροφή για το Ισραήλ και για ολόκληρη την περιοχή». Ανήσυχος, με άποψη σαφή, πολιτική, ο 67χρονος πολυγραφότατος Ισραηλινός συγγραφέας και διανοούμενος Άμος Οζ κάνει ένα διάλειμμα από τη συγγραφή του τελευταίου του βιβλίου.
Το μέγα επιχείρημα όσων αισθάνθηκαν υπερήφανοι για το μεγαλοπρεπές «όχι» του «εθνάρχη» Παπαδόπουλου ήταν ότι η Ευρώπη θα επέβαλλε πλέον τη δίκαιη λύση και όχι το «τερατούργημα» του Κόφι Αναν. Μας έλεγαν επίσης ότι το «όχι» δεν προκάλεσε καμιά αρνητική συνέπεια για την Κυπριακή Δημοκρατία, το αντίθετο μάλιστα.
Η πρωτοβουλία ανακίνησης του Κυπριακού εκ μέρους της Τουρκίας, αποδεικνύεται η κορυφή του παγόβουνου στο οποίο, κινδυνεύει να προσκρούσει η κυπριακή κυβέρνηση. Ο "δεκάλογος" που παρουσίασε την περασμένη Τρίτη ο Αμπντουλλάχ Γκιούλ, πράγματι (όπως είπε ο κ. Π. Μολυβιάτης) περιείχε τις ίδιες προτάσεις που είχαν υποβληθεί από την τουρκική πλευρά στις 30 Μαϊου 2005.
Aναδιανομή δεν σημαίνει αναγκαστικά και μόνο όσα γνωρίζαμε έως τώρα, όπως π.χ. η επιδοματική πολιτική. Aναδιανομή θα επέφερε σήμερα και μια ενεργή πολιτική για την πλήρη απασχόληση, άσχετα από τις τάσεις της οικονομίας και της αγοράς. Aναδιανομή θα ήταν επίσης η εγγύηση, με όποιον πρόσφορο τρόπο, βασικών αγαθών, από την Yγεία και την Παιδεία έως τους ελεύθερους χώρους και ένα φιλικό και υγιές περιβάλλον...
Aυτό το κύμα πολικού ψύχους μπορεί να το ζήσαμε στην πραγματικότητα πολύ ήπια, το καταναλώσαμε όμως πιο έντονα από όλους τους Eυρωπαίους στη virtual, την εικονική, πραγματικότητα της δημόσιας σφαίρας
Υποθέτω ότι μπορεί να βρεθούν εξηγήσεις για την άρνηση κάποιων να υπερψηφίσουν μια απόφαση καταδίκης των εγκλημάτων του κομμουνισμού. Το ψήφισμα του Συμβουλίου της Ευρώπης είναι μια πράξη πολιτική και η συμμετοχή σ’ αυτήν ασφαλώς απαιτεί να ληφθούν υπόψη και άλλοι παράγοντες εκτός από τις διατυπώσεις του κειμένου.
Νόμιζα ότι γύριζαν ταινία. Ταινία ιστορική που διαδραματιζόταν στη Μόσχα, κάπου στην πλατεία του Κρεμλίνου, πριν αρκετές δεκαετίες. Αλήθεια, έτσι νόμισα. Κατεβαίνοντας το μεσημέρι της περασμένης Τετάρτης την οδό Πανεπιστημίου και φθάνοντας μπροστά στα Προπύλαια, αντίκρυσα σκηνικό εποχής.
Για πολλοστή φορά τον τελευταίο καιρό η κυπριακή κυβέρνηση -καλώς ή κακώς, είναι μια άλλη συζήτηση- βρίσκεται με την πλάτη στον τοίχο. Είτε μας αρέσει είτε όχι, η τουρκική διπλωματία ελίσσεται, κάνει το μαύρο-άσπρο και κυρίως δίνει την εντύπωση ότι εμφανίζεται πρόθυμη να συζητήσει μια κάποια λύση του Κυπριακού.
Mπορεί δυνητικά να κάνει μεγάλη ζημία
Τον τελευταίο καιρό στην Ελλάδα γίνεται πολλή συζήτηση για το «Μνημόνιο κατά του Κομμουνισμού». Δεν πρόκειται για μνημόνιο, αλλά για ψήφισμα με τον χαρακτήρα «σύστασης» (δηλαδή όχι εκτελεστής ή υποχρεωτικής πράξης) από ένα δευτερεύον όργανο του Συμβουλίου της Ευρώπης, την Κοινοβουλευτική Συνέλευση.
Εδώ και τρεις δεκαετίες η Ελλάδα και η Κύπρος πίεζαν προς την κατεύθυνση και με κάθε ευκαιρία για να υπάρξει επιτέλους μια λύση στο κυπριακό πρόβλημα. Τώρα φαίνεται πως έχουμε φτάσει στην εντελώς αντίθετη κατεύθυνση.
Απογοητευτική, πρόχειρη, αποσπασματική, χωρίς πολιτική έμπνευση χαρακτηρίζει την κυβερνητική πρόταση αναθεώρησης του Συντάγματος, ο καθηγητής Συνταγματικού Δικαίου, Γ. Σωτηρέλης.
Οι δημοσκοπήσεις επιβεβαιώνουν ότι ο ΣΥΝ βρίσκεται σε μια πολύ δύσκολη στιγμή. Δεν αποτελούν την απόλυτη αλήθεια αλλά καταγράφουν ανησυχητικά φαινόμενα στασιμότητας και υποχώρησης.
Είναι προφανές ότι υπάρχουν διαφορετικές απόψεις για τα αίτια αυτής της δυσμενούς εικόνας που προκαλεί αβεβαιότητα στον κόσμο μας.
