Η πόλη δεν έχει μόνο υλική υπόσταση, αλλά είναι και η ίδια ένας ζωντανός οργανισμός που αλλάζει μέσα στο πέρασμα του χρόνου, όπως αλλάζουμε κι εμείς. Μεγαλώνει, γερνάει, αλλά και ξανανιώνει, εξελίσσεται, μετασχηματίζεται. Τίποτε δεν μένει σταθερό πάνω της. Το χθες δεν είναι το ίδιο με το σήμερα και το αύριο θα είναι κάτι άλλο, διαφορετικό που θα ανατείλει μαζί με το ξημέρωμα της καινούργιας μέρας.

Ολα πάνω στο σώμα της είναι ρευστά, δυναμικά, κινούνται διαρκώς και η εικόνα της ποτέ δεν είναι στατική, απαράλλαχτη, αμετακίνητη. Αφουγκράζεται κάθε χτύπο της ζωής, κάθε ψίθυρο και εκφράζει στον χώρο και τον χρόνο το γίγνεσθαι της καθημερινότητάς μας. Την καθορίζουν οι παρουσίες όλων όσοι ζουν και τη στοιχειώνουν οι απουσίες όλων εκείνων που έφυγαν από τη ζωή στο παρελθόν και δεν υπάρχουν πια. Ιστορεί αενάως τις ζωές των κατοίκων της.

Συζητείται ήδη στη Βουλή ο νέος Κώδικας Μετανάστευσης. Υπήρξε κάποια ανάγκη για μια εκ νέου νομοθέτηση των κανόνων που αφορούν τη μετανάστευση; Καταρχήν όχι. Τα μόνα επίκαιρα ζητήματα που είχαν τεθεί και έχρηζαν αντιμετώπισης ήταν το ζήτημα της έλλειψης εργατικού δυναμικού στους τομείς της γεωργίας και του τουρισμού-επισιτισμού, καθώς και το ζήτημα των ανηλίκων που ενηλικιώνονταν και βρίσκονταν σε κενό προστασίας μετά από τυχόν απόρριψη αιτήματος ασύλου.

Τον Φεβρουάριο του 2021 τέθηκε σε ισχύ από την κυβέρνηση της Ν.Δ. ο νόμος 4777/21 «Εισαγωγή στην Τριτοβάθμια Εκπαίδευση, προστασία της ακαδημαϊκής ελευθερίας, αναβάθμιση του ακαδημαϊκού περιβάλλοντος και άλλες διατάξεις».

Ο νόμος αυτός εισήγαγε ρυθμίσεις οι οποίες συνθλίβουν τη δημόσια τριτοβάθμια εκπαίδευση, που έχει χρόνια πληγεί από την οικονομική κρίση, η οποία άφησε και συνεχίζει να αφήνει ισχυρό αποτύπωμα στην υποχρηματοδότηση και την υποστελέχωση των ΑΕΙ. Η τοποθέτηση συστημάτων Ελεγχόμενης Πρόσβασης, Κέντρων Ελέγχου και Λήψης Σημάτων και Εικόνων σε όλα τα ΑΕΙ της χώρας και η εγκατάσταση Ομάδων Περιφρούρησης Πανεπιστημιακών Ιδρυμάτων (ΟΠΠΙ), σε συγκεκριμένα κεντρικά ΑΕΙ φάνηκε να δημιουργούν μια νέα πραγματικότητα.

Αν σκάψουμε στον χρόνο για να ανακαλύψουμε τις ρίζες της μετανάστευσης, θα πρέπει να γυρίσουμε πίσω όχι αιώνες, αλλά χιλιετίες. Τότε, στο απώτατο παρελθόν, ολόκληρες φυλές σε αναζήτηση μιας καλύτερης ζωής εγκατέλειπαν την κοιτίδα τους για να ιδρύσουν μια καινούργια πατρίδα. Ενα οικείο παράδειγμα: αυτό που οι ιστορικοί αποκαλούν «κάθοδο των Δωριέων» ήταν στην ουσία ένα μεταναστευτικό κύμα.

Aρκούν οι διαβεβαιώσεις του υπουργού Περιβάλλοντος και Ενέργειας Κ. Σκρέκα ότι η κυβέρνηση Μητσοτάκη δεν θέλει να ιδιωτικοποιήσει το νερό για να πάψουν οι εύλογες ανησυχίες; Κατηγορηματικά όχι, κρίνοντας από τις πράξεις αυτής της κυβέρνησης και από τον συστηματικό τρόπο που απαξιώνει και ξεπουλά τα δημόσια και κοινωνικά αγαθά. Αποκαλυπτική είναι άλλωστε η μεθόδευση: Ένα νομοσχέδιο με... 263 (!) άρθρα, που έρχεται στη Βουλή την ώρα που έχει προκηρυχθεί από τον πρωθυπουργό το τριήμερο πένθος, με πρόσχημα τις δήθεν πιεστικές προθεσμίες του Ταμείου Ανάκαμψης και Ανθεκτικότητας, με φωτογραφικές ρυθμίσεις, ρουσφέτια, προχειρότητες, παραβιάσεις του ευρωπαϊκού πλαισίου.

Οι αγώνες είναι συλλογικοί και είναι σημαντικό να επικοινωνούνται σε ολόκληρο τον κόσμο. Καθένας μας συμβάλλει με τον δικό του τρόπο στον κοινό αγώνα για το δίκαιο των ανθρώπων του Πολιτισμού. Ως εκλεγμένη εκπρόσωπος της Εταιρείας Ελλήνων Σκηνοθετών στην Ευρώπη από το 2016, καθώς και ως μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου της Ευρωπαϊκής Ομοσπονδίας Σκηνοθετών (FERA) τον τελευταίο χρόνο ένιωσα την υποχρέωση να μιλήσω για τα άδικα της χώρας μας σε ολόκληρο τον κόσμο.

Αυτό πέτυχαν και τα παιδιά με τις κινητοποιήσεις τους: στόχευσαν ως ώριμοι καλλιτέχνες στον πυρήνα της τέχνης τους, δείχνοντας σε όλους εμάς πως πάντοτε υπάρχει ένας άλλος δρόμος που είναι εφικτός, αρκεί να μην το βάζουμε κάτω. Και, για να το πετύχουμε, χρειάζεται η συντροφικότητα, η αλληλεγγύη και τα όνειρα που, αν το θελήσουμε, μπορούν να γίνουν πραγματικότητα. Και γι’ αυτόν ακόμη τον λόγο, τους ευχαριστούμε!

Επαναπαυόμαστε, γιατί θεωρούμε ότι έχουμε καλύτερες κατασκευές από την Τουρκία. Οσο κι αν αυτό αντικειμενικά ισχύει, δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι βρισκόμαστε σε μια «γειτονιά» με υψηλή σεισμικότητα. Οι καταστροφές στην Τουρκία και στη Συρία πρέπει να αποτελέσουν το έναυσμα για μια «επανεκκίνηση» της αντισεισμικής πολιτικής στη χώρα μας, η οποία έχει με τα χρόνια ατονήσει. Αυτά σημειώνει ο ακαδημαϊκός, πολιτικός μηχανικός, αρθρογράφος και συγγραφέας Θεοδόσης Τάσιος στην «Κ», δηλώνοντας συντετριμμένος από τις εικόνες της καταστροφής.

Ασφαλώς τούτη την ώρα πρωτεύει ο αγώνας εναντίον της αλλά είναι γεγονός ότι δίπλα στους αγωνιζόμενους εμπνευσμένα καλλιτέχνες επιμένει το ερώτημα της εξήγησης αυτής της επίθεσης. Από τη μια, έχουμε την ιδεολογική εμμονή των δυνάμεων του αυταρχικού συντηρητισμού καθόσον θεωρούν τον χώρο ως προπύργιο της Αριστεράς, ασχέτως αν αυτό ισχύει πραγματικά ή αν πρόκειται για μια ζωτική φαντασίωσή τους. Παρόμοιου τύπου εμμονή εκπόνησε τη νομοθέτηση της παρουσίας αστυνομίας στα πανεπιστήμια, το εγχείρημα εξευγενισμού στα Εξάρχεια σε συνθήκες κατοχής από τα ΜΑΤ κ.ο.κ.

Οταν κόβεται απότομα το νήμα της ζωής χιλιάδων ανθρώπων, από πλήγμα της μοναδικής μη ελεγχόμενης υπερδύναμης, που οι λαοί την αποκαλούν μοίρα, κόβεται αναγκαστικά και το νήμα του πολιτικού χρόνου. Εστω για λίγο, ώσπου να ξαναδέσουν τα τμήματά του η συνήθεια και τα ποικίλα συμφέροντα. Στην έτσι κι αλλιώς ταραγμένη περιοχή μας, ο Εγκέλαδος προσφέρει συχνά το όνομα και τα γνωρίσματά του στη μοίρα. Αυτό συμβαίνει και τώρα, με τον φονικότατο διπλό σεισμό στα σύνορα δύο ακήρυχτα εμπόλεμων χωρών, της Τουρκίας και της Συρίας.

Με περισσότερους από 3.000 νεκρούς επισήμως, με χιλιάδες άστεγους στο χιόνι και με πολλά κρατικά κτίρια, ακόμα και νεόκτιστα νοσοκομεία να έχουν καταρρεύσει, η Τουρκία προσπαθεί να μετρήσει τις πληγές της από τους δυο φονικούς σεισμούς 7,7 και 7,6 της κλίμακας Ρίχτερ που έπληξαν τις νότιες και νοτιοανατολικές περιοχές της χώρας.

Αθώοι κρίθηκαν χθες από το Τριμελές Εφετείο Πλημμελημάτων οι 17 απόστρατοι αστυνομικοί, οι οποίοι κατηγορούνταν για διασυνδέσεις με την «Greek Mafia». Η δίκη ξεκίνησε πέρυσι τον Ιούνιο και αφορούσε μόνο τα πλημμελήματα της υπόθεσης, της 18μηνης έρευνας δηλαδή, που έκανε η ΕΥΠ την περίοδο 2015 – 2017 για τη διαφθορά στην ΕΛΑΣ σχετικά με την διανομή των εισπράξεων από οίκους ανοχής και χαρτοπαικτικές λέσχες. Επρόκειτο για μια εγκληματική οργάνωση με πολλά πλοκάμια και κέρδη που ξεπερνούσαν τα 3 εκατομμύρια ευρώ τον μήνα, παρέχοντας προστασία σε 900 παράνομους χώρους στην Αθήνα. Σε αυτή, συμμετείχαν μεγάλα ονόματα της νύχτας, δικηγόροι, εν ενεργεία και απόστρατοι αστυνομικοί και στην ακμή της έφτασε να εκβιάζει ακόμα και πολιτικά πρόσωπα.