Η συντριβή της ιταλικής αριστεράς και η ήττα της κεντροαριστεράς, θα πρέπει να σημάνει συναγερμό στους απανταχού αριστερούς διανοούμενους. Έρχεται να συμπληρώσει την εικόνα που είδαμε στη Γαλλία, αλλά και με κάποιο τρόπο μοιάζει με αυτό που παρατηρούμε στην Ελλάδα (παρά την πρόσφατη - και καλοδεχούμενη - άνοδο του ΣΥΡΙΖΑ στις δημοσκοπήσεις).

Το "Παλλάς" ήταν κατάμεστο στην εκδήλωση τιμής στο Λεωνίδα Κύρκο στο "Παλλάς" (στις 17 Απριλίου). Όλη (σχεδόν) η πολιτική ηγεσία του τόπου ήταν εκεί και μίλησε -οι λόγοι αυτοί καλύφθηκαν λιγότερο ή περισσότερο από την ειδησεογραφία.  Φιλοξενούμε  εδώ την κεντρική ομιλία του Γιάννη Βούλγαρη για το δικό μας Λεωνίδα ευχαριστώντας τον που μας εξέφρασε όλους.

Απόψε η μεταπολιτευτική Ελλάδα τιμά έναν από τους πατέρες - θεμελιωτές της. Τον Λεωνίδα Κύρκο. Αυτό είναι το νόημα της σημερινής τιμητικής εκδήλωσης. Αυτό εκφράζει η παρουσία τού συνόλου σχεδόν της πολιτικής ηγεσίας. Αυτό είναι το νόημα της δικής μας παρουσίας, όσων περπατήσαμε, άλλος νωρίτερα, άλλος αργότερα, τη διαδρομή μαζί με τον Λεωνίδα Κύρκο.

Με μια πρόσφατη δήλωσή του στην ισπανική εφημερίδα «El Paίs», με την οποία ορίζει το Δημοκρατικό Κόμμα ως μεταρρυθμιστικό κόμμα και όχι ως κόμμα της αριστεράς, ο Βάλτερ Βελτρόνι έσπασε ένα ταμπού.

Οι «Financial Times» στην ομάδα των βουλευτών του Εργατικού κόμματος που συγκεντρώθηκαν έξω από το Γουεστμίνστερ τραγουδώντας την «Κόκκινη σημαία» για να πουν «θέλουμε ένα πιο αριστερό κόμμα», διαμηνύουν ότι είναι ανώφελο να πασχίζουν, επειδή «τα κόμματα γίνονται όλα όμοια».

Οποιος κατακτάει το κέντρο του εκλογικού σώματος νικάει, αλλά η προσπάθεια να κατακτήσουν το κέντρο οδηγεί τη δεξιά και την αριστερά να γίνονται όμοιες, ως το σημείο να μην μπορούν να αναγνωριστούν σε σχέση με τις παραδόσεις τους.

Οι ραγδαίες κοινωνικοπολιτικές διεργασίες μας θέτουν μπροστά στην ανάγκη να αποσαφηνίσουμε το περιεχόμενο και τη μεθοδολογία της εναλλακτικής μας πρότασης απέναντι στο δικομματισμό.

Υποστηρίζεται από αρκετούς συντρόφους ότι πρέπει να συνδέσουμε τα άμεσα καθήκοντα της αντιπολίτευσης στο νεοφιλελευθερισμό με το σχέδιο για την ανατροπή του καπιταλισμού.

Η θέση αυτή στηρίζεται στην εκτίμηση ότι σήμερα δεν υπάρχουν δυνατότητες για την προώθηση ουσιαστικών δημοκρατικών μεταρρυθμίσεων σε μια μόνο χώρα, αφού τα σημαντικά θέματα καθορίζονται διεθνώς και με τρόπο που δημιουργεί ανυπέρβλητες δεσμεύσεις.

Ο Σερζ Αλιμί, που ανέλαβε πρόσφατα τη θέση του διευθυντή της γνωστής μηνιαίας εφημερίδας "Μοντ Ντιπλοματίκ", διαδεχόμενος τον Ινάσιο Ραμονέ, βρέθηκε πρόσφατα στην Αθήνα για τα 10 χρόνια της ελληνικής έκδοσης της "Μοντ Ντιπλοματίκ" με την "Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία", και μίλησε στο Γαλλικό Ινστιτούτο.

Ο αποκαλούμενος και πατέρας του Ίντερνετ, σερ Τιμ Μπέρνερς Λι, αποκαλύπτει τα σχέδιά του για τη νέα Επιστήμη του Ιστού, τη σημαντική ελληνική συμμετοχή σε αυτή, ενώ αναλύει το μέλλον και το πρόσφατο παρελθόν του Διαδικτύου. Ο δημιουργός του http (hyper transfer text protocol) και Πρόεδρος του World Wide Web Consortium εξηγεί την ανάγκη για μία βαθύτερη επιστημονική έρευνα στον αντίκτυπο που έχει το Ίντερνετ στην κοινωνία

Μπορεί πριν από μερικές δεκαετίες να ήταν αδιανόητο, αλλά σήμερα όλοι το έχουμε πάρει απόφαση ότι η παρουσία των ξένων ανάμεσά μας αποτελεί μέρος της ζωής. Μας αρέσει, δεν μας αρέσει.

Το μανιφέστο, δηλαδή το κεντρικό αίτημα της Επανάστασης, είναι αποτυπωμένο στη γνωστή σας Προκήρυξη με τίτλο "Μάχου υπέρ πίστεως και πατρίδος" του Αλ. Υψηλάντη στο ίδιο πνεύμα και η "Προκήρυξις προς τας Ευρωπαϊκάς Αυλάς" της Μεσσηνιακής Γερουσίας που υπογράφει ο Πετρόμπεης Μαυρομιχάλης και εκδόθηκε εδώ με την κατάληψη της πόλης. Το κεντρικό αίτημα ήταν Ελευθερία, Δικαιώματα και ίδρυση μοντέρνου αστικού κράτους, δηλαδή κράτους με αντιπροσωπευτικό σύστημα.

Όταν το 1994, πρωτοετής φοιτητής στο Πάντειο, έκανα "πολιτικό καμάκι" σε φίλους και συμφοιτητές, η αυθόρμητη απάντηση που συχνά έπαιρνα από τον συνομιλητή μου ήταν: "Και τι θέλετε δηλαδή, να γίνουμε σαν την ΕΣΣΔ;". Φυσικά, η ΕΣΣΔ δεν υπήρχε το ’94 αφού ο "υπαρκτός" είχε καταρρεύσει.

Μάλλον συγκεχυμένα είναι τα προγνωστικά για την πορεία της παγκόσμιας οικονομίας. Οι εφημερίδες αναθεωρούν προς τα κάτω τις προβλέψεις του για το ύψος της ανάπτυξης: Ηνωμένες Πολιτείες, Γερμανία, Γαλλία, Ιαπωνία, κανείς δε φαίνεται να εξαιρείται.