Από τη δεκαετία του 80 και ύστερα εμφανίζονται με όλο και συχνότερους ρυθμούς, όχι μόνο στην Ελλάδα, οι όροι μεσαία στρώματα και μεσαίος χώρος. Η χρήση των όρων συνοδεύεται και από την ταύτισή τους. Οπως όμως λέει και ο στιχουργός, άλλο ο «ανοικτομάτης (μεσαία στρώματα) και άλλο ο αυγουλομάτης (μεσαίος χώρος)». Η σύγχυση των δύο εννοιών προκαλεί επιστημονικές, αλλά και πολιτικές παρενέργειες.
Αλλά οι νέοι θα ξανατραγουδούν Μίκη Θεοδωράκη
Οι αλλαγές ήταν ανέκαθεν αναγκαίες για την πρόοδο, τόσο στα πεδία των επιστημών όσο και σε εκείνα της ιστορίας και των κοινωνικών σχέσεων. Ως εδώ η αφηρημένη αυτή θέση είναι αυτονόητη, ο καθένας όμως πλέον υποπτεύεται κάτι περισσότερο: μια αλλαγή πορείας έχει γίνει τώρα αναγκαία όχι μόνο για χάρη της προόδου, αλλά και για την απλή επιβίωση της ανθρωπότητας.
Μαρκ Μαζάουερ, Αναδημοσίευση από τον «Ταχυδρόμο», ppol.gr, Δημοσιευμένο: 2007-01-20
Αυτή τη φορά ο Μαρκ Μαζάουερ, καθηγητής ιστορίας στο πανεπιστήμιο Κολούμπια των ΗΠΑ, σήκωσε το πέπλο της διακοινοτικής κληρονομιάς της Θεσσαλονίκης, μιλώντας για τις χαμένες πατρίδες της ανεκτικότητας και της πολυπολιτισμικότητας.
Επειδή το πηγάδι όλο και βαθαίνει, επειδή πρέπει από τον Μπουκάλα μέχρι τον Στάθη να υπενθυμίζουν στον Απίθανο ότι η ομολογία ενοχής δεν συνεπάγεται και αθωότητα, επειδή κανένας από τους θυμωμένους δεν μας λέει πού υπηρέτησε ο ίδιος και υπό ποιες συνθήκες, επειδή πάλι όλοι ανακαλύπτουν ότι η επαρχία έχει και άγριες πλευρές, επειδή ο Πολύδωρας αισθάνεται γλωσσοπλάστης ενώ είναι απλά περικοκλάδας, έχω την αίσθηση πως μας έχει όλους χτυπήσει στο κεφάλι μια βαριάς μορφής εξιδανίκευση του παρελθόντος.
Παρακολουθώντας τις ειδήσεις, κάθε μέρα θα βρούμε μία τουλάχιστον εκδήλωση αυτού που έχουμε συνηθίσει να αποκαλούμε "νεοφιλελεύθερη επίθεση". Αγαθά που είχαμε μάθει να θεωρούμε δημόσια, τη χορήγησή τους εγγυημένη από το κράτος, υπάγονται ολοένα περισσότερο στην αγορά. Τείνουν να μετατρέπονται σε εμπορεύματα που παράγονται από ιδιωτικές επιχειρήσεις με σκοπό το κέρδος τους. Οπότε θα πωλούνται στις τιμές που συμφέρουν τις επιχειρήσεις και θα αγοράζονται από όσους θέλουν, και σε συνθήκες που πιέζουν όλους σχεδόν να τα θέλουν, όσο μπορούν.
Έχει περάσει ο απόηχος των εκλογών της Τ.Α. ‘Οχι όμως οι πολιτικές επιπτώσεις της μη-ήττας της Ν.Δ, που της ενισχύει την πνοή, αρχέγονου δεξιού μπάτη, που διακρίνει τελευταία τις «πολιτικές» συμπεριφορές και προτάσεις της: από την πρόταση για αλλαγή του εκλογικού νόμου, στην επίθεση Πολύδωρα ενάντια στο ΣΥΝ και διακυβέρνηση του προβλήματος ασφάλειας των πολιτών , στην αλλαγή της επροσώπησης των θεσμών της Τ.Α, μέχρι το περιεχόμενο και το ύφος παρουσίασης του προύπολογισμού στη Βουλή.
Αναρωτιέμαι ποια είναι η έννοια της επανάστασης σήμερα και ποια η σχέση της με τη θυσία. Η κυριαρχία σήμερα δεν είναι βίαιη, τουλάχιστον στις δημοκρατίες του ανεπτυγμένου κόσμου. Οι σύγχρονες τεχνικές της εξουσίας δεν παρεμβαίνουν στο τι μπορούμε ή δεν μπορούμε να κάνουμε, αλλά στο τι θέλουμε ή δεν θέλουμε να κάνουμε. Πώς λοιπόν θα επέλθει η ανατροπή όταν η πλειοψηφία δεν την θέλει (ενώ στο παρελθόν απλώς φοβόταν να συμβάλει στην επαναστατική πράξη) και τι είμαστε διατεθειμένοι εμείς οι "επαναστάτες" να θυσιάσουμε για να πετύχουμε τους σκοπούς μας;
Πολλοί μετέφρασαν τις αλλαγές στο ΠΑΣΟΚ ως καθαρά οργανωτικές, άλλοι, και δεν ήσαν ούτε αυτοί λίγοι, διέκριναν την επιστροφή των «εκσυγχρονιστών».
Οι παρακαταθήκες του Καστοριάδη
Τέτα Παπαδοπούλου, Ελευθεροτυπία, Δημοσιευμένο: 2006-12-15
Σε λίγες ημέρες συμπληρώνονται εννέα χρόνια από τον θάνατό του. Στις 26 Δεκεμβρίου 1997, πέθανε σε ηλικία 73 ετών, στο Παρίσι, όπου ήταν εγκατεστημένος από τα νεανικά του χρόνια, ο διανοητής που δεν εγκλωβίστηκε ποτέ σε καμία ορθοδοξία: ο Κορνήλιος Καστοριάδης.
Οι πρόσφατες αυτοδιοικητικές εκλογές ανέδειξαν με ενάργεια ένα παράδοξο της σύγχρονης ελληνικής πραγματικότητας. Σε μια περίοδο έντονων κοινωνικών συγκρούσεων, αλλά και σκανδάλων που αφορούσαν στελέχη του κυβερνώντος κόμματος, η Ν.Δ. διατήρησε ουσιαστικά τις δυνάμεις της. Στις αναλύσεις που ακολούθησαν αναδείχτηκε η ανικανότητα του ΠΑΣΟΚ ως κύρια αιτία αυτού του αποτελέσματος.
Κατά μία έννοια, η στάση μας απέναντι στο νόμο οφείλει να είναι αμφίθυμη. Οι οργανωμένες κοινωνίες προϋποθέτουν κανόνες που οφείλουμε να τηρούμε, αλλά τους κανόνες αυτούς δεν μας τους επέβαλε ο Θεός, όπως πιστεύαμε παλιά -εμείς τους θεσπίζουμε και εμείς τους καταργούμε.
Αγνοώντας τις τουρκικές αντιδράσεις, η Γαλλική Εθνοσυνέλευση υπερψήφισε στις 12 Οκτωβρίου το νομοσχέδιο που ποινικοποιεί την άρνηση της γενοκτονίας των Αρμενίων.