Ολοκληρώθηκαν οι διήμερες εργασίες της Κεντρικής Επιτροπής της ΔΗΜΑΡ με αντικείμενο την αποτίμηση των δυο εκλογικών αναμετρήσεων και τις τρέχουσες πολιτικές εξελίξεις. Με ευρύτατη πλειοψηφία(1 κατά, 5 λευκά) εγκρίθηκε η Πολιτική Απόφαση της Κεντρικής Επιτροπής. Το κείμενο της Απόφασης έχει ως εξής:

Εκτίμηση εκλογικού αποτελέσματος

Η Δημοκρατική Αριστερά έδωσε με επιτυχία τη μάχη των δύο συνεχόμενων εκλογικών αναμετρήσεων, άντεξε στην πόλωση και πέτυχε ένα ικανοποιητικό εκλογικό αποτέλεσμα.

Οι πρώτες εκλογές έδειξαν ότι η πλειοψηφία των πολιτών επέλεξε μέσα από την κάλπη να εκφράσει οργή, αγανάκτηση και διάθεση τιμωρίας των κυβερνώντων και του πολιτικού συστήματος της μεταπολίτευσης, που οδήγησαν τη χώρα στην κρίση.

Μετά από την διελκυστίνδα ΠΑΣΟΚ και Ν.Δ, που εξάντλησε τις αντοχές της κοινωνίας, ενώ περιείχε και θεσμικές αποκλίσεις, επήλθε μεταξύ τους η συμφωνία στο πρόσωπο του πρωθυπουργού.

Όλοι οι χειρισμοί που έγιναν κατέδειξαν την αδήριτη και επιτακτική ανάγκη για ριζική αλλαγή του πολιτικού συστήματος, η οποία μπορεί να προκύψει μόνο από τη λαϊκή ετυμηγορία.

Aν ο στόχος ήταν η συγκρότηση κυβέρνησης εθνικής σωτηρίας, θα είχε ακολουθηθεί άλλη διαδικασία και θα υπήρχαν άλλα πολιτικά ζητούμενα, που δεν θα απέκλειαν εκ των προτέρων από την εξεύρεση λύσης καμιά από τις πολιτικές δυνάμεις.

...Απάντηση προοδευτική δεν είναι η γενική πανευρωπαική συμπίεση της αμοιβής της εργασίας και η υπονόμευση των δικαιωμάτων των εργαζομένων, αλλά η αναίρεση της θεσμικής πολιτικής υπανάπτυξης και της ασυμμετρίας στην οικοδόμηση της ΕΕ. Με κοινή δημοσιονομική πολιτική, μείωση των ανισορροπιών, σύγχρονη οικολογική ανάπτυξη για όλες τις χώρες και περιφέρειες στη κατεύθυνση της κοινής οικονομικής διεύθυνσης και του κοινού προυπολογισμού.
Ο αγώνας μας στην Ελλάδα πρέπει να είναι συντονισμένος με τη κινητοποίηση δυνάμεων και συμμαχίες σε Ευρωπαικό επίπεδο για να υιοθετηθούν επειγόντως πολιτικές συνεργασίας, αλληλεγγύης και σύγκλισης και να απομονωθεί η εκβιαστική πολιτική της Μέρκελ που απειλεί πλέον τη συνοχή της ευρωζώνης.

Η Δημοκρατική Αριστερά υποστηρίζει την ανάγκη μεταρρύθμισης της ανώτατης εκπαίδευσης και θα εργαστεί προς την κατεύθυνση αυτή. Θα προσέλθει στον διάλογο και θα συζητήσει τις προτάσεις της κυβέρνησης, της πανεπιστημιακής κοινότητας και των άλλων κομμάτων διεκδικώντας τον σεβασμό του ουσιαστικού διαλόγου χωρίς προειλημμένες αποφάσεις και εκβιαστικές λογικές. Το πανεπιστήμιο ανήκει στην κοινωνία.
Η Δημοκρατική Αριστερά θεωρεί ότι οι προτάσεις της κυβέρνησης δεν διαπνέονται από μια συνεκτική λογική αναβάθμισης του δημόσιου πανεπιστημίου και πολλές από αυτές δεν λαμβάνουν υπόψη τους την ελληνική κοινωνική πραγματικότητα. Απορρίπτει όμως και τις προσχηματικές και εκ προοιμίου αντιρρήσεις σε κάθε πρόταση μεταρρύθμισης, και είναι αντίθετη στο κλείσιμο των σχολών.

...Ειδικά για την Περιφέρεια Κεντρικής Μακεδονίας θεωρούμε ότι ήταν αναγκαία η διερεύνηση των δυνατοτήτων συγκρότησης μιας ευρύτερης συμπαράταξης απέναντι στην εθνικιστική – λαϊκιστική δεξιά που εκπροσωπεί ο Ψωμιάδης. Όμως χάθηκε πολύτιμος χρόνος και σήμερα τα χρονικά όρια είναι απαγορευτικά για ένα τέτοιο ενδεχόμενο. Αυτό που μένει είναι όλοι όσοι ενδιαφέρονται για την ουσιαστική λειτουργία του θεσμού και την προστασία - εμβάθυνση του δημοκρατικού περιβάλλοντος, να μην υποτιμήσουν την ανάγκη αντιμετώπισης της αντιδραστικής ατζέντας Ψωμιάδη και να επιδείξουν αλληλεγγύη στο β΄γύρο

Το κείμενο που ακολουθεί ασποτελεί συνοπτική περίληψη του κείμένου ΔΙΑΚΗΡΥΞΗΣ που ψηφίστηκε από την Πανελλαδική Συνδιάσκεψη. Το πλήρες κείμενο θα δοθεί στη δημοσιότητα την προσεχή Πέμπτη

Εμείς, το κόμμα της Δημοκρατικής Αριστεράς που έρχεται από μακριά και πάει μακριά, δεσμευόμαστε, παράλληλα με τη διαμόρφωση μιας ρεαλιστικής και υπεύθυνης πρότασης εξόδου από την κρίση, να ενισχύσουμε μεθόδους και πρακτικές που θα φέρνουν την πολιτική στους πολίτες και τους πολίτες στην πολιτική.

Φιλοδοξούμε το κόμμα της Δημοκρατικής Αριστεράς να είναι η απάντηση στο αίτημα της ελληνικής κοινωνίας για τη ριζική ανασυγκρότηση του πολιτικού πεδίου και για τον ανακαθορισμό των κοινωνικών συσχετισμών. Η Δημοκρατική Αριστερά είναι, ταυτοχρόνως, η υπεράσπιση του παρελθόντος και του μέλλοντος της ανανεωτικής, δημοκρατικής και οικολογικής αριστεράς

Σε μια ΚΠΕ που κατά τη διάρκεια των εργασιών της δεν συμμετείχαν περισσότερα από το 50% των μελών του οργάνου η ΚΠΕ του ΣΥΝ κατέληξε τελικά σε απόφαση για τις πολιτικές εξελίξεις όπως διαμορφώθηκαν μετά την ενεργοποίηση του μηχανισμού στήριξης της ευρωζώνης και του ΔΝΤ . Κύρια πρόταση δράσης η πρόταση για τη διενέργεια δημοψηφίσματος για την απόρριψή του.

Από την πλευρά της Ανανεωτικής Πτέρυγας(Δ. Χατζησωκράτης) κατατέθηκε για ψήφιση συνολικό εναλλακτικό κείμενο απόφασης. Κύρια πρόταση δράσης η διεκδίκηση συζήτησης της Σύμβασης στη Βουλή και η επιδίωξη  της απόρριψής της από το σύνολο των βουλευτών.

Το κείμενο, που έχει κατά πλειοψηφία εγκρίνει η Π.Γραμματεία και αφορούσε την περίφημη "ΕΚΘΕΣΗ ΔΡΑΣΗΣ ΚΑΙ ΠΡΟΤΕΙΝΟΜΕΝΕΣ ΡΥΘΜΙΣΕΙΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ ΤΟΥ ΚΟΜΜΑΤΟΣ" αποφασίστηκε να μη συζητηθεί στην ΚΠΕ, να δημοσιευθεί στην ΑΥΓΗ ως εκτίμηση της Π.Γ., να είναι υλικό του προσυνεδριακού διαλόγου ως κείμενο που ούτως ή άλλως δεν απαιτεί ψηφοφορία, και οι ρυθμίσεις όπως και νέες παρατηρήσεις και προτάσεις να συζητηθούν, εγκριθούν ή απορριφθούν στο Συνέδριο. 

H ΕΝΑΛΛΑΚΤΙΚΗ ΠΡΟΤΑΣΗ της ΑΝΑΝΕΩΤΙΚΗΣ ΠΤΕΡΥΓΑΣ

• Αλλαγή πορείας της χώρας με ένα ρεαλιστικό ριζοσπαστικό πρόγραμμα προοδευτικών μεταρρυθμίσεων
• Ισχυρή Αριστερά για ανατροπή της δεξιάς, του δικομματικού πλαισίου και των νεοφιλελεύθερων πολιτικών
• Να ανοίξει ο δρόμος για την προοδευτική διακυβέρνηση του τόπου

Το κείμενο που ακολουθεί, είναι μια συμβολή στο διάλογο που θα αναπτυχθεί στην ΚΠΕ και σε ολόκληρο το κόμμα, στην προσπάθεια να απαντηθούν τα ζητήματα που προκύπτουν από την επικαιρότητα και τις επιταχυνόμενες πολιτικές εξελίξεις.

Την Παρασκευή συνεδρίασε το Δ.Σ. της "ΑΥΓΗ Α.Ε.". Το Δ.Σ. ενημέρωσε ο πρόεδρος του ΣΥΝ Αλ. Τσίπρας για τις αποφάσεις και τις πρωτοβουλίες σχετικά με τα φιλικά ΜΜΕ.

Το Δ.Σ. αποφάσισε ομόφωνα να συγκαλέσει Γενική Συνέλευση μετόχων έως τις αρχές Σεπτεμβρίου με θέματα: Εκλογή νέου Δ.Σ. και συζήτηση για τη συγχώνευση είτε συμμετοχή της εταιρείας σε άλλα εταιρικά σχήματα.

Κατά πλειοψηφία (υπέρ 7, κατά 5) το Δ.Σ. ενέκρινε κείμενο με τις θέσεις του για την εφημερίδα και την προοπτική της.

Η γραμματεία της ΑΚΟΑ στη συνεδρίασή της την Πέμπτη 19-1-2006 εξέτασε την κατάσταση που έχει δημιουργηθεί συνολικά στην Ελλάδα για τις νομαρχιακές και δημοτικές εκλογές, οι οποίες θα διεξαχθούν το φθινόπωρο του 2006.

Έκανε τις ακόλουθες επισημάνσεις και επεξεργάστηκε και τις προτάσεις που θα κάνει η ΑΚΟΑ στην κοινή συνεδρίαση του Συντονιστικού της Πρωτοβουλίας για τη Συσπείρωση της Αριστεράς με τη Γραμματεία του ΣΥΡΙΖΑ την επόμενη εβδομάδα:

Την Κυριακή 4 Φεβρουαρίου 2001 έγινε η πανελλαδική συνάντηση των στελεχών του ΣΥΝ που στο τελευταίο συνέδριο του ΣΥΝ διαμόρφωσαν και στήριξαν το κείμενο που μειοψήφησε στην τελική πολιτική απόφαση.

Στην συνάντηση αποφασίστηκε η συγκρότηση ενός ανοιχτού ρεύματος ιδεών και πολιτικής παρέμβασης εντός του ΣΥΝ με τίτλο «ΑΝΑΝΕΩΤΙΚΗ ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΗ» που θα επιδιώξει την ανασυγκρότηση του ευρύτερου χώρου της ανανεωτικής αριστεράς, με το σύνολο των φυσιογνωμικών χαρακτηριστικών που ιστορικά τον έχουν προσδιορίσει.

Στην συνάντηση συζητήθηκε και εγκρίθηκε πολιτικό κείμενο το οποίο εισηγήθηκε ο ευρωβουλευτής του ΣΥΝ Μιχάλης Παπαγιαννάκης, ο οποίος μεταξύ άλλων τόνισε: «Το δικαίωμα μας και την ευχαρίστηση μας να συγκεντρωνόμαστε και να συζητάμε πολιτικά, και φυσικά να συγκροτούμε ένα ρεύμα ιδεών και προτάσεων, όσοι το επιθυμούμε και για όσο καιρό το θέλουμε δεν είναι ούτε διαπραγματεύσιμο ούτε το θέτουμε υπό την κρίση όσων δεν συμφωνούν ή, ακόμα χειρότερα, «ανησυχούν» . Προφανώς και αυτά όλα είναι αυτονόητα για όποιον έχει διαβάσει το καταστατικό του ΣΥΝ και μάλιστα τις διατάξεις εκείνες που εμείς εξαρχής είχαμε προτείνει και επιβάλει ως συντακτικά στοιχεία της συνύπαρξης μας σε ένα κόμμα της ανανεωτικής αριστεράς. Επομένως είναι χαμένος κόπος η απόπειρα να μπηχθούν «σφήνες» ανάμεσα μας γιατί απλώς δεν υπάρχει η βάση υποδοχής τους, μια και προφανώς δεχόμαστε ότι εκείνο που έχει σημασία είναι η ουσία της κριτικής και των προτάσεων που κάνουμε για την πορεία του ΣΥΝ, άσχετα από τις όποιες επιλογές, πραγματικές ή φανταστικές ή κατασκευασμένες από άλλους για ιδιοτελείς λόγους, του καθενός μας στη συνολική ιδιωτική και δημόσια ζωή του, η οποία δεν υπόκειται έτσι κι αλλιώς σε «πειθαρχεία» ούτε «δεσμεύει» κανέναν άλλο ή άλλη μας, ευλόγως.

Προτείνουμε να εργαστούμε για να κηρυχθεί ένα είδος «κατάστασης ανάγκης» στο ΣΥΝ. Οι δημοσκοπήσεις που δημοσιεύθηκαν μετά τη σύνταξη της εισήγησης και οι συνήθως έγκυρες αναλύσεις που τις συνοδεύουν θεωρούμε ότι δικαιώνουν αυτήν την έκκληση που δεν έχει καμιά σχέση με μιαν άσκοπη ή ιδιοτελή κινδυνολογία. Θεωρούμε ότι ο ΣΥΝ πρέπει να αναζητήσει ξανά την πολυσυλλεκτικότητα που τείνει να χάσει (και θυμίζουμε πως 40% των ψηφοφόρων μας δεν μας προτίμησαν στις τελευταίες εκλογές, και ασφαλώς όχι επειδή δεν επιλέξαμε τον δρόμο του «αριστερού πόλου» και τη διεύρυνση σε ένα πλήρη κύκλο γύρω από το ΣΥΝ με διαμόρφωση προγραμματικών και πολιτικών προτάσεων συνεργασίας προς όλες τις κατευθύνσεις προς τις οποίες παλαιότερα ο λόγος μας είχε επιρροή και προοπτική, αλλά με δημιουργικές ερμηνείες ακόμη και των αποφάσεων του πρόσφατου Συνεδρίου. Προτείνουμε να επισπευσθεί το προγραμματικό συνέδριο μας, να ξαναδούμε όλες τις προτάσεις που είχαμε αρχίσει να διαμορφώνουμε, για το ειδικό συνέδριο της αυτοδιοίκησης, να ενισχύσουμε και διευρύνουμε τη διεύθυνση του κόμματός μας.

Είναι προτάσεις ενότητας και ανάπτυξης μέσα σε συνθήκες που γίνονται όλο και πιο δύσκολες. Δεν βλέπω γιατί να μην αποδεχτούμε συζήτηση με όποιο άλλο κόμμα, διμερώς ή και ακόμη και τριμερώς όπως τον πρότεινε το ΔΗΚΚΙ, ακόμα και με το ΚΚΕ. Αλλά είναι προφανές ότι τέτοιος διάλογος γίνεται χωρίς το σκεπτικό π.χ. του κ. Τσοβόλα που θεωρεί αυτονόητα διάφορα δεινοσαυρικά ιδεολογικά κατασκευάσματα ενδεδυμένα με «αριστερή» φρασεολογία, και βέβαια χωρίς εκ των προτέρων αποδοχή της όποιας κατάληξης, όπως λεπτομερώς προδιαγράφεται στις διακηρύξεις του ΚΚΕ. Στην κοινοβουλευτική δημοκρατία είναι λογικό να συζητούν μεταξύ τους τα κόμματα.

Δεν εγκρίναμε την υπερψήφιση της πρότασης μομφής της Ν.Δ. κατά του κ. Παπαντωνίου. Όχι γιατί υπάρχει κάποιο ταμπού να υπερψηφίζουμε προτάσεις της Ν.Δ. (εξάλλου υποστηρίξαμε άλλες), αλλά γιατί επί της ουσίας επρόκειτο για ένα απλοϊκό ελιγμό με στόχο την κατάληψη της πολιτικής επικαιρότητας και τον παραμερισμό από αυτήν του κ. Αβραμόπουλου, κάτι που αυτή τη φορά πράγματι δεν …. μας αφορά. Και επιπλέον στηριζόταν σε ένα σκεπτικό δήθεν για τη σωτηρία του Χρηματιστηρίου, τη στιγμή που οι πάντες ορθώς υποστηρίζουν ότι οι πολιτικοί και η πολιτική καλύτερα θα ήταν να μην ασχολούνται με αυτήν την κατεξοχήν κερδοσκοπική εκ φύσεως αγορά! Η καλλιέργεια των ιδεών και συνεπειών της απαραίτητης σύγκλισης, μετά από ουσιαστικό διάλογο, των δυνάμεων του δημοκρατικού σοσιαλισμού, της οικολογίας και του εκσυγχρονισμού, μια ιδέα που απαραίτητα πρέπει να ξεκινήσουν τα όσα ενδιαφερόμενα κόμματα και πολιτικές δυνάμεις, αλλά που πρέπει να διαμορφωθεί με αποφασιστική συμμετοχή της κοινωνίας των πολιτών.»

Για τον συντονισμό της λειτουργίας της «Α.Σ.» εκλέχθηκε συντονιστικό όργανο με πανελλαδική διάρθρωση.



ΤΟ ΣΥΝΤΟΝΙΣΤΙΚΟ ΟΡΓΑΝΟ

Τα μέλη της Πολιτικής Γραμματείας του ΣΥΝ: Μ. Παπαγιαννάκης, Θ. Μαργαρίτης, Κ. Πουλάκης.

Τα μέλη της ΚΠΕ του ΣΥΝ: Δ. Γουσέτης, Δ. Καλλιπολίτη, Π. Κουναλάκης, Δ. Λιοσάτος , Σ. Μπαγιώργος, Δ. Μπίρμπας, Ε. Μπουρνόβα Κ. Μυλωνά, Α. Νεφελούδης Κ. Παπαδημητρίου , Μ. Παπαδοπούλου, Β. Χρονάκης , και Ι. Κανάκη (εξελεγκτική επιτροπή).

Η βουλευτίνα του ΣΥΝ : Μ. Δαμανάκη

Ο Νομάρχης Μαγνησίας : Π. Σκοτινιώτης

Ο πρώην διευθυντής της εφημερίδας Η ΑΥΓΗ : Δ. Χατζησωκράτης

Στελέχη και μέλη ΝΕ του ΣΥΝ: Γ. Μπασιάκος, Δ. Χαλαζωνίτης , (Αθήνα), Μ. Καστρινάκης(Πειραιάς), Μ. Κουρεμέτης (Υπ. Αττικής), Ν. Πάντζαλης, Ν. Παρπούδης (Θεσ/νικη), Χρ. Σταυρόπουλος (Πάτρα), ), Χρ. Κουρουνιώτης(Ηράκλειο), Στ.Καραφέριας(Λάρισα),Φ.Λαμπρινίδης(Βόλος), Αρ. Καρανάσιος (Βοιωτία), Β. Μάστορης (Εύβοια), Μ.Καπέτης (Καβάλα) Δ. Τσικαρδάνη(Κοζάνη), Γ.Φραγκίδης(Κιλκίς), Π.Τσαρκνιάς(Πέλλα), Γ.Καλαποδάκης(Ρόδος), Τ.Αγγελόπουλος(Αιτωλ/νία), Σ.Χατζηζαμάνης,(Καστοριά), Τ.Παπαϊωάννου(Γρεβενά), Μ. Στάθης(Χίος).

ΑΘΗΝΑ, ΞΕΝ. ΕΣΠΕΡΙΑ , 4/2/2001

Το κείμενο αυτό που το παρουσίασε ο Μιχ. Παπαγιαννάκης στην Πανελλαδική Συνδιάσκεψη , και εγκρίθηκε ομοφώνως, αποτελεί και την «Ιδρυτική Διακήρυξη» της ΑΝΑΝΕΩΤΙΚΗΣ ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΗΣ.

Έξι μόλις μήνες μετά από το Συνέδριο του ΣΥΝ, διαπιστώνουμε ότι τα βασικά προβλήματα που εκεί επισημάναμε παραμένουν αναπάντητα και παράγουν ήδη τις πρώτες συνέπειες τους. Τα κυριότερα ήταν ο προσδιορισμός της ταυτότητας ενός κόμματος της σύγχρονης αριστεράς από την μια μεριά και ο ρόλος του στο πολιτικό σύστημα όπως είναι και όπως τείνει ή πρέπει να εξελιχθεί.

Αριστερή προγραμματική φυσιογνωμία και "αριστερή στροφή"

Ως προς μεν το πρώτο είχαμε τονίσει το ιστορικό και αναπτυξιακό σχέδιο που ξεχωρίζει τον κάθε κομματικό σχηματισμό καθώς και το προγραμματικό περιεχόμενο της καθημερινής παρουσίας και δράσης του, και είχαμε υποβάλει προς συζήτηση και απόφαση συγκεκριμένες και συνεκτικές προτάσεις σχετικά με την επιθυμητή φυσιογνωμία και δράση του ΣΥΝ. Η πλειοψηφία που ήδη από την προσυνεδριακή περίοδο διαμορφωνόταν και που μέσα και μετά από το Συνέδριο τελικά παγιώθηκε είχε και έχει μεγάλη δυσκολία να μπει σε αυτήν τη συζήτηση η οποία ενδεχομένως δεν θα οδηγούσε αναγκαστικά στις προειλημμένες αποφάσεις ως προς τον πολιτικό ρόλο του ΣΥΝ που ήταν η βάση της σύστασης της, και ίσως και εσωτερικές διαφορές επί της ίδιας της ουσίας της προγραμματικής πολιτικής. Αυτός ήταν και ο βασικός λόγος για τον οποίο η συζήτηση επί του προγράμματος παραπέμφθηκε για αργότερα (προγραμματικό Συνέδριο το 2001), σαν να ήταν κάτι περίπου τεχνικό και δευτερεύον, ενώ αντιθέτως κρίθηκε επείγον να λυθούν ζητήματα καταστατικού και να αναδειχθεί η νέα ηγεσία του κόμματος.

Από την επομένη μέρα κιόλας αυτή η επιλογή άρχισε να παράγει τα αποτελέσματα της. Με πρωτοβουλίες ή με παραλείψεις και αποχές άρχισε να διαμορφώνεται κεντρικά ή διάχυτα η περιλάλητη «αριστερή στροφή» που είχε επαγγελθεί μέρος της πλειοψηφίας που τελικά διαμορφώθηκε στο Συνέδριο. Αυτή η "στροφή" όλο και περισσότερο ταυτίζεται με ένα καταγγελτικό λόγο και όλο και λιγότερο με κριτική που προβάλλει εναλλακτικές δυνατότητες και προτάσεις.

Αντίθετα η «αριστερή στροφή» έγινε διαυγέστερη σε άλλους τομείς. Λιγότερο σημαντικός για την κοινωνία, αλλά όχι και χωρίς γενικότερες συνέπειες, ήταν ο τομέας των εσωκομματικών σχέσεων : χαρακτηριστικές εκκαθαρίσεις στα όργανα, εμμονή σε υπαινιγμούς, δίκες προθέσεων και ανάλογες διαρροές προς τα ΜΜΕ κατά προσώπων και ιδεών ή προτάσεων, μειωμένη έως και ανύπαρκτη ενημέρωση της μειοψηφίας για τις προθέσεις ή αποφάσεις της πλειοψηφίας.

Οι περιπέτειες της (μη) πολιτικής πρότασης

Πολύ περισσότερο σημαντική βέβαια ήταν και είναι η κατεύθυνση που υιοθετήθηκε και ενισχύεται στον τομέα της πολιτικής πρότασης του ΣΥΝ και του ρόλου του στο πολιτικό σκηνικό όπως εξελίσσεται, πράγμα που μας φέρνει στο δεύτερο μεγάλο πρόβλημα που μας κληροδότησε το πρόσφατο Συνέδριο και που φυσικά συνδέεται με το πρώτο. Σε μια κρίση άδολου και ανέμελου απομονωτισμού, με την πρωτόλεια πολιτική αντίληψη ότι έτσι επιτυγχάνεται καθαρότητα προθέσεων και διακριτός πολιτικός ρόλος, η πλειοψηφία υιοθέτησε, βέβαια με διατυπώσεις που επιτρέπουν στον καθένα να έχει και κάποια δεύτερη ή τρίτη σκέψη…, την άποψη ότι δεν της χρειάζεται πολιτική πρόταση ! Για τις ανάγκες της σύμπηξης της πλειοψηφικής συμμαχίας μέσα στο ΣΥΝ δεν υιοθέτησε επίσημα και τυπικά την πρόταση περί «αριστερού πόλου» με το ΚΚΕ, το ΔΗΚΚΙ και άλλες συγγενείς δυνάμεις που είχε αρχικά υποβληθεί και τυπικά στον προσυνεδριακό διάλογο. Και έναντι αυτής της «υποχώρησης» αποκρούσθηκε κάθε σοβαρή ανάλυση και σκέψη ή και πρόταση που θα είχε σαν αναφορά τη σύγκλιση των δυνάμεων του δημοκρατικού σοσιαλισμού, της οικολογίας και του εκσυγχρονισμού που θα επιδιωκόταν μετά από διάλογο και ενδεχομένως κοινές πρωτοβουλίες στο χώρο της σημερινής κεντροαριστεράς. Όμως η πρόταση περί "αριστερού πόλου" καλλιεργείται "ανεπίσημα" και υπηρετείται συνεχώς και συστηματικά με διάφορους τρόπους και σε διάφορα επίπεδα της έκφρασης πολιτικού λόγου του κόμματος, με μιαν ιδιότυπη ασυλία, χωρίς δηλαδή να συναντά τις συνήθεις σε άλλες περιπτώσεις κριτικές, διαψεύσεις ή και καταγγελίες. Ενώ είναι προφανές ότι η υλοποίηση, στην πράξη, μιας τέτοιας πολιτικής είναι έξω και από τις αποφάσεις του Συνεδρίου και ουσιαστικά οδηγεί το ΣΥΝ σε μια λαθεμένη και αδιέξοδη πορεία.

Τυπικά πάντως ισχύει η αναφορά στην αυτονομία του ΣΥΝ, την οποία όμως ουδείς αμφισβητεί γενικώς, ενώ το μεγάλο πρόβλημα παραμένει το τί πρέπει να κάνει, αυτόνομα…, ο ΣΥΝ ώστε να συμβάλει στην αναδιάταξη του πολιτικού σκηνικού και να ανοίξει ο δρόμος προς τη διαμόρφωση άλλης κοινωνικής και πολιτικής πλειοψηφίας, ώστε να προωθηθούν οι διαρθρωτικές αλλαγές και μεταρρυθμίσεις που προτείνει (ή θα προτείνει στο προσεχές προγραμματικό Συνέδριο του…).

Και βέβαια απάντηση σε αυτό το ερώτημα δεν μπορεί να δώσει η απόπειρα της πλειοψηφίας να διαμορφώσει από τώρα την εκλογική τακτική του ΣΥΝ στις προσεχείς δημοτικές και νομαρχιακές εκλογές, προκαταλαμβάνοντας και το ειδικό Συνέδριο για την Αυτοδιοίκηση που θα γίνει στο άμεσο μέλλον ! Η απόφαση, τελικά διαμορφωμένη με πολλές ασάφειες και πολλές οδούς διαφυγής, αποκλείει στην ουσία συνεργασίες στις τρεις μεγάλες πόλεις, καθιστά πολύ δύσκολη μια πολιτική συμμαχιών στις νομαρχιακές εκλογές, και αφήνει αλλού δυνατότητες συνεργασιών σε προγραμματική βάση ,αλλά με πρόγραμμα που θα το ξέρουμε αργότερα…,και με δυνάμεις που θεωρούσε δεδομένες και περίπου σε δεδομένες μεταξύ τους σχέσεις. Η απόφαση για τις εκλογές στην αυτοδιοίκηση, ακόμα και στρογγυλεμένη μετά από τις ισχυρές κριτικές που δέχθηκε, κυριαρχείται από τη λογική της περιχαράκωσης και της κομματικής καταγραφής, υποτιμώντας την ανάγκη να υπηρετηθεί ο θεσμός της αυτοδιοίκησης, πράγμα που ήταν βασικό στοιχείο της ανανεωτικής αριστεράς.

…και οι απειλές της εξελισσόμενης συγκυρίας.

Άρκεσαν λίγες εβδομάδες για να δώσουν ακόμα και σε αυτήν την απόφαση ένα χαρακτήρα ελαφρώς εξωπραγματικό. Ήδη η τάση να αυξηθεί σημαντικά η ρευστότητα του πολιτικού σκηνικού από τώρα κιόλας είναι εμφανής μετά την πρωτοβουλία του Δ. Αβραμόπουλου να ανακοινώσει την ίδρυση νέου κόμματος. Και βέβαια αυτή η ρευστότητα δεν θα μείνει χωρίς συνέπειες σε όλες τις επόμενες πολιτικές εξελίξεις και εκλογικές αναμετρήσεις.

Δεν είναι δυνατό να αρκεστεί ο ΣΥΝ στη απλή διατύπωση ότι αυτές οι εξελίξεις δεν μας αφορούν. Έστω και έμμεσα μας αφορούν, όχι αναγκαστικά ως τμήμα του παλαιού σκηνικού που έτσι κι αλλιώς θέλουμε να αλλάξουμε, αλλά και μόνο από τα ωστικά κύματα που θα προκαλέσει ενδεχομένως η πρωτοβουλία αυτή. Είτε προκαλέσει συσπείρωση στα μεγάλα κόμματα που θα συνοδεύεται από ισχυρή πίεση εις βάρος των μικρότερων. Είτε συμβάλει σε μια γενικότερη αποδιάρθρωση, οπότε απειλείται άμεσα ή έμμεσα ο ευρύτερος χώρος στον οποίο ο ΣΥΝ αναζητεί και βρίσκει, έστω και λιγότερο από όσο στο παρελθόν, ψηφοφόρους.

Αυτές οι διαπιστώσεις και αυτές οι υπαρκτές πολιτικές ανάγκες επιβάλλουν συζήτηση εις βάθος, επανεξέταση και αξιολόγηση των νέων στοιχείων του πολιτικού σκηνικού και των προοπτικών του, ώστε σύντομα να μπορεί ο ΣΥΝ να ανταποκριθεί στις πιθανές εξελίξεις και στις αντίστοιχες προκλήσεις, ώστε και οι προοπτικές της σύγχρονης αριστεράς να μείνουν ανοιχτές, ο ρόλος της στη διαμόρφωση του μέλλοντος της ελληνικής κοινωνίας στην Ευρώπη και στον κόσμο να ενισχυθεί.

Να ξανανοίξουμε τη συζήτηση ουσίας, εγκαίρως.

Στο Συνέδριο υποβάλαμε και υποστηρίξαμε ένα κείμενο με αναλύσεις, θέσεις και προτάσεις , τις οποίες θεωρούμε ως βάση των κοινών μας αναζητήσεων και επεξεργασιών και στο μέλλον. Ο στόχος παραμένει ο ίδιος : η ενίσχυση και η ανάδειξη των στοιχείων εκείνων που μπορούν να κάνουν το ΣΥΝ κοινωνικά και πολιτικά αναγνωρισμένη δύναμη κοινωνικής μεταρρύθμισης, οικολογικής εγρήγορσης και προοδευτικού εκσυγχρονισμού, δύναμη χρήσιμη για την κοινωνία και τους πολίτες, δύναμη κρίσιμη για την διαμόρφωση των πολιτικών συσχετισμών και της πολιτικής εξουσίας. Θεωρούμε αυτές τις ιδέες και προτάσεις μια πρώτη συμβολή και στην νέα συζήτηση που επιβάλλεται να αρχίσει στις διαμορφωνόμενες νέες συνθήκες.

Μετά την ένταξη της Ελλάδας στην ΟΝΕ και της δραχμής στο Ευρω, είναι γενική η αίσθηση ότι η (όση) μεταρρυθμιστική και εκσυγχρονιστική διάθεση και επίδοση της Κυβέρνησης εξαντλείται ταχύτατα. Ο σχετικός δημόσιος διάλογος συρρικνώνεται επικίνδυνα σε μια πολύ στενή αντίληψη μερί "διαρθρωτικών αλλαγών" που αφορούν όμως σχεδόν αποκλειστικά ιδιωτικοποιήσεις και απελευθερώσεις αγορών. Σε συνθήκες ΟΝΕ και Ευρω από τη μια μεριά και παγκοσμιοποίησης από την άλλη αυτές οι πολιτικές παρουσιάζονται, μέσα από ένα μίγμα συντηρητισμού, ατολμίας και αμηχανίας, ως μονόδρομοι για την Ελλάδα και για κάθε επιμέρους κοινωνία.

Δεν είναι όμως έτσι τα πράγματα. Στις όντως δύσκολες και πιεστικές συνθήκες του αυξημένου ανταγωνισμού που έτσι διαμορφώνονται η ενίσχυση της παραγωγικής βάσης της κάθε οικονομίας, η εξασφάλιση όρων κοινωνικής και περιφερειακής συνοχής, η ανάδειξη νέων όρων οικολογικής εγρήγορσης και ποιότητας της ζωής των πολιτών στον ιδιωτικό και στο δημόσιο χώρο είναι στόχοι που μπορεί και πρέπει να επιδιώκονται, αλλά πια με διαφορετικές πολιτικές και σε διαφορετικές κλίμακες. Σε όλα αυτά τα επίπεδα εκκρεμούν εκσυγχρονισμοί, μεταρρυθμίσεις και γνήσιες διαρθρωτικές αλλαγές, εξίσου και περισσότερο σημαντικές για το μέλλον από τις σημερινές εμμονές της Κυβέρνησης : από την νέα περιφερειακή συγκρότηση του κράτους και την ολοκλήρωση της αυτοδιοίκησης με νέες εξουσίες μέχρι την ριζική ανασυγκρότηση των συνεταιρισμών και την ανάπτυξη της κοινωνικής οικονομίας του "τρίτου τομέα", ένα σύγχρονο και συνολικό και αλληλέγγυο αγώνα για την πλήρη απασχόληση, τον ουσιαστικό και ποιοτικά διαφορετικό, ασχέτως μεγέθους, επιτελικό ρόλο του κράτους, όπως τη ριζική φορολογική ,μεταρρύθμιση με αναδιανεμητικό αλλά και επιτελικό αναπτυξιακό ρόλο, τη συνολική αναδιάταξη των σχέσεων Κράτους και Εκκλησίας και γενικότερα θρησκευτικών δογμάτων με πλήρη ανεξαρτησία των δεύτερων αλλά και πλήρη διαχωρισμό τους από την κρατική λειτουργία, την ολοκλήρωση μιας πολιτικής προστασίας των δικαιωμάτων του ανθρώπου και του πολίτη σε γνωστούς αλλά ελλειμματικούς τομείς όπως και σε νέους που αναδεικνύουν οι καλπάζουσες νέες τεχνολογίες κλπ όπως τα παρουσιάσαμε στο πρόσφατο Συνέδριο μας και θα τα ξαναπαρουσιάσουμε πιο επεξεργασμένα στο προσεχές προγραμματικό.

Στην Ελλάδα αντιμετωπίζουμε, με λίγα λόγια, ένα σύνθετο πρόβλημα που περιλαμβάνει ασφαλώς και την ανάγκη ταχύτατης προσαρμογής στα νέα δεδομένα, εκσυγχρονισμό με βάση τα καλύτερα επιτεύγματα των άλλων ευρωπαϊκών κοινωνιών αλλά και συνεχή μεταρρύθμιση στο εσωτερικό της χώρας, στην Ευρωπαϊκή Ένωση και στον κόσμο, με κριτήρια πάντοτε την πλήρη απασχόληση, τη συνοχή, την οικολογική συμβατότητα, τα δικαιώματα του ανθρώπου και του πολίτη, τη συνεργασία και την ειρήνη, με λίγα λόγια μια προοδευτική πολιτική διακυβέρνηση της παγκοσμιοποίησης, της Ευρώπης, του κόσμου.

Η διαμόρφωση συγκεκριμένων πολιτικών που να υπηρετούν μια τέτοια γενική αντίληψη, αλλά και τα προγραμματικά σημεία αιχμής που προτείνουμε, είναι σήμερα στην ημερήσια διάταξη όλων των πολιτικών δυνάμεων, τουλάχιστον στην Ευρώπη, και ασφαλώς όχι μόνο των "παραδοσιακών" αριστερών. Και σίγουρα σχεδόν καμιά δεν πιστεύει πια ότι απαντήσεις μπορούν να δοθούν από μεμονωμένες χώρες ή πολιτικές δυνάμεις. Εξάλλου οι διεθνείς κοινωνικές ή πολιτικές κινητοποιήσεις της νέα εποχής (από το Σηάτλ έως τη Νίκαια, και αναμένονται και άλλες…) αυτό το στοιχείο αναδεικνύουν, άσχετα από τα επιμέρους συνθήματα ή αιτήματα που εκτείνονται σε όλη το πεδίο των κινημάτων της κοινωνίας των πολιτών.

Το πολιτικό ζήτημα παραμένει το ίδιο…, όπως και το καθήκον της αριστεράς…

Το σημερινό πολιτικό σύστημα της χώρας, η σημερινή διάταξη των πολιτικών δυνάμεων, οι σημερινές κυρίαρχες πολιτικές αντιλήψεις δεν ευνοούν τέτοιες συσπειρώσεις και τέτοιες συνθέσεις. Και η απουσία τους ενισχύει τη γενικότερη εντύπωση για την πολιτική ως μια λειτουργία χωρίς κοινωνική αποτελεσματικότητα και επομένως απαξιωμένη και δευτερεύουσα.

Η αριστερά οφείλει να πρωτοστατήσει σε μιαν ευρύτερη προσπάθεια για την αποκατάσταση της πολιτικής, για να ανοίξουν αξιόπιστες προοπτικές δράσης και μεταρρύθμισης στην Ελλάδα και στην Ευρώπη. Ο ΣΥΝ, ως δύναμη της ευρωπαϊκής αριστεράς, πρέπει να επανεξετάσει τις προγραμματικές και πολιτικές προτάσεις του σε μια τέτοια προοπτική.

Ευκαιρία για μια τέτοια προγραμματική επικαιροποίηση είναι ασφαλώς και το προσεχές προγραμματικό συνέδριο, αλλά και το ειδικό συνέδριο για τη Αυτοδιοίκηση που έχει ήδη προαναγγελθεί, ενδεχομένως και κάποια άλλα. Είναι χρήσιμο και αναγκαίο να γίνει κάθε προσπάθεια ώστε αυτά τα συνέδρια να αναδειχθούν σε πολιτικά γεγονότα που να ξεπερνούν τα κομματικά όρια. Αναλύσεις και προτάσεις αναπτύσσονται σε όλη τη κοινωνία και σε άλλους πολιτικούς χώρους, και είναι στοιχείο δημιουργικότητας και πρωτοπορίας για το ΣΥΝ να μπορεί να τις ακούσει και ενδεχομένως να τις εντάξει οργανικά στον προβληματισμό του και το πρόγραμμα του. Τα συνέδρια αυτά, και ιδιαίτερα το προγραμματικό του οποίου η σύγκληση πρέπει να επισπευσθεί αντί να παραπέμπεται συνεχώς για αργότερα, πρέπει να είναι η αποφασιστική ευκαιρία για να αναδείξουμε τη βάση και την καρδιά μιας πολιτικής για τη σύγκλιση και την προοδευτική διακυβέρνηση της χώρας.

Μια τέτοια προσπάθεια θα αποτελεί και στοιχείο μιας πιο επεξεργασμένης πολιτικής πρότασης που να ανταποκρίνεται πιο αποτελεσματικά στις εξελίξεις και τις πιθανές προοπτικές του πολιτικού σκηνικού. Πέρα από τις πιθανές επιπτώσεις από την ίδρυση του νέου κόμματος Αβραμόπουλου, έτσι κι αλλιώς οι επικείμενες εκλογικές αναμετρήσεις, με πρώτες τις δημοτικές και νομαρχιακές, παίρνουν από τώρα ένα οξύτερο πολιτικό χαρακτήρα και για άλλους λόγους που έχουν σχέση με τις εσωτερικές διεργασίες στα μεγάλα κόμματα και την αγωνιώδη αναζήτηση της δικής τους διεύρυνσης και επέκτασης. Και αυτή η αυξανόμενη ένταση είναι ήδη εμφανής από τώρα.

Επομένως από τώρα επίσης θα έπρεπε να εξεταστεί η αντίστοιχη προετοιμασία του ΣΥΝ, ώστε να επανακτήσει την πολυσυλλεκτικότητα που του ταιριάζει στο συνολικό χώρο όπου απευθύνεται. Σε συνθήκες που πιθανότατα θα είναι πολύ πιο ρευστές αν όχι και νέες η ορθή ανταπόκριση θα ήταν η ενίσχυση και διεύρυνση της έννοιας της ανανεωτικής αριστεράς ως παράταξης στην οποία θα επιδιώξει ένα γενναίο άνοιγμα μια αντίστοιχα ενισχυμένη και διευρυμένη ηγεσία του ΣΥΝ, καλώντας σε ευρύτερη συσπείρωση με ουσιαστικά πολιτικά και προγραμματικά καθήκοντα και στόχους. Είναι προφανές ότι σε ένα τέτοιο πλαίσιο τοποθετείται και η πρόταση μας στο Συνέδριο για την προσθήκη της Οικολογίας στον τίτλο του κόμματος μας.

Για να έχει και αξιοπιστία και αποτελεσματικότητα η συνολική προσπάθεια απαιτείται μια ανεπιφύλακτα πολιτική έκκληση προς δυνάμεις και στελέχη του ευρύτερου χώρου του ΣΥΝ για συσπείρωση και κοινή δράση από υπεύθυνες θέσεις και με στόχους ασφαλώς εκλογικούς αλλά ενταγμένους στις γενικότερες προγραμματικές και πολιτικές προοπτικές που αναλύονται πιο πάνω. Τέτοιες ή ανάλογες προοπτικές συγκεντρώνουν ασφαλώς τη συναίνεση πολλών που απομακρύνθηκαν από το ΣΥΝ είτε γιατί δεν πείσθηκαν ότι είναι σαφής στη γραμμή του είτε γιατί θεώρησαν ότι μπορούν να τις υπηρετήσουν προσανατολιζόμενοι προς άλλες κατευθύνσεις αλλά χωρίς αποτέλεσμα. Ο χώρος αυτός, που ο κορμός του αποτελείται από το 40% της προηγούμενης εκλογικής μας δύναμης που δεν μας προτίμησε στις πρόσφατες εκλογές, είναι ακόμη και τώρα ζωτικός για το ΣΥΝ και σε κάθε περίπτωση πρέπει να μείνουν ανοιχτοί οι δίαυλοι επικοινωνίας μαζί του με κάθε τρόπο.

Αυτή πορεία προς τις εκλογές του 2002.