Και αν αντίστροφα από ό,τι συνήθως λέγεται, τώρα είναι η στιγμή; Η στιγμή να βγούμε από την πολύχρονη αδράνεια με την οποία αντιμετωπίζουμε τις ελληνοτουρκικές σχέσεις και τις εντάσεις της Ανατολικής Μεσογείου; Η κυρίαρχη άποψη λέει το αντίθετο. Όταν σε πιέζουν δεν κάνεις διάλογο γιατί είναι σαν να υποχωρείς. Το ίδιο μότο επαναλήφθηκε ύστερα από τη νέα κίνηση της Τουρκίας να υπογράψει το γνωστό μνημόνιο με τον αμφισβητούμενο ηγέτη της Λιβύης. Όμως η διεθνής αποδοκιμασία του μνημονίου ήταν ιδιαιτέρως ηχηρή και σε αυτήν συμμετείχε και η Ρωσία πέραν των ευρωπαϊκών χωρών. Αντί να το υποτιμούμε, το γεγονός πρέπει να μας κάνει να σκεφτούμε. Μπορεί οι τελευταίες εξελίξεις να αποτελούν ευκαιρία αντί να συνιστούν μόνο σαν απειλή; Μήπως με άλλα λόγια η υπερεπέκταση της Τουρκίας σε όλη την Ανατολική Μεσόγειο έβαλε πολλούς πλέον παίκτες στο παιχνίδι γεγονός που μας επιτρέπει να αντιμετωπίσουμε τολμηρότερα τον πυρήνα των διαφορών μας με τη γείτονα ξεπερνώντας τους φόβους και τις αδράνειές μας;

Αν και η Ελλάδα συγκαταλέγεται στις 40 πλουσιότερες χώρες του κόσμου, όσον αφορά τις επενδύσεις η κατάσταση δεν είναι κακή, είναι χειρότερη. Με κριτήριο τις επενδύσεις παγίου κεφαλαίου ως ποσοστό του ΑΕΠ, η Ελλάδα δεν είναι μόνο ουραγός στην Ευρώπη (με 11,1% έναντι 21% μέσου όρου Ευρωζώνης...), είναι και από τις τελευταίες χώρες στον κόσμο – μαζί με αποτυχημένα κράτη, χώρες που κατέρρευσαν από πτώχευση ή αιματηρές συγκρούσεις. Αυτή, δυστυχώς, είναι η πραγματικότητα. Και αποτυπώνεται στα επίσημα στοιχεία της Παγκόσμιας Τράπεζας.