...Θα κλείσω με μία προσωπική παράκληση: να μη με συγκρίνετε με τον πατέρα μου ούτε να περιμένετε να συνεχίσω εγώ το έργο του. Είναι άδικο γιατί είναι ένα βάρος που δε μπορώ να σηκώσω. Έχω όμως ιερό χρέος να βαδίσω στα χνάρια του σε θέματα ήθους, αξιοπρέπειας, ανιδιοτέλειας και διαρκούς πνευματικής αναζήτησης.
Σας ευχαριστώ πολύ

Σήμερα, αναστοχαζόμενοι τη ζωή και τη δράση του κορυφαίου συντρόφου μας, που έζησε τα πάθη και μέσα στα πάθη της Αριστεράς - την ήττα της, την ανθοφορία της ανανεωτικής περιόδου, την κρίση, τις αναζητήσεις για το νέο της πρόσωπο, θα μπορούσαμε, με όλους τους υποκειμενισμούς, να καταγράψουμε καθοριστικές εγχαράξεις της παρουσίας και δράσης του στη συλλογική μας μνήμη:
-Από τις οργανώσεις της ύστατης παράνομης ΕΠΟΝ στην ΕΔΑ και από εκεί στους Λαμπράκηδες, στο ΚΚΕ εσωτερικού, στην ΕΑΡ και στον ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟ, η διαδρομή του Γρηγόρη Γιάνναρου αντιπροσωπεύει μια από τις κανονικότητες του βίου των αγωνιστών της γενιάς του.