Οι αυταπάτες είναι κακός σύμβουλος. Και η κυβέρνηση φέρεται ως αν η χώρα κυλούσε πάνω σε... σιδερένιες ράγες που νομοτελειακά την οδηγούν στην επιτυχή έξοδο από τα μνημόνια. Το αποτέλεσμα είναι ότι (α) καθυστέρησε η υλοποίηση των προαπαιτουμένων της 3ης αξιολόγησης – έως την ώρα που γράφονταν αυτές οι γραμμές, οι εκκρεμότητες καθιστούσαν εξαιρετικά αμφίβολο να υπάρξει θετική απόφαση του Eurogroup, τη Δευτέρα, για την εκταμίευση των 5,7 δισ. ευρώ. Και (β) ότι εντείνονται οι αμφιβολίες αν θα μπορέσουμε να υλοποιήσουμε τα 88 προαπαιτούμενα για την ολοκλήρωση της 4ης και τελευταίας αξιολόγησης, από το Eurogroup της 21ης Ιουνίου.

Η πολιτική και κοινωνική ζωή βρίσκεται για πολλοστή φορά παγιδευμένη στην αρένα ενός αντιπολιτικού λαϊκισμού. Δεν χρειαζόταν άλλωστε και μεγάλη προσπάθεια. Το κοινωνικό σώμα, τουλάχιστον ένα μεγάλο μέρος του, έχει διαμορφώσει μια κουλτούρα απαξίας, για να μην πούμε μίσους για τους πολιτικούς. Τους θεωρεί υπεύθυνους για όλα τα δεινά που έχει υποστεί και, ας μην ξεχνάμε, δεν έχει διστάσει να επιβραβεύσει κάθε λογής και φυράματος δήθεν αντισυστημικούς.

Οι χρόνιες στρεβλώσεις στην αγορά του φαρμάκου συνέθεταν προνομιακό πεδίο για την εκτροφή πιθανόν σκανδάλων και προφανούς σκανδαλολογίας για τα οποία θα αποφανθεί η Δικαιοσύνη. Στα χρόνια της κρίσης ορισμένες από τις στρεβλώσεις αυτές αντιμετωπίστηκαν λόγω αφενός των μνημονιακών μας υποχρεώσεων και αφετέρου των μέτρων που ελήφθησαν κυρίως από το αρμόδιο υπουργείο Υγείας. Η συγκέντρωση όλης της ευθύνης για το φάρμακο στο υπουργείο Υγείας, η ηλεκτρονική συνταγογράφηση, η επαναφορά της θετικής λίστας συνταγογραφούμενων φαρμάκων, η δημιουργία του ΕΟΠΥΥ και κυρίως οι περικοπές στις τιμές μείωσαν σημαντικά τη δημόσια φαρμακευτική δαπάνη από 5,1 δισ. ευρώ το 2009 σε 1,98 δισ. ευρώ το 2017 (μείωση κατά 61,9%).

Η διάσπαση του ΚΚΕ, την οποία αυτό ακόμη και σήμερα δεν αναγνωρίζει ως τέτοια, πραγματοποιήθηκε στη 12η Ολομέλεια (5-15 Φεβρουαρίου 1968) και οδήγησε στη δημιουργία του ΚΚΕ εσ. Αυτό στη συνέχεια εντάχθηκε στο ευρωκομμουνιστικό ρεύμα. Δεν ήταν όμως καθαρά τα πράγματα από την αρχή. Και μόνο το γεγονός ότι τα σχέδια των κατά το ΚΚΕ «αναθεωρητών» διευκόλυναν σε υπέρτατο βαθμό το πιο στυγνό καθεστώς του «υπαρκτού σοσιαλισμού», αυτό του Τσαουσέσκου, πρέπει να μας κάνει περισσότερο προσεκτικούς. Οι ευρωκομμουνιστικές αναζητήσεις δεν αποτελούσαν από την αρχή κοινό τόπο για τους ηγέτες του ανανεωτικού τμήματος που ξέκοψε από το ΚΚΕ.