Φαντάζομαι ότι πολλοί έχουμε πέσει σε συζήτηση με αρνητές είτε του ιού είτε του εμβολίου, με την ελπίδα ότι θα τους μεταπείσουμε. Κι έχουμε διαπιστώσει ότι και διαβασμένοι να είμαστε, και ψύχραιμοι, και γλυκομίλητοι, δεν καταφέρνουμε σπουδαία πράγματα. Γιατί η άρνηση έχει πολλές φωνές. Δεν είναι μιας καταγωγής και ενός είδους. Κάθε φωνή στηρίζεται στα δικά της επιχειρήματα –όσα διάβασε, άκουσε, κορφολόγησε, φαντάστηκε, σκέφτηκε–, στις δικές της εμμονές, στη δική της σχέση με ό,τι ορίζουμε σαν κοινωνικό σύνολο. Πώς να αναμετρηθείς με όλες;

Το ζήτημα δεν είναι πώς θα βαφτίσουμε τον νέο φορέα πολιτικής προστασίας, αλλά πρωτίστως να συνειδητοποιήσουμε την ανάγκη μιας γενικά αποδεκτής εθνικής πολιτικής στον τομέα αυτόν και μιας θεσμικής αναδιοργάνωσης με τα εξής χαρακτηριστικά: σταθερές και οριοθετημένες δομές πολυεπίπεδης λήψης των αποφάσεων, λειτουργικός διαχωρισμός των «κύριων» από τις «υποστηρικτικές» αρμοδιότητες, πρακτικές επιχειρησιακού αυτοματισμού (κατάλογος κινδύνων, πρωτόκολλα συντονισμού) και συγκεκριμένοι «κανόνες εμπλοκής», όπου ο καθένας γνωρίζει ανά πάσα στιγμή «πώς» και «πότε» πρέπει να ενεργήσει.

Τα συνδικάτα υποχρεούνται σε απίθανες γραφειοκρατικές προ-διατυπώσεις, προκειμένου να ασκήσουν το συνταγματικά κατοχυρωμένο δικαίωμα στην απεργία, το οποίο de facto περιορίζεται δραστικά.

Μέσα στο κατακαλόκαιρο και σε «νεκρό» πολιτικά και συνδικαλιστικά χρόνο, αποφάσισε η κυβέρνηση να εκδώσει την εφαρμοστική εγκύκλιο και τη σχετική υπουργική απόφαση του πρόσφατου αντεργατικού Νόμου Χατζηδάκη (ν.4808/2021), που αφορά: α) την εξασφάλιση ελάχιστης εγγυημένης υπηρεσίας (Προσωπικό Ελάχιστης Εγγυημένης Υπηρεσίας) κατά τη διάρκεια απεργιών σε επιχειρήσεις κοινής ωφέλειας, β) την απαγόρευση πραγματοποίησης απεργιών που έχουν κηρυχθεί παράνομες από τα δικαστήρια, γ) την αστική ευθύνη συνδικαλιστών σε περιπτώσεις που δεν επιτρέπουν σε απεργοσπάστες να εργαστούν, καθώς και δ) τις υποχρεώσεις γνωστοποίησης της απεργίας και διεξαγωγής «δημόσιου διαλόγου».

Η ανακοίνωση των βάσεων εισαγωγής αναμένεται να αφήσει περίπου 15.000 θέσεις εισακτέων κενές. Το μεγαλύτερο μέρος από αυτές θα είναι συνέπεια της απόρριψης χιλιάδων υποψηφίων μέσω της ΕΒΕ [...] Στο βάθος περιμένει η «Αθηνά» Νο 2 και η αρχή μιας νέας «χρυσής εποχής» για τα κολέγια, τα φροντιστήρια και τα ιδιωτικά σχολεία.

Αγαπητέ κύριε δήμαρχε,

Είναι ωραία τα Μετέωρα, επιβλητικά και υποβλητικά, είστε τυχεροί που ζείτε εκεί. Ούτε καύσωνες καταλαβαίνετε ούτε τίποτα. Δικαίως έχετε τόσο μεγάλο τουρισμό, αν και δεν θα τον χαρακτήριζα θρησκευτικό, δεν είστε δα και η Λούρδη της Θεσσαλίας. Πολλοί έρχονται μόνο για να θαυμάσουν τα βράχια και να περπατήσουν στα μονοπάτια, το ξέρετε καλά, διαβάζω άλλωστε ότι σας αρέσει η πεζοπορία και λειτούργησε ως πηγή έμπνευσης για την ενασχόλησή σας με τα κοινά.

«Φεύγω. Ζήσαμε - η γενιά μου - μια συναρπαστική περιπέτεια, γνώρισα από κοντά τη φτώχεια, τους κατατρεγμούς, τη φρίκη. Αλλά σε διαλείμματα και τη χαρά. Και έβαλα το λιθαράκι μου στον αγώνα για το φως, το δίκαιο και την ανθρωπιά. Ένιωσα συντετριμμένος όταν έσβησε το κόκκινο αστέρι στην κορυφή του Κρεμλίνου βουτηγμένο στη βία, στο ψέμα και στη ντροπή. Άλλα πίστεψαν οι άνθρωποι, άλλα λάλησαν οι προφήτες. Όπως άλλος ήταν ο σοσιαλισμός για τον οποίο αγωνιστήκαμε και γιʼ αυτόν τον σοσιαλισμό, με δημοκρατία, ελευθερία και σεβασμό στον κάθε άνθρωπο να συνεχίσετε τον αγώνα, γιατί δεν έχει άλλη λύση ο κόσμος.