Ας κάνουμε τον παραλληλισμό. Τι θα σήμαινε «καθαρή έξοδο» από την εποχή των μνημονίων για την Πολιτική και το πολιτικό σύστημα; Ποιο θα ήταν το αισιόδοξο σενάριο για τον ρόλο του πολιτικού συστήματος μετά το τέλος του τρίτου μνημονίου; Το ερώτημα είναι ρητορικό, κάτι σαν στοχαστικό πείραμα, αφού στην ίδια την Οικονομία η «καθαρή έξοδος» έχει ήδη έχει απομυθοποιηθεί ως προπαγανδιστικό αφήγημα των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ. Αν έχει κάποια αξία το ερώτημα είναι για να θυμίσει ότι οι εκτιμήσεις για τις δυσκολίες του δανεισμού σε μια περίοδο μεσοπρόθεσμης αστάθειας των αγορών όπως αυτή που προμηνύεται, έχουν μια πολιτική αφετηρία.

Η πρωθυπουργία του Πέδρο Σάντσεθ στην Ισπανία με τη στήριξη των Ποδέμος υποχρεώνει, πρώτα και κυρίως τις δυνάμεις του ΚΙΝΗΜΑΤΟΣ ΑΛΛΑΓΗΣ σε ευρύτερο αναστοχασμό. Αναστοχασμό, δηλαδή, που αφορά στη στόχευσή και τα προτάγματα διακυβέρνησης κάθε χώρας ξεχωριστά, εντός της Ε.Ε. και την κατεύθυνση των πολιτικών συμμαχιών σε μεσοπρόθεσμη προοπτική στην Ελλάδα.