1. Η απλή αναλογική και οι συζητήσεις

Η απλή αναλογική δυναμώνει τη συζήτηση που περιλαμβάνει και το θέμα των συμμαχιών. Μόνο που στις περισσότερες προσεγγίσεις γίνεται μεροληπτική παρουσίαση! Γιατί το διακύβευμα δεν είναι οι άνευ όρων συμμαχίες διακυβέρνησης! Η χώρα για την αντιμετώπιση της πολύπλευρης κρίσης καλείται να διαχειριστεί, την τρέχουσα περίοδο, ένα σημαντικό ευρωπαϊκό πρόγραμμα ανάκαμψης.

Με τυμπανοκρουσίες και πλαισιωμένος από την πρόεδρο της Ευρωπαϊκής Επιτροπής παρουσίασε ο πρωθυπουργός το ελληνικό σχέδιο ανάκαμψης, που αποτελείται από επιχορηγήσεις και δάνεια. Τα φιλοκυβερνητικά μέσα ενημέρωσης φρόντισαν να στήσουν σκηνικό αποθέωσης, καλλιεργώντας προσδοκίες για μεγάλη ανάπτυξη που θα οδηγήσει την Ελλάδα στη λεωφόρο της ευημερίας. Βεβαίως, ξέχασαν να επισημάνουν ότι δεν ξεκινούν όλα από μηδενική βάση.

Το 2017, ο Μακρόν εξέφρασε ένα διπλό «όχι» του γαλλικού λαού:

● Οχι στη Λεπέν και το ακροδεξιό Εθνικό Μέτωπο.

● Οχι στη Δεξιά του Σαρκοζί και στην Αριστερά του Ολάντ.

Κρύβοντας με μισαλλόδοξα και ξενοφοβικά πανιά τούς καθρέφτες, η ελληνική κοινή γνώμη καθησυχάστηκε και βυθίστηκε ανενόχλητη να παρακολουθεί το προφίλ του δολοφόνου.

Αρκεί ένας μεγάλος καθρέφτης, έστω και δανεικός, από το σεξιστικό παραμυθάκι της Χιονάτης, για να βοηθήσει στην πλήρη εξιχνίαση του μυστηρίου των Γλυκών Νερών που τόσο βίαια στέρησε τη ζωή μιας νεαρής γυναίκας και μητέρας από τα ίδια τα χέρια του «πρίγκιπά» της. Ενας καθρέφτης που δεν θα απαντήσει στο ερώτημα ποια είναι η ωραιότερη αλλά στο ποιοι είναι τελικά οι βάρβαροι.

Μόνη εγγύηση για την ασφάλεια στην περιοχή μας είναι ένας ουσιαστικός διάλογος με την Τουρκία με στόχο τη λύση

Ησυνάντηση Μητσοτάκη - Ερντογάν στο πλαίσιο της πρόσφατης Συνόδου του ΝΑΤΟ διέλυσε κάθε ψευδαίσθηση για τους στόχους της ελληνικής κυβέρνησης στο μέτωπο των ελληνοτουρκικών: ο πρωθυπουργός μας υποσχέθηκε ένα ήρεμο καλοκαίρι τονίζοντας παράλληλα ότι οι διαφορές μας με τη γείτονα είναι αγεφύρωτες. Με αυτές τις δηλώσεις ο Έλληνας πρωθυπουργός έκλεισε την πόρτα σε κάθε προσπάθεια επίτευξης λύσης.

Το πιο καλό νέο δεν ήταν τόσο το ύψος του ευρωπαϊκού προγράμματος ανάκαμψης. Τα περίπου 800 δισ. ναι μεν είναι το μεγαλύτερο ευρωπαϊκό πρόγραμμα από την εποχή του σχεδίου Μάρσαλ, αλλά είναι μικρό αναλογικά, π.χ., με το αντίστοιχο αμερικανικό. Το πιο σπουδαίο νέο ήταν ότι έγινε ένα βήμα αμοιβαιοποίησης του χρέους: Πρώτη φορά ανοιχτά διακηρύσσει η Ευρωπαϊκή Επιτροπή ότι δανείζεται από τις αγορές και επιμερίζει το προϊόν του δανεισμού στα κράτη-μέλη και, μάλιστα, όχι ανάλογα με το μέγεθος της οικονομίας τους, αλλά λαμβάνοντας υπόψη και τις καταστροφές που υπέστη καθένα από την πανδημία και τις ανάγκες που έχει.

Αυτό που επεδίωκε το συνέδριο ήταν η επισημοποίηση της σύμπραξης κράτους - Εκκλησίας - επιστημόνων - επιχειρηματιών προς "χάριν" των γυναικών και της πατρίδας

Ο έλεγχος και η άσκηση εξουσίας στα γυναικεία σώματα είναι παλιά όσο και ο πολιτισμός: σαν να έπρεπε η θαυμαστή γυναικεία γονιμότητα, και δι’ αυτής ο ορισμός του χρόνου, να δαμαστεί, αλλά και να καταστεί εμπορεύσιμο αγαθό. Από τον μάγο της φυλής μέχρι το σερνικοβότανο και τα τάματα, επιτήδειοι πλούτιζαν πάνω στην επιθυμία, άλλοτε εγγενή και άλλοτε επιβεβλημένη, των γυναικών για τεκνοποίηση.

Με κλονισμένη διεθνή αξιοπιστία, το Κυπριακό στο περιθώριο των μεγάλων ανακατατάξεων της Δύσης και σε συνθήκες κρίσης εμπιστοσύνης στο εσωτερικό, ο πρόεδρος Ν. Αναστασιάδης προετοιμάζεται για ακόμα ένα κρίσιμο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο με επίκεντρο τις σχέσεις Ε.Ε. - Τουρκίας. Η σύνοδος που θα διεξαχθεί στις 24 και 25 Ιουνίου έχει στην ημερήσια διάταξη τις ευρωτουρκικές σχέσεις, αλλά κανείς δεν πρόκειται να ασχοληθεί με το πραγματικό πρόβλημα των Κυπρίων: το στρατηγικό αδιέξοδο 4 χρόνων, όπως επιβεβαιώθηκε στην άτυπη διάσκεψη του περασμένου Απριλίου.

Όταν ομολόγησε ο φονιάς, κλάψαμε. Θρηνήσαμε την Καρολάιν σαν να ήταν δικός μας άνθρωπος. Και μετά μετρηθήκαμε. Και βρεθήκαμε μία λιγότερη.

Ε ηλίθιε.

Είναι η γυναικοκτονία.

Γυναικοκτονία το λένε αυτό.

‘Γυναικοκτόνο τον λένε αυτόν.

1.Πριν από τη Βιομηχανική Επανάσταση η οικιακή οικονομία (domestic economy) ήταν κυρίαρχη. Η παραγωγή γινόταν στον οικογενειακό χώρο όπου ο παραγωγός κατείχε, σε έναν μεγάλο βαθμό, τα μέσα παραγωγής. Με τη Βιομηχανική Επανάσταση παρατηρούμε τη σταδιακή προλεταριοποίηση των εργαζομένων στις μεγάλες βιομηχανικές μονάδες όπου οι εργαζόμενοι δεν είχαν εργατικά δικαιώματα. Υπήρχε δηλαδή μια τεράστια ανισορροπία δύναμης μεταξύ εργοδότη και εργαζομένου σε ένα πολιτικό πλαίσιο όπου το κράτος λειτουργούσε απλά ως «νυχτοφύλακας», δηλαδή δεν επενέβαινε στον εργασιακό χώρο. Αυτή η κατάσταση οδηγούσε στην πλήρη εξαθλίωση.

Η συζήτηση για το «κόμμα» επανέρχεται σταθερά από καιρό σε καιρό στους κύκλους της κριτικής πολιτικής θεωρίας, αλλά και στην τρέχουσα δημόσια συζήτηση.

Ο λόγος είναι ότι το «κόμμα», αυτή η θεμελιώδης θεσμική μορφή πολιτικής αντιπροσώπευσης των κοινωνικών τάξεων και ομάδων, βρίσκεται σε βαθιά κρίση.

Στις βουλευτικές εκλογές της 30ής Μαΐου, η κυπριακή Αριστερά υπέστη μια απρόσμενη ήττα φτάνοντας στο ιστορικό χαμηλό του 22,3% και χάνοντας 3,3% την ώρα που μετρήσεις έδειχναν και το ενδεχόμενο να γίνει οριακά πρώτο κόμμα. Αναλαμβάνοντας την ευθύνη, ο γενικός γραμματέας του ΑΚΕΛ Αντρος Κυπριανού δρομολόγησε τη διαδοχή του και μίλησε στα «ΝΕΑ Σαββατοκύριακο» με ειλικρίνεια για το τι έγινε, τη συνέχεια και για το δικό του προσωπικό και οικογενειακό κομμάτι.