Στις προεκλογικές περιόδους έχουμε ένα σωρό βρόμικα χτυπήματα. Υπερβολές στην εκφορά του λόγου, βιτριολικά υπονοούμενα, δολοφονίες χαρακτήρων, συκοφαντικές επιθέσεις, ακόμη και απόπειρες πολιτικής εξόντωσης. Δράστες, και πολιτικοί και μέσα ενημέρωσης. Οι περισσότερες κατηγορίες ξεχνιούνται μόλις κλείσουν οι κάλπες και σπανίως δίνεται συνέχεια. Προφανώς γιατί οι κατήγοροι δεν έχουν στοιχεία.

Πριν από δύο εβδομάδες και με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα Κατά της Παιδικής Εργασίας, η Δόμνα Μιχαηλίδου, υφυπουργός Εργασίας και Κοινωνικών Υποθέσεων, έκανε την εξής δήλωση: «Ευθύνη μας να διασφαλίσουμε ότι όλα τα παιδιά μεγαλώνουν ως παιδιά και έχουν τις ευκαιρίες που δικαιούνται». Σύμφωνα με τα στοιχεία που έδωσε στη δημοσιότητα ο Διεθνής Οργανισμός Εργασίας, ένα στα δέκα παιδιά σε ολόκληρο τον κόσμο, αντί να πηγαίνει στο σχολείο αναγκάζεται να δουλέψει, υπό συνθήκες σκληρές και με ελάχιστη αμοιβή για να συνεισφέρει στο οικογενειακό εισόδημα, εγκλωβισμένο σε έναν φαύλο κύκλο της φτώχειας και της εκμετάλλευσης από τον οποίο είναι σχεδόν αδύνατο να βγει.

Η τρέχουσα πολιτική έχει οδηγήσει σε υποστελέχωση και απαξίωση των δομών για τις εξαρτήσεις, ενώ κατά κύριο λόγο χαρακτηρίζεται από ευκαιριακές, με επικοινωνιακά κριτήρια δράσεις και παρεμβάσεις, οι οποίες δεν εντάσσονται σε κανενός είδους συνεκτικό σχεδιασμό, ούτε λαμβάνουν υπόψη τις τοπικές κοινωνίες και τις ανάγκες τους. Είναι προφανές πως η σημερινή κυβερνητική πολιτική είτε αδυνατεί είτε αδιαφορεί να παρουσιάσει ένα ολοκληρωμένο και συνεκτικό σχέδιο για την ολιστική αντιμετώπιση των εξαρτήσεων

Από το 1984 όταν ο Μιτεράν διόρισε πρωθυπουργό τον Φαμπιούς, η Αριστερά και η Δεξιά στη Γαλλία παρουσίαζαν στους ψηφοφόρους δύο εναλλακτικές πορείες προς μία κατεύθυνση, το τέλος του Γαλλικού Μοντέλου ή της Γαλλικής Εξαίρεσης ή του τελευταίου Γαλατικού Χωριού του Αστερίξ, όπως απαξιωτικά προσέγγιζαν τη Γαλλία οι Αγγλοσάξονες.

Βρισκόμαστε στην πιο κρίσιμη καμπή, με χαρακτηριστικά πλέον προεκλογικής περιόδου, όπου οι αμέσως επόμενοι μήνες θα είναι καθοριστικοί για την πορεία της χώρας. Γιατί το δίλημμα θα είναι πλέον ξεκάθαρο: συνέχιση των ίδιων συντηρητικών και αντικοινωνικών πολιτικών με κυβέρνηση της ΝΔ και πρωθυπουργό τον Κυριάκο Μητσοτάκη ή προοδευτική κυβέρνηση με κορμό τον ΣΥΡΙΖΑ – Προοδευτική Συμμαχία και πρωθυπουργό τον Αλέξη Τσίπρα.

Υπήρξε «πολιτικός σεισμός» χθες στη Γαλλία, αλλά όχι αυτός που πολλοί προσδοκούσαν και ελπίζανε. Ο πραγματικός νικητής των εκλογών είναι η ακροδεξιά Μαρίν Λεπέν, η οποία όχι μόνο επιτυγχάνει αυτό που δεκαετίες περίμενε, δηλαδή να έχει αναγνωρισμένη κοινοβουλευτική ομάδα, αλλά και θα ηγείται για τα επόμενα πέντε χρόνια ενός στρατού δεκάδων αποφασισμένων βουλευτών σε μια Εθνοσυνέλευση που ούτε ο Μακρόν, ούτε ο Μελανσόν είναι παρόντες .

Αποπροσαναλισμός, προεκλογικός σχεδιασμός συκοφάντησης αλλά και μήνυμα ότι «όποιος βάζει κανόνες και καλεί τους ισχυρούς του χρήματος και της οικονομίας να πληρώσουν και να τηρήσουν τις υποχρεώσεις τους θα πηγαίνει στα δικαστήρια» είναι η παραπομπή στο Ειδικό Δικαστήριο για πλημμέλημα, υπογραμμίζει ο Νίκος Παππάς μιλώντας στην ΑΥΓΗ της Κυριακής. Λίγες μέρες μετά την απόφαση να στηθεί Ειδικό Δικαστήριο ο πρώην υπουργός Ψηφιακής Πολιτικής τονίζει ότι αυτός ο σχεδιασμός καταρρέει, καθώς ο Κ. Μητσοτάκης ετοιμάζει την απόδρασή του.

Το ταξίδι του Ελληνα πρωθυπουργού Κυριάκου Μητσοτάκη χθες (Παρασκευή 17/6) στην Κύπρο είχε διπλό χαρακτήρα. Αφενός είναι η πιεστική ατζέντα των θεμάτων εξωτερικής πολιτικής (Ουκρανικό, Τουρκία, Κυπριακό, ενεργειακά, μεταναστευτικό), εξ ου και η συνάντηση στο Προεδρικό με τον Κύπριο πρόεδρο Ν. Αναστασιάδη. Αφετέρου είναι οι εκδηλώσεις προεκλογικής συμπαράστασης ανάμεσα στη Νέα Δημοκρατία και το αδελφό κόμμα της στην Κύπρο, τον ΔΗΣΥ. Ο πρόεδρος του ΔΗΣΥ Αβέρωφ Νεοφύτου είναι υποψήφιος για τις προεδρικές εκλογές σε 8 μήνες και ενδιαφέρεται να προβάλει την προσωπική σχέση του με τον Κυρ. Μητσοτάκη.

Κάποιες αχτίδες αισιοδοξίας φαίνονται τα τελευταία 24ωρα σε δύο μέτωπα: Πρώτο, η ρητορική της Άγκυρας αλλάζει, από ρητορική των προκλήσεων γίνεται ρητορική της συνδιαλλαγής, φαίνεται ότι οι πιέσεις της Ευρώπης και των ΗΠΑ την έπεισαν ότι δεν θα βγει κερδισμένη στο μεγάλο παζάρι με τη Δύση αν δεν επιδείξει αυτοσυγκράτηση στις σχέσεις της με την Ελλάδα. Δεύτερο, στο μέτωπο του πολέμου στην Ουκρανία, πρώτη φορά μετά από τέσσερις μήνες φαίνεται πιθανή η ανακωχή και η έναρξη διαπραγματεύσεων, με ορίζοντα ίσως τη σύνοδο κορυφής των G7 στις 26 Ιουνίου.

Tα εγκαίνια αθλητικών εγκαταστάσεων στην Κρήτη και η αντιμετώπιση του προέδρου της Παραολυμπιακής Επιτροπής, Γιώργου Καπελλάκη, από τους επισήμους.

Οι επίσημοι προσκεκλημένοι βρίσκονται πάνω στην ειδικά διαμορφωμένη εξέδρα την ώρα του αγιασμού…. Και ο πρόεδρος της Παραολυμπιακής Επιτροπής, Γιώργος Καπελλάκης, στέκεται μόνος του κάτω από την εξέδρα με το αναπηρικό του αμαξίδιο!

Η σχέση ορισμένων πολιτικών με την αλήθεια και τη συνέπεια είναι εξαιρετικά χαλαρή. Δεν διστάζουν να πουν χοντρά ψέματα. Δεν έχουν κανένα πρόβλημα να κάνουν κολωτούμπες και με θράσος να εγκαλούν για δημαγωγία όσους τους θυμίζουν τις προηγούμενες θέσεις τους. Οι πρυτάνεις της δημαγωγίας υποδύονται τους υπεύθυνους και επιχειρούν με τα μέσα ενημέρωσης που τους στηρίζουν να παραπλανήσουν την κοινωνία. Αποφεύγουν να πράξουν το αυτονόητο, όταν υποχρεώνονται να υπαναχωρήσουν.

Βαθαίνει το ρήγμα στους κόλπους της Ε.Ε. μεταξύ των Ευρωπαίων πολιτών που επιθυμούν ένα γρήγορο τέλος του πολέμου και εκείνων που θέλουν να δουν την παραδειγματική τιμωρία της Ρωσίας. Με βάση έρευνα του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου Εξωτερικών Υποθέσεων (ECFR), που διενεργήθηκε σε εννέα χώρες-μέλη της Ε.Ε. –τη Φινλανδία, τη Γαλλία, τη Γερμανία, την Ιταλία, την Πολωνία, την Πορτογαλία, τη Ρουμανία, την Ισπανία και τη Σουηδία–, καθώς και το Ηνωμένο Βασίλειο, παρά τη συνεχιζόμενη υποστήριξη της κοινής γνώμης προς την Ουκρανία, στη συζήτηση έχουν αρχίσει να υπεισέρχονται νέοι προβληματισμοί, όπως το αυξανόμενο κόστος της ενέργειας, ο πληθωρισμός, οι ελλείψεις πρώτων υλών.