Εβδομήντα και ένα χρόνια μετά την ίδρυσή του, το ΕΑΜ μπορεί να μας προσφέρει μερικά πολύτιμα διδάγματα που αφορούν και στο παρόν και στο μέλλον.

Το ΕΑΜ, που σαν σήμερα ιδρύθηκε σε ένα σπιτάκι στο Λυκαβηττό από τους εκπρόσωπους τεσσάρων κομμάτων της Αριστεράς, υπήρξε φαινόμενο μοναδικό στη σύγχρονη ιστορία μας. Καμιά άλλη οργάνωση δεν γνώρισε ποτέ τέτοιαν απήχηση.

Χτες, για πρώτη φορά μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, ένα ακροδεξιό κόμμα μπήκε στη γερμανική Βουλή όχι μόνο με αξιώσεις αντιπολίτευσης αλλά με μια γενικευμένη ψήφο οργής και αντίδρασης «εναντίον όλων». Μένει να μάθουμε από τις σχετικές αναλύσεις των ειδικών αν ο ακροδεξιός λόγος —και πολύ περισσότερο ο ακροδεξιός εξτρεμισμός— έχει τις ρίζες του σε κοινωνικές μεταβολές που σχετίζονται άμεσα με τη συγκυρία (π.χ. μεταναστευτικό, ανασφάλεια, ανεπαρκείς κοινωνικές δομές, κ.λπ.) ή αν αντανακλά βαθύτερες διεργασίες που είχαν ήδη συμβεί σε τοπικό – περιφερειακό επίπεδο και τώρα αποτυπώνονται και στο εθνικό επίπεδο

Η Πορτογαλία καιρό τώρα βγήκε από το μνημόνιο και την προηγούμενη εβδομάδα τα ομόλογα της ανέβηκαν κατηγορία. Ρυθμοί ανάπτυξης στο 3% με πρόβλεψη 6% για τον επόμενο χρόνο. Και αυτό από μια κυβέρνηση που όταν ορκίστηκε η ευρωπαϊκή δεξιά στοιχημάτιζε ότι δεν θα τα καταφέρει στην οικονομία και θα καταρρεύσει από εσωτερική ανομοιογένεια. Και όμως η κυβέρνηση αριστερού συνασπισμού του Αντόνιο Κόστα ( Σοσιαλιστικό κόμμα , Κομμουνιστικό , Αριστερό Μπλόκο , Οικολόγοι) μακροημερεύει από τον Νοέμβριο του 2015 και χαίρει υψηλής δημοφιλίας ενώ οι συσχετισμοί ανάμεσα στην δεξιά και την αριστερά έχουν ανατραπεί θεαματικά υπέρ της δεύτερη

Η προτεραιότητα για την ήττα της σημερινής κυβέρνησης δεν περνά μέσα από μια ορισμένη τακτική που θυμίζει το περίφημο «ο σκοπός αγιάζει τα μέσα», αλλά από μια εικόνα σοβαρότητας της Κεντροαριστεράς που δείχνει σε τελευταία ανάλυση την αξία της ως εναλλακτικής δύναμης με σταθερές αρχές, με αποδέσμευση από προκαταβολικές συμπλεύσεις προς τη ΝΔ και κυρίως με μια πειστική επικοινωνία με τον προοδευτικό κόσμο. Ακόμα και αυτόν που πίστεψε κάποια στιγμή τον ΣΥΡΙΖΑ. Με μια δουλειά που πείθει τους πολίτες μέσα στις «ζυμώσεις» της κοινωνίας και αλλάζει τους συσχετισμούς.Η ευκαιριακή σύμπραξη ΣΥΡΙΖΑ και ΑΝΕΛ μπορεί να αποτελεί ένα στοιχείο δριμείας κοινοβουλευτικής κριτικής, ένα στοιχείο σκληρής αντιπαράθεσης που θα αποδεικνύει τις βαθιές αλλοιώσεις στη λεγόμενη «αριστερή ταυτότητα» του ΣΥΡΙΖΑ.

Ο Ευάγγελος Βενιζέλος υποστηρίζει, ορθώς, ότι η συζήτηση για την Κεντροαριστερά εστιάζει σε θέματα οργανωτικού και διαδικαστικού χαρακτήρα. Κανείς δεν γνωρίζει αν ο νέος επικεφαλής θα είναι ηγέτης ενός νέου ή ενός παλαιού κόμματος, ενός ενιαίου πολυτασικού ή ενός ομόσπονδου πολυκομματικού φορέα, του παλαιού «νέο ΠαΣοΚ της νέας αλλαγής» ή κάτι εντελώς διαφορετικού. Παρά αυτές τις απουσίες, υπήρξε μεγάλη ζήτηση για τη θέση του επικεφαλής της δημοκρατικής και προοδευτικής παράταξης. Δέκα υποψήφιοι.

Εξέλιξη που σίγουρα μπορεί να έχει θετικό αντίκτυπο, αν η προεκλογική εκστρατεία των δέκα υποψηφίων στηριχτεί σε μια προγραμματική συζήτηση.

Συνέντευξη στην γερμανική Frankfurter Allgemeine Zeitung παραχώρησε ο ΥΠΕΞ των Σκοπίων Νικολά Ντιμιτρόφ, της νέας κυβέρνησης Ζόραν Ζάεφ εστιάζοντας παράλληλα στο θέμα της ονομασίας της χώρας και τη διαρκή διαμάχη με την Αθήνα.

Σήμερα συμπληρώνονται τέσσερα χρόνια από τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα από το μέλος της Χρυσής Αυγής, Γιώργο Ρουπακιά, έγκλημα που αποτέλεσε την τραγική κατάληξη μίας σειράς δολοφονικών επιθέσεων, ώστε η πολιτεία έδειξε τελικά να «ξυπνάει».

Έστω κι αργά, έγιναν κάποια σημαντικά βήματα. Υπήρξαν προφυλακίσεις ηγετικών και ανώτερων στελεχών, ενώ στις 20 Απριλίου 2015 ξεκίνησε η δίκη της Χ.Α., όπου οι κατηγορίες εναντίον της αφορούν μια σειρά από ειδεχθή ποινικά αδικήματα, όπως ανθρωποκτονίες, απόπειρες ανθρωποκτονιών, σωματικές βλάβες, ληστείες, εμπρησμούς, πλαστογραφίες κλπ., στο πλαίσιο μιας δομημένης εγκληματικής οργάνωσης, την οποία συντόνισαν ή/και εντάχθηκαν ο αρχηγός, οι βουλευτές, ανώτερα στελέχη και μέλη της.

Σήμερα ο κ. Μητσοτάκης είπε ότι “η ΝΔ δεν έχει ταξικό πρόσημο και ότι είναι ένα λαϊκό κόμμα υπέρ της αλληλεγγύης, ενώ επεσήμανε ότι οι κοινωνικές ανισότητες διευρύνθηκαν τα τελευταία χρόνια”. Μόλις χθες όμως σε μία τοποθέτηση με εξαιρετικά ταξικό πρόσημο είπε ότι “δεν τρέφει αυταπάτες για μια κοινωνία χωρίς ανισότητες καθώς κάτι τέτοιο είναι αντίθετο στην ανθρώπινη φύση και όσοι το επιχείρησαν καταστρατήγησαν την ίδια τη Δημοκρατία και τα ατομικά δικαιώματα”. Συνεπώς για τον κ. Μητσοτάκη δεν έχει κανένα νόημα η προσπάθεια μείωσης των ανισοτήτων καθώς αυτές είναι δεδομένες. Ο αγώνας όμως για ισότητα, αλληλεγγύη και κοινωνική συνοχή δεν είναι μάταιος.

Η χώρα χρειάζεται σήμερα μία σύγχρονη κεντροαριστερά με ανανέωση προσώπων, δομών και πολιτικών πρακτικών, με ιδεολογική και πολιτική οριοθέτηση τόσο από τον δεξιό συντηρητισμό και νεοφιλελευθερισμό όσο και από τον αριστερό λαϊκισμό.

Στο πλαίσιο αυτό η εκλογή επικεφαλής από την βάση μπορεί να αποτελέσει υπό προϋποθέσεις αναζωογονητική διαδικασία για την προοδευτική παράταξη. Οι ανοιχτές διαδικασίες όμως δεν πρέπει να μετατραπούν σε πεδίο προσωπικών στρατηγικών και επιδιώξεων. Οι προσωπικές φιλοδοξίες είναι θεμιτές όταν εντάσσονται κάτω από μια συλλογική κοινή προσπάθεια, η οποία δεν σταματά όταν ολοκληρωθεί η διαδικασία εκλογής επικεφαλής.

Θα είναι παγκόσμια πρωτοτυπία αν μετά την εκλογή του νέου αρχηγού δεν ενωθούν οι Κοινοβουλευτικές Ομάδες, της Δημοκρατικής Συμπαράταξης και του Ποταμιού υποστηρίζει ο πρόεδρος της ΔΗΜΑΡ Θανάσης Θεοχαρόπουλος, ο οποίος, μετά την απόφασή του να μην είναι υποψήφιος για την ηγεσία του, υπό σύσταση, νέο φορέα της Κεντροαριστεράς, μιλάει στο ΑΠΕ-ΜΠΕ για τις προοπτικές της παράταξης.

Τάσσεται υπέρ της συγκρότησης ενιαίου κι όχι αρχηγοκεντρικού κόμματος θεωρώντας υπερβολικό τον αριθμό όσων έθεσαν υποψηφιότητα. «Τα πολλά εγώ έχουν ταλαιπωρήσει τον χώρο της Κεντροαριστεράς. Σήμερα πρέπει να προτάξουμε το εμείς και το συλλογικό έναντι του ατομικού», αναφέρει. Ότι «δεν είναι δυνατόν να υποστηρίζεται ότι θα φτιάξουμε ενιαίο κόμμα χωρίς υπέρβαση των υφιστάμενων κομμάτων» , τονίζει.

... Κατ’ αρχάς ο ΣΥΡΙΖΑ έπεισε ότι κομίζει κάτι απόλυτα διαφορετικό. Αν όμως το καλοσκεφτούμε, το σύνθημα «Πρώτη φορά Αριστερά» αναφέρεται σε μια μοναδικότητα τουλάχιστον συζητήσιμη, γιατί παραλείπει (ή αποκρύπτει;) τη φράση «στην Ελλαδα». Παράλειψη διόλου τυχαία. Η Αριστερά μέχρι το 1989 κυβερνούσε τη μισή Ευρώπη και όλοι ξέρουμε πώς τελείωσε αυτό το όνειρο. Εστιάζοντας όμως την προσοχή αποκλειστικά στη χώρα μας, ο ΣΥΡΙΖΑ μπόρεσε να σαγηνεύσει δύο διαφορετικά ακροατήρια.

Ο κ. Τσίπρας από την ΔΕΘ ξεκίνησε την ομιλία του λέγοντας ότι θα μιλήσει για το μέλλον και όχι για το παρελθόν, αλλά τελικά έκανε ακριβώς το αντίθετο, μια ομιλία πιο παλιά από το παλιό. Παρουσίασε ξανά ένα τεχνητό success story και ονομάτισε κοινωνική δικαιοσύνη την επιδοματική πολιτική ανακύκλωσης της φτώχειας. Η ανεργία όμως δεν καταπολεμείται με παλαιοκομματικές μεθόδους αλλά με σχέδιο βιώσιμης ανάπτυξης και παραγωγικής ανασυγκρότησης που δεν παρουσιάσθηκε. Ο κ. Τσίπρας υποσχέθηκε έξοδο από την κρίση σε ένα χρόνο, ενώ έχει δεσμεύσει την χώρα για πολλά έτη σε διαρκή λιτότητα, επιβεβαιώνοντας ότι ο λαϊκισμός της αντιπολίτευσης του ΣΥΡΙΖΑ με το πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης επανέρχεται δριμύτερος.