Από τον ΣΥΡΙΖΑ μας χωρίζουν πάρα πολλά. Προτείνει στάση πληρωμών. Αυτό δεν αποτελεί μονομερή καταγγελία της σύμβασης; Εμείς δεν συμφωνούμε με την μονομερή καταγγελία της συμφωνίας όπως επίσης και με την στείρα αντιπολίτευση. Δεν επιδιώκουμε να γίνουμε « ήπιος ΣΥΡΙΖΑ». Η ΔΗΜΑΡ σταθερά υποστηρίζει την αναζήτηση λύσεων για τη χώρα και την κοινωνία μέσα στο Ευρωπαϊκό πλαίσιο και είναι επισπεύδουσα δύναμη των ουσιαστικών δημοκρατικών μεταρρυθμίσεων. Διεκδικούμε να αλλάξει πολιτική η κυβέρνηση. Δεν μπορεί να αποτελεί στόχο το πρωτογενές πλεόνασμα με κάθε κόστος, χωρίς να υπολογίζεται το κοινωνικό βάρος δυσβάσταχτων μέτρων.

Η ΠΟΡΕΙΑ ΥΛΟΠΟΙΗΣΗΣ ΤΟΥ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΟΣ ΑΓΡΟΤΙΚΗΣ ΑΝΑΠΤΥΞΗΣ 2007-2013ΚΑΙ Ο ΣΧΕΔΙΑΣΜΟΣ ΤΗΣ ΝΕΑΣ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΙΚΗΣ ΠΕΡΙΟΔΟΥ 2014-2020

Οι προτεραιότητες της Ειδικής Γραμματείας Κοινοτικών Πόρων και Υποδομών του Υπουργείου Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων κατά το τελευταίο χρονικό διάστημα ήταν, αφενός, η επιτάχυνση της υλοποίησης του τρέχοντος Προγράμματος Αγροτικής Ανάπτυξης (ΠΑΑ) -με αποδοτικότητα, ποιότητα και διαφάνεια- και, αφετέρου, η έγκαιρη προετοιμασία για τη νέα Προγραμματική Περίοδο 2014-2020.

Η ανάληψη καθηκόντων στο ΣΕΠΕ, έγινε στα μέσα Οκτωβρίου 2012 και ενώ το Σώμα είχε μείνει "ακέφαλο" πάνω από δύο μήνες. Όπως ήταν αναμενόμενο, είχε συσωρευτει μεγάλος όγκος διαδικαστικών υπηρεσιακών θεμάτων, τα οποία έπρεπε να αντιμετωπιστούν άμεσα.

Επιπλέον, το Σώμα Επιθεώρησης Εργασίας βρισκόταν μπροστά σε μια διαδικασία ριζικής εσωτερικής του αναδιοργάνωσης και ανασχεδιασμού των διαδικασιών του. Το μεν πρώτο σχετίζεται με τη διαδικασία διοικητικής μεταρρύθμισης του ΥΔΙΜΗΔ, ενώ το δεύτερο, με την διεξαγωγή ανεξάρτητης αξιολόγησης αναγκών από το Διεθνές Γραφείο Εργασίας, η οποία επισήμανε τα προβλήματα, αλλά και τις προοπτικές του συστήματος Επιθεώρησης Εργασίας στην Ελλάδα, λαμβάνοντας υπόψη τη διεθνή εμπειρία και τις εγχώριες ιδιομορφίες.

Η πελατειακή λογική (clientelism) καθώς και η λογική ότι το κράτος και οι δημόσιες θέσεις που αντιπροσωπεύουν το κράτος αποτελούν προνόμιο του κόμματος (ή κομμάτων) που βρίσκεται στην εξουσία αποδεικνύεται ότι είναι τόσο βαθιά ριζωμένες που δεν εξαλείφονται ούτε σε περιόδους έντονης κρίσης και (υποτίθεται) μεταρρυθμιστικής δυναμικής.

Από τις 11 Ιουνίου, ημερομηνία που η κυβέρνηση αιφνίδια έκλεισε την ΕΡΤ, η αγωνία για το πώς θα βγει η Ελλάδα από την κρίση πέρασε σε νέα φάση. Ξεκίνησε μια καταστροφή κομματιών του δημόσιου τομέα, τα οποία φαίνεται να επιλέγονται τυχαία, αυθαίρετα, ή πάντως με κριτήρια που δεν αποσαφηνίζονται και πουθενά δεν τεκμηριώνεται ότι σχετίζονται με το γενικό κοινωνικό συμφέρον - όπως και αν το αντιλαμβάνεται κανείς: από συντηρητικές, φιλελεύθερες ή αριστερές ιδεολογικές αφετηρίες.

Μικρή υπενθύμιση: Οταν ο Αρης βγήκε στο βουνό, ο πόλεμος δεν είχε κριθεί, ο κόσμος ολόκληρος παιζόταν κορόνα-γράμματα. Το κεφάλι τους όσοι τον ακολουθούσαν, όσοι κρεμούσαν την κάπα τους, το έβαζαν στο στόμα του λύκου. Και αν έδιναν ραντεβού με τον θάνατο στα γουναράδικα, ήταν γιατί στ’ αλήθεια ο θάνατος ήταν πιθανότερος από τη ζωή. Δεν το έλεγαν σαν παρόλα, από αυτές που από τον πάγκο του μπαρ ρίχνουν αφελείς φοιτητριούλες και από το βήμα της Βουλής εντυπωσιάζουν τα δελτία των ειδήσεων.

Όταν στις 11 Αυγούστου του 1955, έξι ακριβώς χρόνια μετά τη λήξη του εμφυλίου πολέμου, ο τότε βασιλιάς Παύλος και ο πρόεδρος του υπουργικού συμβουλίου Αλέξανδρος Παπάγος μαζί με το υπουργικό του συμβούλιο αποφάσιζαν και διέτασσαν το νομοθετικό διάταγμα υπ’ αριθ. 3323 «Περί φορολογίας εισοδήματος», κανείς δε φανταζόταν, ότι 58 χρόνια μετά, μια κυβέρνηση Νέας Δημοκρατίας και ΠΑΣΟΚ, με πρωθυπουργό τον Αντώνη Σαμαρά και κάτω από τις αγγλόφωνες υποδείξεις της Τεχνικής Βοήθειας (Task Force), θα γκρέμιζε το σύστημα προοδευτικής φορολογίας, που πριν από 58 ολόκληρα χρόνια μια μετεμφυλιακή,δεξιά κυβέρνηση είχε εισάγει για πρώτη φορά στην Ελλάδα.

Η βασική λειτουργία της Ειδικής Γραμματείας Επιθεώρησης Περιβάλλοντος και Ενέργειας περιορίζεται στις επιθεωρήσεις στο περιβάλλον (σε κάθε δραστηριότητα, δημόσια ή ιδιωτική, για τη λειτουργία της οποίας απαιτείται –και- περιβαλλοντική αδειοδότηση), την ενέργεια (μόνον στον έλεγχο του θεσμού των Πιστοποιητικών Ενεργειακής Απόδοσης των κτηρίων), στη δόμηση (εποπτεία του θεσμού των ελεγκτών δόμησης) και στα αυθαίρετα (σε συνεργασία με τις Αποκεντρωμένες Διοικήσεις).

Η γενική αντίληψη πάνω στην οποία στηρίχθηκε η δουλειά μου ξεκινούσε με την παραδοχή ότι οι έλεγχοι αποτελούν εργαλείο προστασίας του περιβάλλοντος, αλλά, ταυτόχρονα, είναι και αναπτυξιακό εργαλείο.

Ξεκινάω από μια εκτίμηση και τρεις διαπιστώσεις. Η εκτίμηση είναι ότι στις αρχές του 2014 η Τρόϊκα θα εγκρίνει ακόμα μια αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους, η οποία θα σχετίζεται με το ύψος του επιτοκίου, την περίοδο χάρητος καθώς και ένα ενδεχόμενο «κούρεμα» του ελληνικού χρέους που έχουν στην κατοχή τους οι άλλες χώρες της ευρωζώνης. Τυπικά, προϋπόθεση για την αναδιάρθρωση είναι να εμφανιστεί πλεόνασμα στον ισολογισμό του 2013 αλλά νομίζω ότι μπορούμε να συμφωνήσουμε ότι ακόμα και με ένα μικρό έλλειμμα το αποτέλεσμα θα είναι το ίδιο. Άλλωστε το ΔΝΤ επιθυμεί σφοδρά την απεμπλοκή από τόσο από το Ελληνικό όσο και από το ευρωπαϊκό πρόβλημα και η ενδεχόμενη αναδιάρθρωση μπορεί να αποτελέσει την τελευταία πράξη ενός έργου το οποίο μάλλον δεν έχει στεφθεί με επιτυχία.

Η ΔΗΜΑΡ θεωρεί τη μεταρρύθμιση της τεχνολογικής εκπαίδευσης βασικό πυλώνα για τη συνολική μεταρρύθμιση της εκπαίδευσης ως μοχλού για την έξοδο της χώρας από την κρίση και την πρόοδο. Οι μαθητές της τεχνολογικής εκπαίδευσης σε ένα σύγχρονο ευρωπαϊκό κράτος δεν μπορεί να αντιμετωπίζονται ως παιδιά ενός κατώτερου θεού. Η χώρα μας οφείλει να επενδύσει στη Βαθμιαία Δημόσια Τεχνολογική Εκπαίδευση αν θέλει να συνδέσει την εκπαίδευση με την ανάπτυξη.

Μιλάμε σήμερα για το πολυνομοσχέδιο. Δεν πρέπει όμως να χάσουμε τη μεγάλη εικόνα: Την πορεία του προγράμματος προσαρμογής. Την κατάσταση της κοινωνίας και της πραγματικής οικονομίας. Τις γενικότερες προοπτικές ανάκαμψης της Ελλάδας.Βλέποντας κανείς συνολικά την πορεία της χώρας, δεν μπορεί να εφησυχάζει. Σίγουρα αυτόν τον ένα χρόνο η χώρα σταθεροποιήθηκε. Η χρεοκοπία και η έξοδος από την ευρωζώνη αποτράπηκαν. Ήταν μια δύσκολη πορεία. Βγήκε όμως η χώρα από την κρίση; Ανάσανε η κοινωνία; ΌΧΙ.

Σήμερα Ιούλης του 2013 και έχοντας συμπληρώσει 3 ολόκληρα χρόνια βαθειάς οικονομικής ύφεσης και δημοκρατικής παλινδρόμησης, βρισκόμαστε μπροστά στο τραγικό γεγονός, το μέλλον των δημοκρατικών διαδικασιών στο τόπο μας, να φαντάζει ιδιαίτερα δυσοίωνο. Ακριβώς γι’ αυτό, σε αυτή τη δύσκολη κατάσταση έχει ιδιαίτερη σημασία η ανάδειξη μέσα από την κοινωνία, εκείνου του πολιτικού υποκειμένου που θα μπορέσει να κατανοήσει τη συγκεκριμένη πραγματικότητα και να την αναδείξει σε ζήτημα πρώτης προτεραιότητας, προτείνοντας και προκρίνοντας εκείνες τις πολιτικές που θα δείξουν το δρόμο της διεξόδου.