...Καταρχάς ας περιμένουμε να δούμε τι θα περιλαμβάνει η νέα δανειακή σύμβαση. Σε κάθε περίπτωση, όμως, η Δημοκρατική Αριστερά δεν μπορεί να συναινέσει σε μέτρα που αποσαθρώνουν την κοινωνία, διαλύουν τον κοινωνικό ιστό, διογκώνουν την ύφεση και την ανεργία κα δεν δημιουργούν καμία προοπτική εξόδου της χώρας από την κρίση. Οι εισηγήσεις για ακόμα μεγαλύτερες μειώσεις σε μισθούς και συντάξεις, για κατάργηση του κατώτατου μισθού και κατάργησης των συλλογικών συμβάσεων σε καμία περίπτωση δεν θα συμβάλουν στην ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας της ελληνικής κοινωνίας. Αντιθέτως θα μας βυθίσουν σε ακόμα μεγαλύτερη ύφεση και θα οδηγήσουν σε χιλιάδες λουκέτα την αγορά.

...Η πολιτική ενοποίηση, υποταγμένη πλήρως στη σημερινή συγκυρία στις επιταγές της οικονομικής διακυβέρνησης, περνά μέσα από τη διακυβερνητική συνεργασία των κρατών. Τα κράτη και κυρίως τα μεγάλα και ισχυρά είναι αυτά που κυβερνούν και ορίζουν το μέλλον της Ευρώπης. Η εξέλιξη αυτή δεν είναι αρνητική από μόνη της και πάντως δεν είναι εξ ορισμού αποκρουστέα. Προσωπικά πιστεύω πως είναι μια μοιραία ιστορικά προοπτική, την οποία θα πρέπει οι ευρωπαϊκές πολιτικές δυνάμεις να πάρουν στα σοβαρά ως αναγκαία και μέσα από αυτήν να επιδιώξουν την ριζική αλλαγή των οικονομικών πολιτικών και τον συνδυασμό της οικονομικής διακυβέρνησης με πολιτικές κοινωνικής και βιώσιμης οικονομικής ανάπτυξης που θα ανταποκρίνονται στις ανάγκες και στις ιδιαιτερότητες της κάθε χώρας.

«Απαιτείται μια μεταρρυθμιστική έκρηξη» είπε ο επικεφαλής του υπουργείου με τη «νιούσπικ» ονομασία «Υπουργείο Διοικητικής Μεταρρύθμισης και Ηλεκτρονικής Διακυβέρνησης», μιλώντας στην παρθενική συνεδρίαση ενός νεότευκτου οργάνου υπό τον εξίσου εντυπωσιακό τίτλο «Εθνικό Συμβούλιο Διοικητικής Μεταρρύθμισης».

Και να μην το ξέραμε, θα καταλαβαίναμε ότι η τρόικα έρχεται. Την προαναγγέλλουν εθιμοτυπικά πλέον οι «κόκκινες γραμμές». Τις παραμονές της άφιξής της, πολιτικοί και πολιτικάντηδες, δημοσιογράφοι και «κοινωνικοί εταίροι» τραβούν τις «κόκκινες γραμμές» τους από τις οποίες η Ελλάδα ή η κυβέρνηση ή ο Πρωθυπουργός δεν πρέπει να υποχωρήσουν κ.λπ.

Δε λέω για τους πολλούς που προσέρχονται σαν ψηφοφόροι, λέω για τους άλλους, τους λίγους και καλούς. Αυτούς που είδαν τα ελκυστικά δημοσκοπικά στοιχεία της «Δημοκρατικής Αριστεράς» και προσήχθησαν εκεί αυτοβούλως να διαθέσουν τον εαυτό τους πακέτο με τα σταυρουδάκια που σέρνει ο καθένας τους, στην ωραία προσπάθεια.

Οι μέρες που περνάμε είναι κρίσιμες.
Σε αυτές θα κριθεί αν θα πετύχει η διαπραγμάτευση του PSI και επομένως και η νέα δανειακή σύμβαση.
Ο κίνδυνος της άτακτης χρεοκοπίας δεν είναι πλέον μακρινό ενδεχόμενο.
Ο πρωθυπουργός Λουκάς Παπαδήμος δίνει μια δύσκολη μάχη.
Πρέπει όλοι να τον ενισχύσουμε.
Η διαπραγμάτευση του PSI πρέπει να πετύχει.
Τυχόν επιστροφή στην δραχμή θα σημάνει ραγδαία επιδείνωση του βιοτικού επιπέδου ιδίως των φτωχότερων λαϊκών στρωμάτων και οικονομική, πολιτική, κοινωνική και πολιτιστική οπισθοδρόμηση της χώρας, κίνδυνο για τη διεθνή θέση της, εσωτερικές και εξωτερικές περιπέτειες.

Τρεις είναι οι παράγοντες της δημοσκοπικής έκρηξης της Δημοκρατικής Αριστεράς. Πρώτον, η αποσύνθεση του ΠΑΣΟΚ με συνέπεια την απελευθέρωση δυνάμεων που αναζητούν νέο υποκείμενο πολιτικής έκφρασης. Δεύτερον, η ξεκάθαρη θέση της ότι φιλοδοξεί να παίξει τον ρόλο της κυβερνώσας Αριστεράς και όχι να αρκείται σε έναν ρόλο εξ ορισμού αντιπολιτευτικό όπως το ΚΚΕ και ο ΣΥΡΙΖΑ σε μια συγκυρία που οι πολίτες αναζητούν διακαώς ένα άλλο εφικτό μοντέλο διακυβέρνησης.

Από το Υπουργείο Παιδείας κατατέθηκε ο νέος Νόμος για την έρευνα, με δύο βασικούς άξονες: την αναδιάρθρωση του Ερευνητικού Ιστού της χώρας και τον εκσυγχρονισμό (?) του νομοθετικού πλαισίου για την έρευνα. Οι λεπτομέρειες του νόμου είναι δυστυχώς προφανές ότι δεν πρόκειται να προκαλέσουν το ενδιαφέρον, ούτε να απασχολήσουν κανέναν (ή ελάχιστους) αντίθετα με άλλους νόμους σε «δημοφιλέστερους» τομείς. Να σημειώσουμε μόνο, ότι ουσιαστικά αφορά το κύριο τομέα για καινοτομία και την ανταγωνιστικότητα που όλοι κόπτονται στα λόγια και αδιαφορούν στην πράξη.

Στην κυριακάτικη Αυγή (15/1/12), ο Κώστας Πουλάκης σε μια συγκριτική μελέτη μιας σειράς δημοσκοπήσεων, μεταξύ πολλών άλλων, αναφέρεται και στις μετακινήσεις ψηφοφόρων από το ΠΑΣΟΚ προς τα κόμματα της αριστεράς, γράφοντας: «Από τον πίνακα των συσπειρώσεων - μετακινήσεων παρατηρούμε ότι 8% μετακινείται προς τη ΔΗΜ.ΑΡ. του Φ. Κουβέλη, το 6% προς τον ΣΥΡΙΖΑ και το 5,0% προς το Κ.Κ.Ε. Ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζει το προφίλ των μετακινούμενων ψηφοφόρων.

Ο Αλέξης Τσίπρας και ο Αλέκος Αλαβάνος συναγωνίζονται εσχάτως στην προσπάθεια στοίχισης όλων των σχημάτων που με τον έναν ή με τον άλλον τρόπο στρέφονται κατά του μνημονίου. Τα αποτελέσματα, παρά ταύτα, είναι πενιχρά. Οχι γιατί οι πολίτες είναι ενθουσιασμένοι με το μνημόνιο και τις περικοπές μισθών και συντάξεων. Κάθε άλλο. Ομως, δεν είναι διατεθειμένοι και να εναποθέσουν τις ελπίδες τους σε ανεμομαζώματα που είναι μαθηματικά βέβαιο ότι θα καταλήξουν σε διαβολοσκορπίσματα.

Αδιαμφισβήτητο προβάδισμα της ΝΔ, χωρίς ωστόσο κοινοβουλευτική αυτοδυναμία, καθίζηση του ΠΑΣΟΚ και ενίσχυση της Αριστεράς δείχνει το βαρόμετρο της Public Issue για την Καθημερινή και τον ΣΚΑΪ.

Κύριο χαρακτηριστικό του πρώτου Βαρόμετρου του 2012 είναι η εκρηκτική άνοδος της «Δημοκρατικής Αριστεράς» του Φώτη Κουβέλη. Με ποσοστό 13,5% το νεοσύστατο κόμμα αναδεικνύεται σε τρίτη δύναμη στην εκτίμηση της εκλογικής επιρροής, στέλνοντας το ΚΚΕ στην τέταρτη θέση με ποσοστό 12,5%. Πρώτη στην πρόθεση ψήφου έρχεται η ΝΔ με ποσοστό 30,5%, ενώ στον αντίποδα εικόνα αποσύνθεσης παρουσιάζει το ΠΑΣΟΚ που έρχεται δεύτερο, με την εκλογική επιρροή του να περιορίζεται πλέον στο 14%, απειλούμενο από «Δημοκρατική Αριστερά», ΚΚΕ και ΣΥΡΙΖΑ, το οποίο αναδεικνύεται σε πέμπτη δύναμη με ποσοστό 12%. Ακολουθεί ο ΛΑ.Ο.Σ. με ποσοστό 5,5%. Σταθεροί στο 4% παραμένουν οι Οικολόγοι, ενώ οριακά εκτός Βουλής εμφανίζεται η «Δημοκρατική Συμμαχία» της Ντόρας Μπακογιάννη με ποσοστό 2,5%.

Η υποβάθμιση 9 χωρών από τον οίκο Standard and Poors με την αιτιολογία ότι οι πολιτικές πρωτοβουλίες των ευρωπαϊκών κυβερνήσεων « ίσως δεν αρκούν για την πλήρη αντιμετώπιση των συστημικών πιέσεων στην Ευρωζώνη», και ότι μία πολιτική που βασίζεται μόνο στη λιτότητα είναι μία πολιτική που κινδυνεύει «να υπονομευτεί από μόνη της» γίνεται σε μια κρίσιμη περίοδο για την Ελλάδα και την Ευρώπη.
Αναμένεται η τελική εξέταση για την αξιολόγηση του Ευρωπαϊκού Ταμείου Αρωγής (EFSF) που τώρα πλέον στηρίζεται και σε χώρες που έχουν απολέσει το ΑΑΑ και άρα δεν αποκλείεται μια υποβάθμιση του ταμείου.