Η ανάγκη για συντονισμό των δημόσιων πολιτικών είναι υπαρκτή. Το ζήτημα της ανατροφοδότησης της εκτελεστικής εξουσίας και της κοινωνικής της λογοδοσίας είναι μείζον για την ποιότητα της δημοκρατίας. Αυτή η σημαντική ιδιότητα για τη λειτουργία της πολιτείας αποτέλεσε το άλλοθι για τη δημιουργία μιας καινοφανούς δομής: του επιτελικού κράτους «Μητσοτάκη». Ενα σύστημα που υπερκαλύπτει υπουργούς και υποκαθιστά υπουργεία.

Στις 8 Αυγούστου του 1940, ο Σεφέρης έγραψε στο ημερολόγιό του: «Στη Νέα Εστία της 1ης, άρθρο του Σικελιανού: “Ποιο το δράμα της Γαλλίας στο επίπεδο του πνεύματος”.- Α-πελ-πι-στι-κό». Και σχολιάζει: «Σύμφωνοι· δεν μπορούμε να υποστηρίξουμε ότι ο Σικελιανός γράφει κακά ποιήματα επειδή έχει τη συνήθεια να λέει κάπου-κάπου ανοησίες ή και κάτι παραπάνω από ανοησίες, όπως δεν μπορούμε να υποστηρίξουμε ότι οι ανοησίες του δεν είναι ανοησίες επειδή φτιάχνει καλά ποιήματα».

Η αμυντική συμφωνία AUKUS ήδη χαρακτηρίζεται ως αλλαγή παραδείγματος, στρατηγικά και πολιτικά ● Η αντιπαράθεση με την Κίνα αποκτά πλέον συγκεκριμένα στρατιωτικά χαρακτηριστικά, ενώ διαμορφώνεται ξανά ένα ψυχροπολεμικό πλαίσιο, που σταδιακά θα βάλει τέλος σε μια μορφή πολυμέρειας που περιλάμβανε και την Κίνα.

H σύγκρουση των προτάσεων του ΣΥΡΙΖΑ με αυτές της κυβέρνησης γίνεται με καθαρό πλέον το διαφορετικό ιδεολογικό και πολιτικό πρόταγμα σημειώνει με συνέντευξή του στη «Ναυτεμπορική» ο Δημήτρης Λιάκος. Ο οικονομολόγος και πρώην υφυπουργός παρά τω πρωθυπουργώ εστιάζει στο ζήτημα των ανατιμήσεων, σημειώνοντας πως οι κυβερνητικές προτάσεις είναι ανεπαρκείς. Παράλληλα υπογραμμίζει την ανάγκη αύξησης του κατώτατου μισθού και αναφέρεται σε ένα γενναίο πλέγμα μέτρων για την αντιμετώπιση του ενεργειακού κόστους.

Η οριζόντια απογοήτευση του κόσμου (66%) από το κυβερνητικό έργο είναι το τίμημα της αλαζονείας και του αυταρχισμού της προηγούμενης περιόδου

Η έρευνα της Palmos Analysis πραγματοποιείται σε μια διαχρονικά κομβική χρονική περίοδο για την πολιτική ζωή, λίγο πριν την έναρξη της σχολικής χρονιάς και λίγο πριν τις εξαγγελίες του πρωθυπουργού και τις προτάσεις του αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης στη ΔΕΘ.

Η ελληνική κοινωνία βρίσκεται αντιμέτωπη με ένα τσουνάμι ανατιμήσεων και ακρίβειας στην ηλεκτρική ενέργεια και σε βασικά αγαθά που πλήττει το ήδη πενιχρό εισόδημα της συντριπτικής πλειοψηφίας των πολιτών. Αναμφίβολα, οι διεθνείς εξελίξεις στην τιμή των καυσίμων, στις αλυσίδες παραγωγής και στις μεταφορές παίζουν σημαντικό ρόλο και επηρεάζουν τις τιμές σε όλη την Ευρώπη.

Σωστά το έγραψε ο Παύλος Τσίμας. «Ολοι κάποια στιγμή συναντηθήκαμε με τη μουσική του, με τον ίσκιο του, με τον μύθο του». Του Μίκη Θεοδωράκη. Για τη γενιά μου, η συνάντηση κράτησε πολύ περισσότερο από κάποια στιγμή. Για την ακρίβεια, κράτησε και θα κρατήσει όλη τη ζωή. Γιατί, όπως ποιητικά είπε ο ίδιος ο Μίκης, «οι λεπτομέρειες σβήνουν, μένουν τα Μεγάλα Μεγέθη». Και ο Μίκης είναι Μεγάλο Μέγεθος, για τη μουσική που έγραψε, για το πάθος που προσωποποίησε, για την άπλα που μας έδωσε.

Το γεγονός ότι υπό τις ίδιες συνθήκες ακραίου καύσωνα οι γειτονικές μας χώρες περιόρισαν στο ένα τρίτο την αύξηση των καμένων εκτάσεων σε σχέση με εμάς αποδεικνύει πως δεν «κάναμε ό,τι ήταν ανθρωπίνως δυνατόν» ● Τα παραδείγματα της Ιταλίας και της Πορτογαλίας καταδεικνύουν ότι μπορούμε πολύ καλύτερα ● Σε αυτό το κάδρο είναι ύβρις να αναζητήσουμε τις ευθύνες στους πολίτες, όταν εμείς δεν έχουμε κάνει πρώτοι όσα μας αναλογούν σε εθνικό και ευρωπαϊκό επίπεδο.

Κύριε Θεοχαρόπουλε, τους τελευταίους μήνες ζούμε ένα μεγάλο κύμα ακρίβειας σε βασικά καταναλωτικά προϊόντα. Η κυβέρνηση υποστηρίζει ότι είναι διεθνές το πρόβλημα, επομένως, δεν φέρει την ευθύνη…

Η κυβέρνηση του κ. Μητσοτάκη προσπαθεί να κρύψει τις ευθύνες της πίσω από τη δικαιολογία ότι φταίει η διεθνής συγκυρία και στέλνει το μήνυμα ότι δεν μπορεί κάνει τίποτα ή στην καλύτερη περίπτωση δεν μπορεί να κάνει παρά μόνο ελάχιστα. Δεν απαντά όμως για ποιο λόγο η Ελλάδα είναι η χώρα που καταγράφει την αρνητική πρωτιά σε όλη την Ευρώπη στην τιμή του ηλεκτρικού ρεύματος.

Το 2001 προμηνυόταν μια ήσυχη χρονιά για την αμερικανική πολιτική. Ο νέος πρόεδρος, Τζωρτζ Μπους τζούνιορ, δεν είχε καμία διάθεση να συνεχίσει τις παρεμβάσεις των προκατόχων του στην διεθνή πολιτική σκηνή. Πίστευε στην «απομονωτική» πολιτική της υπερ-συντηρητικής πτέρυγας του Ρεπουμπλικανικού Κόμματος και στην απόσυρση των ΗΠΑ από πολλές διεθνείς δεσμεύσεις και υποχρεώσεις.

Ο κυβερνητικός εκπρόσωπος βγήκε προχθές στα κανάλια να κατηγορήσει δύο κόμματα της αντιπολίτευσης, τον ΣΥΡΙΖΑ και το ΚΙΝ.ΑΛΛ., ότι «δεν ψήφισαν την επιβολή κυρώσεων σε όσους εμπλέκονται στην έκδοση πλαστών πιστοποιητικών» και να τα κατηγορήσει για "πράξη ακραίας υποκρισίας και πολιτικού καιροσκοπισμού». Εξήγησε μάλιστα ότι «ΣΥΡΙΖΑ και ΚΙΝ.ΑΛΛ. αναζητούν ψήφους ακόμα και στην ακραία παραβατικότητα, αδιαφορώντας για τη ζημιά που γίνεται στην προσπάθεια επιστροφής της ζωής όλων στην πληρότητά της». Αυτή η γραμμή έγινε, στη συνέχεια, παντιέρα των δεξιών στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης.

Θα ήταν ευχής έργο, το ρέκβιεμ για τον Μίκη, που αυτές τις μέρες ανασυγκρότησε την πολιτισμική ενδοχώρα καθενός μας με τρόπο πολυδιάστατο και αναστοχαστικό, να μας οδηγήσει στο μέλλον πιο βαθιά στη μουσική και τα γραφτά του, σε σύνδεση με το έργο και άλλων σημαντικών δημιουργών και καλλιτεχνών της μεταπολεμικής Ελλάδας.