Η παγκόσμια οικονομία βρέθηκε στη δίνη δύο διαδοχικών κρίσεων. Της κρίσης του 2008 και της υγειονομικής και οικονομικής κρίσης της πανδημίας. Ενδιάμεσα κλιμακώθηκε η κλιματική κρίση, οδηγώντας στη μεγαλύτερη διεθνή συμφωνία για το κλίμα, τη Συμφωνία του Παρισιού, με την Ευρώπη να δεσμεύεται στη συνέχεια για την «πράσινη μετάβαση». Η περίοδος οικονομικής ανόδου πριν από το 2008 (στάσιμοι μισθοί, αποδυνάμωση κοινωνικού κράτους) και οι πολιτικές διαχείρισης της κρίσης (οι πολιτικές λιτότητας και η διάσωση των τραπεζών με δημόσιο χρήμα) ανέδειξαν ως μείζον πολιτικό διακύβευμα της εποχής τις ανισότητες, τη διεύρυνση των οικονομικών και κοινωνικών ανισοτήτων.

Δεν ξέρω αν έχετε την όρεξη και την ώρα να διαβάζετε τους μύδρους που εξαπολύουν ακατάπαυστα και εναντίον αλλήλων η κυβέρνηση και η αντιπολίτευση. Πιστεύω όμως ότι ακόμα και όσοι δεν μπαίνουν στον κόπο –μια στάση που επικροτώ ανεπιφύλακτα– θα έχουν αντιληφθεί ότι ο ΣΥΡΙΖΑ δεν χάνει ευκαιρία να υπενθυμίζει ξανά και ξανά τη στάση της Νέας Δημοκρατίας στο Μακεδονικό. Θα μου πείτε η επικοινωνιακή πολιτική ακόμα και σήμερα στηρίζεται στο ρητό «επανάληψις μήτηρ μαθήσεως», συνοδευόμενη από την ελπίδα ότι ακόμα και τα ψέματα που διαψεύδονται όλο και κάτι αφήνουν πίσω τους. Στην προκειμένη περίπτωση όμως το βέλος του ΣΥΡΙΖΑ βρίσκει στόχο. Και μάλιστα το κέντρο του. Bullseye!

Η διαχείριση τόσο της υγειονομικής όσο και της οικονομικής κρίσης από την κυβέρνηση της Ν.Δ. δεν κατάφερε να αμβλύνει τις επιπτώσεις αυτής της διπλής κρίσης στην κοινωνία. Αντιθέτως, εντείνει την υγειονομική ανασφάλεια, τις ανισότητες, τα φαινόμενα οικονομικού και κοινωνικού αποκλεισμού σημαντικών ομάδων του πληθυσμού και ειδικά τους εργαζόμενους, τους επαγγελματίες, τις μικρές και μεσαίες επιχειρήσεις.

Σχεδόν στο σύνολο της αντιπολίτευσης, μείζονος και ελάσσονος, αλλά και σε φιλοκυβερνητικούς κύκλους και πολιτικούς αναλυτές είναι κυρίαρχη η γνώμη ότι ο Κυρ. Μητσοτάκης εντός του 2021 θα αναζητήσει «παράθυρο ευκαιρίας για να προχωρήσει σε πρόωρες εκλογές»!

Η πανδημία του Covid19 άλλαξε ριζικά τα δεδομένα παγκοσμίως και στην χώρα μας σε όλα τα επίπεδα. Τίποτα πια δεν είναι ίδιο όπως πριν. Η κρίση, μεταξύ άλλων, ανάδειξε ότι οι θέσεις της Αριστεράς για ένα ισχυρό δημόσιο σύστημα Υγείας και για ισχυρές δημόσιες παρεμβάσεις στους τομείς της οικονομίας είναι πιο επίκαιρες από ποτέ απέναντι στη νεοφιλελεύθερη λογική της ΝΔ.

Η πρώτη φετινή έξοδος στις αγορές πήγε καλά. Η χώρα άντλησε 3,5 από τα 29 δισ. που της πρόσφεραν οι διεθνείς αγορές, με ιστορικά χαμηλό επιτόκιο 0,8% για τη 10ετία.

Την ίδια ώρα η προσφορά εντόκων γραμματίων 6μηνης διάρκειας υπερκαλυπτόταν έξι φορές με την απόδοσή τους να πέφτει στο -0,28%. Δεν πρόκειται, ωστόσο, για επιτυχία που θα δικαιολογούσε αυταρέσκεια ή εφησυχασμό.

Η έναρξη των διερευνητικών συνομιλιών με την Τουρκία αποτελεί καλή είδηση. Πρώτον, γιατί, όπως είπε ο πρωθυπουργός, «σταματήσαμε να παίζουμε τις κουμπάρες» -και τις κουμπάρες για το διάλογο παίζαμε κυρίως εμείς. Δεύτερον, επειδή ενόσω διεξάγεται διάλογος παραμερίζονται τα σενάρια στρατιωτικής αντιπαράθεσης και κυρώσεων. Τρίτον, επειδή η σοβαρότητα του Παύλου Αποστολίδη εμπνέει κάποια αισιοδοξία πως το παιχνίδι της κουμπάρας δεν μετατέθηκε απλά στις διερευνητικές, ενώ διακρίνουμε και κάποια δειλά ανοίγματα στο λόγο του πρωθυπουργού.

Το μείζον πρόβλημα, ως προς την ελευθερία του Τύπου, εντοπίζεται κατά την άποψή μου στην ασφυκτική χειραγώγηση των ραδιοτηλεοπτικών ΜΜΕ, μέσω, ιδίως, ενορχηστρωμένων κυβερνητικών κινήσεων και ποικίλων ανταλλαγμάτων. Συγκεκριμένα, τόσο η δημόσια ραδιοτηλεόραση (ΕΡΤ) όσο και οι ιδιωτικοί σταθμοί έχουν επιβάλει ένα καθεστώς μονοφωνικής και συχνά προπαγανδιστικής ενημέρωσης, αγνοώντας προκλητικά –λόγω και της πλήρους αδράνειας του καθ’ύλην αρμόδιου Εθνικού Συμβουλίου Ραδιοτηλεόρασης– την συνταγματική επιταγή για «αντικειμενική και με ίσους όρους μετάδοση πληροφοριών και ειδήσεων».

Η επανέναρξη των διερευνητικών επαφών ήταν μία καλή ημέρα. Η εμπειρία δείχνει ότι είναι καλύτερα να συζητάμε, παρά να μη συζητάμε. Η πραγματοποίηση διερευνητικών επαφών προϋποθέτει ότι η ένταση με κυνηγητό πολεμικών πλοίων και αεροσκαφών στο Αιγαίο και την Ανατολική Μεσόγειο σταματάει. Από εκεί και πέρα, υπάρχει το θέμα της πολιτικής βούλησης και στις δύο πλευρές.

«... Μουντή μέρα του ʼ44

Ο Γερμανός ούρλιαζε:

- Ράους, Ράους

Τον είδα να πετά τα μωρά στα καμιόνια σαν άψυχα δέματα. Τις γυναίκες, κάτω απʼ τα κοντάκια των όπλων, σπαραγμένες μάσκες πανικού. Βλέμματα αγκιστρωμένα στα υποστατικά, στους ανθρώπους. Είδα τους ανθρώπους στα πεζοδρόμια ασάλευτους, σαν σε θέαμα, χωρίς τύψεις. Δεν ήταν να παραταθεί η στιγμή μετέωρη, ώσπου ν΄ αστράψει από εκεί ένα μαχαίρι, αποδώ ένα χέρι να τους αγκαλιάσει. Τίποτα, μόνο μια ύστατη βλέψη να σωθεί ό, τι μπόρεσε να κρυφτεί για την ώρα της επιστροφής. 

Επειτα από πολλές συζητήσεις, αντεγκλήσεις και προκλήσεις της τουρκικής πλευράς οι 61ες διερευνητικές συνομιλίες επιτέλους αρχίζουν. Μέσα σε ένα αντίξοο περιβάλλον, με μια Τουρκία που έρχεται εκούσα άκουσα στις συναντήσεις αλλά και μια ελληνική κυβέρνηση που δυσκολεύεται να αρθρώσει τους στόχους της.

Ολα δείχνουν ότι το φως στην άκρη του τούνελ για την οικονομία θα φανεί το φθινόπωρο, περί τα τέλη του 2021. Αυτό είναι το καλό σενάριο: Η οικονομία να έχει αποκτήσει δυναμική μεγέθυνσης πριν μπει το 2022. Δεν είναι πολύ διαφορετική η κατάσταση στην άλλη Ευρώπη. Δεν είχε γίνει κατανοητό ότι για να σώσεις την οικονομία, πρώτα πρέπει να σώσεις τους ανθρώπους, οι αντιφατικές πολιτικές και, τώρα, οι νέες παραλλαγές ιού, ο βρετανικός και ο ιός της Ν. Αφρικής, ίσως καταστήσουν αναγκαία νέα και πιο αυστηρά lockdowns – αυτό συζητούσαν οι «27» την Πέμπτη, την ίδια ώρα κατά την οποία στη Φρανκφούρτη η κ. Λαγκάρντ και οι συνεργάτες της μιλούσαν για τη νέα ύφεση που ήρθε με τον νέο χρόνο. Κι είναι εδώ.