Η ΕΠΙΤΥΧΗΣ ΕΚΒΑΣΗ της ελληνικής στρατηγικής στο ΝΑΤΟ σχετικά με την ένταξη της Πρώην Γιουγκοσλαβικής Δημοκρατίας της Μακεδονίας (ΠΓΔΜ) επιτρέπει ορισμένα γενικότερα αλλά χρήσιμα, νομίζω, συμπεράσματα. Πρώτον, δεν υπάρχει καμία συνωμοσία της διεθνούς κοινότητας εναντίον μας.

Αυτές τις μέρες στο Βουκουρέστι, στη σύνοδο κορυφής του ΝΑΤΟ, έχει μεταφερθεί το γήπεδο της αντιπαράθεσης για την ονομασία της πρώην Γιουγκοσλαβικής Δημοκρατίας της Μακεδονίας (ΠΓΔΜ).

Πρόσφατα ολοκληρώθηκε ο τελευταίος κύκλος διαπραγματεύσεων Ελλάδας - ΠΓΔΜ στο πλαίσιο του ΟΗΕ, με την ταυτόχρονη και απροκάλυπτη επέμβαση της αμερικανικής ηγεσίας.

Το παιχνίδι είναι πανάρχαιο - σε μια διαπραγμάτευση, όταν προτείνεται μία συμβιβαστική λύση, η μία πλευρά τη δέχεται και η άλλη δεν τη δέχεται. Ως τη 12η ώρα - οπότε, είτε διαμορφώνεται ένα κοστούμι όπου στο μεν επίμαχο θέμα επιχειρείται μία κατά το δοκούν δίκαιη μοιρασιά στα δε επιμέρους προσφέρονται ανταλλάγματα, είτε ο συμβιβασμός δεν έχει ωριμάσει λόγω των ιδιαιτέρων συνθηκών, η συμφωνία αναβάλλεται και αναβαπτίζεται το status quo.

Μένει μία βδομάδα μέχρι τη Σύνοδο Κορυφής του ΝΑΤΟ στο Βουκουρέστι (3 Απριλίου). Οι διαπραγματεύσεις για το Μακεδονικό μεταξύ Αθήνας και Σκοπίων συνεχίζονται, τώρα και με αμερικανική μεσολάβηση. Υπάρχει εδώ και δύο-τρεις βδομάδες και ένα νέο δεδομένο: η κυβερνητική κρίση στη γειτονική χώρα.

Μερικά πράγματα δεν μπορεί και δεν πρέπει να γίνονται όπως γίνονται. Δεν είναι λογικό και τελικά δεν είναι σωστό μια πρέσβης να καλεί σε συνάντηση έναν πρωθυπουργό και μια υπουργό Εξωτερικών και αυτοί να πηγαίνουν. Όσο και αν η πρέσβης των ΗΠΑ στο ΝΑΤΟ επί της ουσίας είναι ένα σοβαρό πολιτικό πόστο, το πρωτόκολλο εμπεριέχει ουσία.

Αυτοί εδώ οι χωριάτες, που τη γλώσσα τους την καταλαβαίνουν περίφημα κι οι Βούλγαροι κι οι Σέρβοι, αντιπαθούν τους πρώτους γιατί τους πήρανε τα παιδιά τους στο στρατό. Μισούν τούς δεύτερους που τους κακομεταχειρίζονται για Βουλγάρους. Και κοιτάνε με αρκετά συμπαθητική περιέργεια εμάς τους περαστικούς Ρωμιούς, επειδή είμαστε οι γνήσιοι πνευματικοί υπήκοοι τού Πατρίκ

Κάποιος ρεαλιστής μυθοπλάστης γράφει πως, πολλές φορές, όταν αγγίζουμε τα είδωλα, τα χέρια μας γεμίζουν με υπολείμματα χρυσόσκονης, υποδηλώνοντας με αυτό τον τρόπο την αναπότρεπτη φθορά. Μου το έφεραν στο νου οι τελευταίες δημόσιες παρεμβάσεις του Μίκη Θεοδωράκη σε τόπους έντυπους και ηλεκτρονικούς.

Ήταν ωραία η Θεσσαλονίκη προχθές το απόγευμα. Πλήθος λαού -έστω κι αν οι μικρόψυχοι δημοσιογράφοι και η μεμψίμοιρη Αστυνομία τους υπολόγισαν σε 10.000 ανθρώπους- βροντοφώναξαν ένα βροντερό "Η Μακεδονία ήταν, είναι και θα είναι ΜΟΝΟ ελληνική". Την ηρωική ατμόσφαιρα των υπερήφανων Ελλήνων Μακεδόνων χάλασε λίγο ο καβγάς ενός μαχητικού διοπτροφόρου που κάποτε δήλωνε καθηγητής Πανεπιστημίου κι εντελώς ξαφνικά εγκατέλειψε αυτόν τον τίτλο κύρους και αναγνώρισης για κάτι παρακατιανό όπως είναι το "εκδότης", κι ενός νομάρχη, που γενικά θεωρεί τον εαυτό του εθνάρχη, μαζί βεβαίως με το TV-star.

Αντιγράφω από τη σελ. 164 του βιβλίου Ιστορίας της Γ΄ Γυμνασίου τις παρακάτω επικριτικές διαπιστώσεις για την επίσημη περί το «εθνικό θέμα των Σκοπίων» πολιτική μας και απορώ και εξίσταμαι πώς διέλαθαν της προσοχής των ημετέρων «ιστοριοφυλάκων»:

Η ΓΕΙΤΟΝΙΚΗ ΧΩΡΑ των 2 εκατ. κατοίκων (ΠΓΔΜ) είναι κράτος, δεν είναι κρατίδιο, όπως υποτιμητικά αποκαλείται ακόμη και από σοβαρούς αναλυτές. (Αλήθεια, θα μας άρεσε η Κύπρος των 600.000 κατοίκων να αποκαλείται... κρατίδιο;)

Ενας από τους μύθους που ευρέως κυκλοφορούν έχει να κάνει με τη μετονομασία της Μεγάλης Βρετανίας σε «Ηνωμένο Βασίλειο», προκειμένου να καμφθούν οι αντιρρήσεις της Γαλλίας, όταν η Βρετανία ήταν να μπει στην ΕΟΚ. Τον μετέφερε αυτούσιο στον δημόσιο διάλογο ο κ. Γιώργος Καρατζαφέρης.

Θα ήταν ολέθριο λάθος, με αφορμή τις προτάσεις Νίμιτς, η πολιτική μας ζωή να επανεγκλωβιστεί στον αστερισμό της "σκοπιανοποίησης". Αυτό το λάθος έγινε πριν από 15 χρόνια περίπου και το πληρώσαμε ακριβά. Το 1992, αυτό που τώρα πασχίζει η ελληνική εξωτερική πολιτική, δηλαδή μια σύνθετη ονομασία κοινής αποδοχής, μας προσφέρθηκε στο πιάτο με το πακέτο Πινέιρο που το προέβλεπε, μεταξύ άλλων.