Οι ασκήσεις ευρείας κλίμακας μιας μεγάλης δύναμης, για να αξιολογηθούν ως επιτυχείς, θα πρέπει σε κάθε λεπτομέρειά τους να μοιάζουν με πρόβα πολέμου.

Με άλλα λόγια, η εικόνα που καταγράφεται από την αντίπαλη πλευρά, με δορυφορικές φωτογραφίες ή με υποκλοπές των τηλεπικοινωνιών, είναι ίδια είτε πρόκειται για ασκήσεις είτε για προετοιμασία εισβολής.

Λέγεται κατά κόρον ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση είναι εξαρτημένη για την ενεργειακή της επάρκεια και ασφάλεια από την Ρωσία και ότι πρέπει να διαφοροποιήσει τις πηγές προμήθειας κυρίως φυσικού αερίου. Αυτό που δεν λέγεται, είναι ότι τα παραπάνω
είναι μέρος της αλήθειας ή, για να είμαστε ακριβείς, η μισή αλήθεια.

Με τον υπουργό «μιας μεγάλης δύναμης που διαδραματίζει σημαντικό ρόλο σε παγκόσμια κλίμακα, στη Νοτιοανατολική Ευρώπη και τη Μέση Ανατολή» συναντιέται σήμερα ο έλληνας υπουργός Εξωτερικών. Ετσι χαρακτήρισε τη Ρωσική Ομοσπονδία ο κ. Δένδιας λίγο πριν από την επίσκεψή του στη Μόσχα. Μια επίσκεψη που η ελληνική πλευρά όφειλε να κάνει, μια και κρατικοί, θρησκευτικοί και πολιτιστικοί δεσμοί συνδέουν τις δύο χώρες.

Όσο διάστημα δεν εφαρμόζεται η συμφωνία του Μινσκ και απλά συνεχίζονται οι κυρώσεις, οι συνέπειες για την Ένωση είναι ολοένα και πιο δυσάρεστες. Όχι μόνο οι οικονομικές, αλλά κυρίως γιατί η Ρωσική Ομοσπονδία γίνεται πόλος έλξης για τις ευρωσκεπτικιστικές δυνάμεις της Ευρώπης. Η νέα ιδεολογία των «Putin-Verstehers» (που καταλαβαίνουν και υποστηρίζουν τον Putin) σχετίζεται με το μίσος κατά της ενωμένης Ευρώπης. Δεν είναι τυχαίο ότι η Ευρώπη επέλεξε τη διαδικασία των Μονίμων Αντιπροσώπων, δηλαδή διπλωματική και όχι πολιτική οδό, για να παρατείνει τις κυρώσεις για ένα ακόμη εξάμηνο.

Στην Ουκρανία και για την Ουκρανία, πρέπει να πάψουμε να μιλάμε με όρους «νίκης» και «ήττας» και, κυρίως, με όρους ηθικούς. Ως μέλος της Task Force της Ομάδας των Σοσιαλιστών και Δημοκρατών του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου για την Ουκρανία, δεν εκτιμώ ότι το «καλό» και το «κακό» είναι σαφές.

Η απόφαση του Βλάντιμιρ Πούτιν (Vladimir Putin) να επιστρέψει στο Κρεμλίνο για μια τρίτη θητεία αποδεικνύει πως, είκοσι χρόνια μετά την κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης, η Ρωσία εξακολουθεί να μην μπορεί να μετασχηματίσει το πολιτικό της μοντέλο. Η Ρωσία διαθέτει ένα υπερ-συγκεντρωτικό και εξαιρετικά αναποτελεσματικό κράτος με αδύναμους θεσμούς, που δεν εκπροσωπούν το λαό.

Παλιά, στα χρόνια του Στάλιν, οι κατηγορούμενοι στις διαβόητες δίκες της Μόσχας ομολογούσαν την «ενοχή» τους, δέχονταν ότι είναι προδότες, πράκτορες, έμμισθοι ξένων μυστικών υπηρεσιών και ό,τι άλλο θέλετε.

Τώρα, στην εποχή του Πούτιν, οι κατηγορούμενοι επιτρέπεται να εκφράσουν αντιρρήσεις, ακόμη και να αρνηθούν τις κατηγορίες. Πρόοδος της ρωσικής Δικαιοσύνης... Πλην όμως, η δικαστική απόφαση είναι ειλημμένη.

Παρά το γεγονός ότι η ύφεση έχει προσγειώσει τις υψηλές πτήσεις της τιμής του πετρελαίου- και όλων των πρώτων υλών- η κινητικότητα στο θέμα των αγωγών διατηρείται αμείωτη. Οι διαπραγματεύσεις επί διαπραγματεύσεων -πάντα μετʼ εμποδίων, καθώς στο παιχνίδι των αγωγών εμπλέκονται γεωπολιτικά, οικονομικά, εθνικά και κάθε πιθανά και απίθανα συμφέροντα- ενίοτε φτάνουν και σε συμφωνίες.

Η εικόνα της χειραψίας τους έκανε τον γύρο του κόσμου. Ωστόσο η συνάντηση του Μπάρακ Ομπάμα και του Ντμίτρι Μεντβέντεβ, στο περιθώριο της συνόδου κορυφής στο Λονδίνο, δεν έγινε μόνο για εθιμοτυπικούς λόγους: το έδαφος είχε προετοιμαστεί κατάλληλα, κι έτσι οι δύο ηγέτες δεν άργησαν να ανακοινώσουν τη συμφωνία τους για την έναρξη διαπραγματεύσεων ενόψει της υπογραφής μιας νέας συνθήκης για τα πυρηνικά όπλα αλλά και ενόψει μιας ευρύτερης σειράς πολιτικών ζητημάτων.

Ο καθηγητής Θεόδωρος Κουλουμπής μίλησε στην "Κ.Α." για το πώς διαγράφεται η εξωτερική πολιτική του Μπάρακ Ομπάμα σε αντιδιαστολή με εκείνη του Τζορτζ Μπους. Ιδιαίτερη έμφαση δίνει ο Θ. Κουλουμπής στη σχέση ΗΠΑ και Ρωσίας, την οποία περιγράφει ως το "νέο μεγάλο παζάρι".