Το αποτέλεσμα των εκλογών επέβαλε και την ερμηνεία του. Ο λαός καταψήφισε με θυμό για το παρελθόν και ανησυχία για το μέλλον. Έδωσε «ψήφο κυβερνησιμότητας» χωρίς πολλές προσδοκίες. Η μεγάλη όμως ποσοστιαία διαφορά δημιούργησε αφ΄ εαυτής δυναμική. Έκανε την οργή και την ανησυχία ελπίδα. Η kυβερνητική αλλαγή βιώνεται ως νέος πολιτικός κύκλος που απελευθερώνει δημιουργικότερες δυνάμεις.
Τον Μάιο του 1940 οι Γερμανοί διέσπασαν την αμυντική γραμμή των Αγγλογάλλων, και ενώ τα τεθωρακισμένα τους κατευθύνονταν προς το Παρίσι, το βρετανικό εκστρατευτικό σώμα αποκόπηκε, υποχώρησε και τελικά βρέθηκε περικυκλωμένο στη Δουνκέρκη, με τις πλάτες στη θάλασσα.
Οι πανηγυρισμοί στην Κουμουνδούρου για το «ανέλπιστο», «ιδιαίτερα θετικό μέσα στις συνθήκες που επιτεύχθηκε» εκλογικό αποτέλεσμα της 4ης Οκτωβρίου καλά κρατούν. Υπάρχουν άλλωστε πολλοί λόγοι για τους οποίους πρέπει να είναι χαρούμενοι οι άνθρωποί της: Ο πρόεδρος εκλέχτηκε βουλευτής με μεγάλο αριθμό σταυρών, ο αδικηθείς πρώην ευρωβουλευτής ξαναβρήκε βουλευτικό έδρανο, αυτό που λέμε μηχανισμός εξασφάλισε ένα κάποιο ρόλο για τα επόμενα χρόνια.
Ένα θετικό κλίμα φαίνεται να διαπερνά την κοινωνία και την πολιτική ατμόσφαιρα, λίγες μέρες μετά τις εκλογές και την ανάληψη της Κυβέρνησης από τη νέα πλειοψηφία. Δεν είναι μόνο η καταγραφή όλων των μετεκλογικών δημοσκοπήσεων αλλά και η καθημερινή επαφή με τους ανθρώπους σου δίνει αυτήν την εντύπωση ανεξάρτητα τι ψήφισε ο καθένας.
Την κενολόγα της ρητορεία μπορεί να τη συντρίψει μια ελληνική λέξη. Προτάσεις! Σ΄ αυτό το πεδίο, της συμβολής με θετικές λύσεις, μπορεί να αναδειχτεί ο κρίσιμος ρόλος της Ανανεωτικής και ριζοσπαστικής Αριστεράς. Ο κόσμος ξέρει πως ζούμε σ΄ ένα βάρβαρο, ανελέητο σύστημα. Θα το πολεμήσουμε με κάθε πρόσφορο μέσο. Ας προσέξομε μόνο μην οδηγήσουμε σε καινούργια βαριά ήττα την πρωτοπορία του λαού μας, την ηρωική εργατική τάξη.
Σε πραγματική δημοσιονομική κρίση κινδυνεύει να εξελιχθεί ο «δημοσιονομικός εκτροχιασμός» για τον οποίο κάνουν λόγο στο υπουργείο Οικονομικών. Σε συνθήκες δηλαδή όπου ο δανεισμός του κράτους, έστω και με αυξημένα “spreads” σαν αυτά που είδαμε πέρυσι (επιτόκια διπλάσια από τα γερμανικά), να μην μπορεί να συνεχιστεί ομαλά, οπότε θα προέκυπτε αδυναμία πληρωμών για τρέχουσες ανάγκες. Ασφυκτικά γίνονται έτσι τα περιθώρια για τη λήψη δραστικών μέτρων.
Ο Συνασπισμός Ριζοσπαστικής Αριστεράς ήταν σε όλη τη διάρκεια αυτής της θητείας, μέσα και έξω από τη Βουλή μια δύναμη θετικών, προοδευτικών αλλαγών και διεκδικήσεων. Όπως είπε χθες και ο πρόεδρος μας Αλέξης Τσίπρας θα ασκήσουμε αριστερή προγραμματική αντιπολίτευση. Προγραμματική και όχι καιροσκοπική. Προγραμματική και όχι μηδενιστική. Πράγμα που σημαίνει όχι μόνο αναμονή, για να κριτικάρουμε τις πράξεις μας, αλλά και πρωτοβουλία. Θα σας βομβαρδίσουμε με προτάσεις.
Οι έλληνες πολίτες, στη μεγάλη τους πλειοψηφία, απέρριψαν την πολτική που βάθυνε τις κοινωνικές ανισότητες, υποβάθμισε την εργασία και δεν διαμόρφωσε προοπτική για βιώσιμη ανάκαμψη της απασχόλησης, των εισοδημάτων, της παραγωγής και των επενδύσεων. Οι πολίτες διεκδικούν αλλαγή της συντηρητικής πολιτικής που σώρευσε προβλήματα και δημιούργησε αδιέξοδες καταστάσεις για την κοινωνία.
Αν καμιά φορά γράψω κάτι θετικό για την προηγούμενη κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ, την κυβέρνηση Σημίτη, στο www.athensvoice.gr αμέσως εμφανίζονται από κάτω μερικά σχόλια που λένε περίπου, αμάν κι εσύ με τον εκσυγχρονισμό σου, ξεχνάς τι συνέβαινε και τότε.
Η πρώτη μετεκλογική ευφορία περνά σιγά - σιγά και θα πρέπει να ξαναμπούμε στα βαθιά, εκεί δηλαδή που αφήσαμε τα πράγματα αμέσως μετά τις ευρωεκλογές και λίγο πριν τις εθνικές εκλογές. Η μεγάλη κρίση μετά τις ευρωεκλογές και την -αρχική- παραίτηση Αλαβάνου, συνδέθηκε με την πιθανή μετεξέλιξη του ΣΥΡΙΖΑ από ένα συμμαχικό σχήμα σε ένα ενιαίο πολιτικό μόρφωμα με μέλη.
Σε σωστή κατεύθυνση ήταν η πρώτη δημόσια τοποθέτηση του υπουργού Οικονομικών Γιώργου Παπακωνσταντίνου στο θέμα της φορολόγησης της ακίνητης περιουσίας (συνέντευξη στην Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία, 11 Οκτωβρίου). Ο υπουργός εξήγγειλε: «κατάργηση του ΕΤΑΚ, που επιβαρύνει εκατομμύρια Έλληνες, και αντικατάστασή του με προοδευτικό φόρο επί της περιουσίας, από τον οποίο κανείς δεν θα εξαιρείται, ούτε η Εκκλησία».
Ανησύχησα , όταν άκουσα την Αλέκα Παπαρήγα , να προσεγγίζει το ερώτημα με τον ίδιο τρόπο που το είδα και εγώ.
Συμφωνώ μαζί της, ότι το στοιχείο που αξίζει να επισημάνουμε, είναι ότι για πρώτη φορά, από το 74, ο κορμός μιας κυβέρνησης, δεν είναι το πολιτικό προσωπικό της γενιάς του Πολυτεχνείου και της Μεταπολίτευσης, αλλά άνθρωποι που σε καμμία περίπτωση δεν μας θυμίζουν υπαρκτά ρεύματα και τάσεις της πολιτικής συζήτησης, στην μεταπολίτευση.
