Στη συνέντευξη που ακολουθεί ο πρωταγωνιστής των τελευταίων εξελίξεων στον ΣΥΝ εξηγεί γιατί τα πράγματα οδηγήθηκαν στη διάσπαση, επισημαίνοντας ότι «προειδοποιήσαμε έγκαιρα και επανειλημμένα εξαντλώντας κάθε περιθώριο», ενώ ρίχνει στον κ. Αλ. Τσίπρα την απόλυτη ευθύνη για τη ρήξη καταλογίζοντάς του ότι «απαίτησε να σιωπήσουμε». Απορρίπτοντας την επιθυμία της Κουμουνδούρου να επιστραφούν οι έδρες των τεσσάρων πρώην βουλευτών του ΣΥΡΙΖΑ τονίζει ότι η κίνησή τους αυτή «αποτελεί αναγκαία πράξη ευθύνης», ενώ σχετικά με το ενδεχόμενο σύγκλισης με το ΠαΣοΚ τάσσεται υπέρ της οικοδόμησης γεφυρών διαλόγου και κοινής δράσης με τον κόσμο που ψήφισε το κυβερνών κόμμα στη βάση της «αντίστασης, της ανατροπής και της αλλαγής των οικονομικών μέτρων».

Θα προσπαθήσω, ως μέλος και βουλευτής του Συνασπισμού, να γίνει πράξη το πνεύμα της ενότητας και της κοινής δράσης, όσο μπορούμε παραπάνω. Δεν έχουμε την πολυτέλεια των μετωπικών αντιπαραθέσεων και των εμφύλιων διαιρέσεων. Θα περιμένω, μαζί με τα χιλιάδες μέλη του ΣΥΝ, να γίνουν άμεσα πράξη από το κόμμα μου και από τον Πρόεδρό του, όσα υποσχέθηκε ενώπιον των συνέδρων, από το βήμα του συνεδρίου, για ένα ξεκαθάρισμα της κατάστασης στο ΣΥΡΙΖΑ, για ένα νέο συμβόλαιο, με ποιους μπορούμε και με ποιους όχι.

"Φύγαμε γιατί δεν συμφωνούσαμε με τον νεοκομμουνιστικό, αντισυστημικό χαρακτήρα του", δηλώνει σε συνέντευξή του στον Κόσμο του Επενδυτή ο ανεξάρτητος πλέον βουλευτής Αχαΐας, Νίκος Τσούκαλης, εξηγώντας το λόγω αποχώρησής του και των συναδέλφων του από το ΣΥΡΙΖΑ. Ο κ Τσούκαλης αποκαλεί όσους ισχυρίζονται ότι οι 4 βουλευτές θα συνεργαστούν με το ΠΑΣΟΚ "αφελής ή προβοκάτορες". Ο ίδιος μάλιστα δηλώνει θετικός προς τη δημιουργία νέου κόμματος ενώ εκφράζει και τη δυσαρέσκεια του για τη δημόσια δήλωση του Αλέξη Τσίπρα

... η αποχώρηση αυτή, ίσως να δώσει την ευκαιρία στην Αριστερά της Ανανέωσης να μιλήσει ξανά χωρίς εκπτώσεις.

Να τολμήσει ξανά να συγκρουστεί με όλων των ειδών τα κατεστημένα.

Να απεγκλωβιστεί από τους «αριστερούς» βυζαντινισμούς και τα μαγειρεία και να ορθώσει ξανά έναν λόγο που να συνδυάζει τον Πολιτικό Ρεαλισμό με το όραμα για μια καλύτερη κοινωνία.

Η απειλή εξόδου της Ανανεωτικής Πτέρυγας από τον Συνασπισμό, όπως αυτή καταγράφηκε στο συνέδριο του κόμματος την περασμένη εβδομάδα, πραγματικά σημαίνει ένα ορισμένο τέλος εποχής για τον συγκεκριμένο χώρο της «ανανεωτικής Αριστεράς».

Θα έπρεπε πράγματι οι τέσσερις να παραδώσουν την βουλευτική τους έδρα; Ίσως, αν ο κ. Kουβέλης δεν διέθετε ισχυρό προσωπικό πολιτικό κεφάλαιο. Eάν δεν είχε εκλεγεί πρώτος στην B’ Aθήνας...

Ένας κόσμος ολόκληρος με προσδοκίες για μια σύγχρονη, αριστερή, οικολογική πολιτική και υπεύθυνες απαντήσεις απέναντι στην κυβερνητική πολιτική για την αντιμετώπιση της οικονομικής και πολιτικής κρίσης της χώρας δηλώνει διαθέσιμος. Αρκετοί από αυτούς, μέχρι σήμερα, αδρανοποιημένοι και απογοητευμένοι. Αυτή τι στιγμή δηλώνονται διαθεσιμότητες για συμμετοχή και ετοιμότητα για να στηριχθούν αποτελεσματικά, με ενωτικούς δημοκρατικούς αγώνες, τα συμφέροντα των εργαζομένων, των ανέργων και των συνταξιούχων, μακριά από τους αριστερισμούς και τον αντιευρωπαϊσμό.

Δεν ήταν λίγες οι στιγμές εκείνες που το να κάνεις κριτική στον ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ δεν αποτελούσε και κάποιον ιδιαίτερο άθλο, άθλος όμως ήταν για τα μέλη και τα στελέχη του, που προσπαθούσαν να δικαιολογήσουν τα... ασυμάζευτα.

Από την υπεράσπιση της τυφλής(αυταρχικής) βίας του Δεκέμβρη, την 11μελή εκπροσώπηση μέχρι και την επαναστατική και αντι-ευρωπαική ρητορική, ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ έγινε τόσο απλά και εύκολα για "φίλους" και αντιπάλους σάκος του μποξ.

Ο Αλέξης Τσίπρας είναι ο πρόεδρος στη θητεία του οποίου διασπάστηκε ο ΣΥΝ, ένα κόμμα που κρατήθηκε ενωμένο επί 20 χρόνια παρά τις αντιθέσεις και τις δυσκολίες.

Απέρριψε όλες τις έγκαιρες και επανειλημμένες προτάσεις της Ανανεωτικής Πτέρυγας για αποδέσμευση από τον ΣΥΡΙΖΑ και τον αριστερισμό.

Έχει την απόλυτη ευθύνη της διάσπασης.

Η αποδέσμευση των ανανεωτικών βουλευτών, Φ. Κουβέλη, Θ. Λεβέντη, Ν. Τσούκαλη και Γρ. Ψαριανού από τον ΣΥΡΙΖΑ εκφράζει την εντολή των ψηφοφόρων που τους έστειλαν στη Βουλή για να προβάλλουν τις ανανεωτικές απόψεις και όχι τον αριστερισμό.

Η διάσπαση του Συνασπισμού ήταν η καθυστερημένη φυσική κατάληξη μιας παρατεταμένης αφύσικης συνύπαρξης δύο διαφορετικών πολιτικών νοοτροπιών κάτω από την ίδια στέγη. Η μετάλλαξη του Συνασπισμού και του ΣΥΡΙΖΑ σε έναν μετακομμουνιστικό χώρο «διαμαρτυρίας» χωρίς όρια στον αριστερισμό, εσχάτως μάλιστα ούτε και στη βία, οδήγησε στην έξοδο την τάση των Ανανεωτικών.

Η ανεξαρτητοποίησή μου μαζί με αυτή των άλλων τριών συντρόφων μου δεν αποτελεί προσωπική πράξη αλλά σηματοδο­τεί τη διαφοροποίηση σύσσωμης της ανανεωτικής πτέρυγας, της δεύτερης σε μέγεθος συνιστώ­σας του ΣΥΝ, από το ΣΥΡΙΖΑ.

Υπενθυμίζω επίσης ότι ήδη από την προηγούμενη προεκλογική περίοδο, όταν την τελευταία στιγμή η ανανεωτική πτέρυγα, συμμετείχε στα ψηφοδέλτια του ΣΥΡΙΖΑ, είχαμε καλέσει, με δημόσια δήλωση τους ψηφοφόρους του ΣΥΝ, να στηρίξουν την πολιτική πλατφόρμα της πτέρυγας και βέβαια να επιλέξουν τους υποψηφίους της.

...Το φθινόπωρο θα έχουμε δημοτικές και περιφερειακές εκλογές. Την ίδια ώρα εμείς θα κορυφώνουμε τις διαδικασίες ανασύνταξης του χώρου μας. Σε κάθε περίπτωση όμως μας ενδιαφέρει μια ευρύτατη συμπόρευση με το χώρο των Οικολόγων Πρασίνων, με τις δυνάμεις της Ανανεωτικής και Ριζοσπαστικής Αριστεράς, με πλατιά προοδευτικά αυτοδιοικητικά σχήματα, να οργανώσουμε «από τα κάτω» εναλλακτικές λύσεις. Στηριγμένοι σε προγραμματικές βάσεις με ανοιχτούς ορίζοντες και συγκεκριμένες προτάσεις.

Είμαστε ανοιχτοί για μια σοβαρή συζήτηση γύρω από αυτά τα θέματα.