Οι τελευταίες εξελίξεις γύρω από τα Eλληνοτουρκικά, ανεξαρτήτως προσεγγίσεων, επαναφέρουν ένα βασικό δίλημμα: θ ανταποκριθεί η Aγκυρα στις υποχρεώσεις, που απορρέουν από την ενταξιακή πορεία της στην EE ή όχι;

Ο γράφων έχει πολλές φορές επισημάνει ότι υπάρχουν ζητήματα πολιτικής όπως π.χ. αυτά της τοπικής αυτοδιοίκησης, αρκετά πεδία εξωτερικής πολιτικής και άλλα όπου ο ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΣ θα μπορούσε να εμφανίζει, χωρίς κανένα κόμπλεξ, τη συμφωνία του και με το ΠΑΣΟΚ και να διερευνά και κοινή δράση. Μετά την κατά τα άλλα θετική συνάντηση μεταξύ των δύο ηγετών ΠΑΣΟΚ και ΣΥΝ, η αμφίσημη εμφάνισή του Προέδρου  του ΣΥΝ, που κατά πολλούς θα φαίνεται ότι συμπράττει με την αμφιλεγόμενη πρόταση του Γ. Παπανδρέου γιατί να γίνει;

Δεν έχουμε συμφωνήσει ότι ο ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΣ ιδιαίτερα στα ζητήματα εξωτερικής πολιτικής θα κερδίσει πόντους μόνο όταν εκπέμπει την πιο προωθημένη φιλειρηνική, αντιεθνικιστική, γραμμή του;

Από τη συζήτηση που άνοιξε με το άρθρο του Προέδρου Στεφανόπουλου ("Καθημερινή", 28.5.06) μπορεί να πει κανείς ότι υπάρχει κατάληξη στο εξής σημείο, το οποίο ουδείς αμφισβητεί: ότι για να πάει η Ελλάδα τις ελληνοτουρκικές διαφορές στη Χάγη πρέπει να συμφωνήσει και η Τουρκία και να υπογράψει συνυποσχετικό.

Η πρόσφατη πρόταση του Γ. Παπανδρέου για μονομερή επέκταση των χωρικών μας υδάτων κορυφώνει τις αντιφάσεις του ΠΑΣΟΚ στα ελληνοτουρκικά θέματα.

Είναι προφανές ότι σε μια λεπτή στιγμή στο Αιγαίο, όπου όλοι αγωνιζόμαστε για την αποκλιμάκωση της έντασης, η συγκεκριμένη πρόταση περιπλέκει τις εξελίξεις.

Η ηγεσία του ΠΑΣΟΚ, αντί να συμβάλει στην αλλαγή νοοτροπίας σε μεγάλες μερίδες του ελληνικού λαού που θεωρούν υποχωρητικές τις θέσεις όλων των ελληνικών κυβερνήσεων απέναντι στους τουρκικούς χειρισμούς, προχωρά στη συνταγή «διάλογος με τσαμπουκά».

Η συνταγή αυτή δεν ωφελεί. Απαιτείται σταθερή προσήλωση στη γραμμή του διαλόγου, της αμοιβαίας μείωσης των εξοπλισμών, στον αδιάκοπο αγώνα για την ειρήνη στο Αιγαίο. Όποιος πατάει σε δυο βάρκες, στο τέλος πέφτει στη θάλασσα.

Η διαπίστωση πως ο καθορισμός της υφαλοκρηπίδας θα οδηγήσει στη διευθέτηση του καθορισμού τόσο των χωρικών υδάτων όσο και του εναερίου χώρου προκύπτει από τις απαντήσεις του καθηγητή Χρήστου Ροζάκη, αντιπροέδρου του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, σε συνέντευξη που παραχώρησε στην "Αυγή της Κυριακής".

Η πρόσφατη αεροπορική σύγκρουση στο Αιγαίο, η οποία έλαβε χώρα για ένα ζήτημα επουσιώδες, όπως το FIR (Περιοχή Πληροφόρησης Πτήσεων) που δεν αφορά καν κυριαρχία, οι πρωτοφανείς εκδηλώσεις υστερίας και η παραπληροφόρηση που ακολούθησαν στη χώρα μας είναι ενδεικτικές για το σημείο στο οποίο έχουν φτάσει οι ελληνοτουρκικές σχέσεις σήμερα.

Η δικαστική οδός (Χάγη, Διαιτητικό Δικαστήριο, κ.ά.) είναι μία από τις μορφές ειρηνικής επίλυσης για περιπτώσεις όπως αυτές του Αιγαίου. Η προσφυέστερη άλλη μέθοδος είναι οι διαπραγματεύσεις (όπως έγινε με την υφαλοκρηπίδα μεταξύ Ελλάδας και Ιταλίας).

«Καταντήσαμε μαϊντανοί κάθε βράδυ στα κανάλια»

(Αντ. Αντωνιάδης, επίτιμος αρχηγός ΓΕΝ, Alter, 29/5/06)

Γέμισε η μικρή οθόνη με κρυμμένα γαλόνια την περασμένη βδομάδα.

Σήμερα μπορώ, περισσότερο από κάθε άλλη περίσταση, λόγω της τραγικής απώλειας του σμηναγού μας, να υπενθυμίσω το αδιέξοδο, στο οποίο από καιρό ευρίσκονται οι ελληνο-τουρκικές σχέσεις, αλλά και τη δυνατότητα της χώρας μας να επιδιώξει τη ρύθμιση των διαφόρων θεμάτων με άλλη πολιτική, απ’ αυτή που ακολουθεί. Tούτο υποστηρίζω από μακρού χρόνου.

Τρεις εβδομάδες συμπληρώνει το «σίριαλ» Καρά Χασάν και κάθε βράδυ τα δελτία των 8 «αποκαλύπτουν» κι ένα νέο «εύρημα» για τη μουσουλμάνα πρωταγωνίστρια. Πολιτικοί, δημοσιογράφοι και κάθε λογής σχολιαστές φωνασκούν σαν να ανακάλυψαν ξαφνικά την ευαίσθητη πραγματικότητα της μειονότητας στη Θράκη.

Περνάνε τα χρόνια, η τουρκική πολιτική σε όλο το φάσμα των μετώπων όπου ασκείται δράση και έχουν τεθεί στόχοι δεν αλλάζει ποτέ, ενώ οι τακτικές της ελληνικής εξωτερικής πολιτικής πάλλονται σαν ξεχαρβαλωμένο ελατήριο, άλλοτε μαξιμαλίζοντας και άλλοτε αυτολογοκρίνοντας ακόμη και τα στοιχειώδη κυριαρχικά μας δικαιώματα.

Φανταστείτε το εξής περιστατικό: ένα αεροπλανοφόρο πλέει σε θαλάσσια περιοχή που είναι διεθνής, εκτός χωρικών υδάτων οποιασδήποτε χώρας. Η πορεία του λοιπόν είναι καθ’ όλα νόμιμη, χωρίς να χρειάζεται άδεια από κανένα. Ένα από τα αεροπλάνα που βρίσκονται πάνω του κάποια στιγμή απογειώνεται.