The Books’ Journal, τχ. 16, Φεβρουάριος 2012. Για το βιβλίο του Σταύρου Ζουμπουλάκη, Ανίερη Συγκυβέρνηση. Μια διάλεξη για την ελληνική κρίση, Πόλις, Αθήνα, 2011, σ. 39.

...Πέρασε ο καιρός που η ακροδεξιά μοίραζε μόνο cult βιβλία σε τηλεοπτικές εκπομπές και έκανε μόνο εθνοπατριωτικά μνημόσυνα στον Γράμμο. Σήμερα, διαθέτει υπουργούς που έχουν λόγο και εξουσία. Όποιος παρακολουθεί τις σχετικές ανακοινώσεις του ΛΑΟΣ, θα διαπιστώσει πως το κόμμα του κ. Καρατζαφέρη έχει αναλάβει να βάψει τη «μπλε πολυκατοικία» με ένα «μπλε βαθύ σχεδόν μαύρο». Η έλλειψη αντίδρασης μπροστά στο φάντασμα της ακροδεξιάς, (ακόμα και από τους προοδευτικούς διανοούμενους), δείχνει ήδη τα χαλαρά αντανακλαστικά μιας κοινωνίας, που, ζαλισμένη από την κρίση, παρακολουθεί μόνο τις περιπέτειες της «επόμενης δόσης», χωρίς να σκέφτεται τον πολιτικό χάρτη της πορείας της.

Στα μέσα της δεκαετίας του ’90 και πολύ περισσότερο στις αρχές της δεκαετίας του 2000 όποιος μιλούσε κατά της διεξαγωγής των Ολυμπιακών Αγώνων στη χώρα μας θεωρείτο μίζερος, οπισθοδρομικός και στη χειρότερη περίπτωση εθνοπροδότης. Σε πολιτικό επίπεδο την υπόθεση της αντίθεσης στους Αγώνες σήκωσε με πειστικά επιχειρήματα, πολιτικά, κοινωνικά, οικονομικά και περιβαλλοντικά, ο αείμνηστος Μιχάλης Παπαγιαννάκης. Μολονότι κανείς δεν μπορούσε να του χρεώσει αριστερισμό ή ό,τι άλλο έχει μπροστά το συνθετικό «αντί», δέχτηκε τότε σφοδρή κριτική από σχεδόν το σύνολο των πολιτικών κομμάτων και των ΜΜΕ.

Δεν ξέρω και δεν με πολυενδιαφέρει να μάθω σε τι θεό πιστεύει ο εισαγγελέας κ. Πεπόνης. Ας πιστεύει ό,τι θέλει, αρκεί να κάνει καλά την δουλειά του. Και δουλειά του είναι να διώκει το οικονομικό έγκλημα, δεν είναι να κάνει πολιτική πάνω σε γλιστερό έδαφος, τροφοδοτώντας φήμες και ερεθίζοντας τους ήδη αναστατωμένους πολίτες. Μικρή σημασία έχει αν όλα αυτά γίνονται από πρόθεση ή είναι αποτέλεσμα μιας ευρύτατα διαδεδομένης σε ένα τμήμα του νομικού κόσμου ιδεοληψίας.

«Απαιτείται μια μεταρρυθμιστική έκρηξη» είπε ο επικεφαλής του υπουργείου με τη «νιούσπικ» ονομασία «Υπουργείο Διοικητικής Μεταρρύθμισης και Ηλεκτρονικής Διακυβέρνησης», μιλώντας στην παρθενική συνεδρίαση ενός νεότευκτου οργάνου υπό τον εξίσου εντυπωσιακό τίτλο «Εθνικό Συμβούλιο Διοικητικής Μεταρρύθμισης».

Είναι προφανής και εύκολα εξηγήσιμη η προσπάθεια που γίνεται από πολλούς και διαφορετικούς κύκλους-σπανίως καλοπροαίρετους(περίπτωση Κ. Παπαϊωάννου στα ΝΕΑ) -να απαξιώσουν το έργο και την προσωπικότητα του Γιώργου Καμίνη.
Τους ενοχλεί το γεγονός ότι ένας εξαιρετικός ακαδημαϊκός, προερχόμενος από την κοινωνία των πολιτών, που δεν έχει βγει από τον κομματικό σωλήνα, που δεν χαϊδεύει αυτιά, που δεν ξέρει το σπορ της εφαρμοσμένης ρητορικής, που δεν μοιράζει από δω και από κει δημόσιο χρήμα, που δεν θέλει αργόμισθους και κόλακες δίπλα του, κατέχει το αξίωμα του δημάρχου Αθηναίων.

Η προφυλάκιση του κ. Εφραίμ αποτελεί άλλο ένα ατόπημα της ελληνικής δικαιοσύνης. Παραβιάζει τη θεμελιώδη αρχή του κράτους δικαίου που υπαγορεύει ότι κανείς δεν στερείται της ελευθερίας του παρά μόνο μετά από απόφαση νόμιμα συνιστάμενου δικαστηρίου.

Θέλω να είμαι ξεκάθαρος. Η προφυλάκιση του Εφραίμ είναι ένα καλό σημάδι για την δικαιοσύνη στην χώρα. Τις τελευταίες εβδομάδες πολιτικοί και δημοσιογράφοι έχουν αποδοθεί σε μια τιτάνια προσπάθεια για να μας πείσουν ότι ο Εφραίμ είναι η αθώα περιστερά του Όρους. Οι δημοσιογράφοι είχαν αναλάβει την κοινή γνώμη και οι πολιτικοί είχαν αναλάβει τους δικαστές.

Η Υπηρεσία Πολιτικής Αεροπορίας (ΥΠΑ) προχώρησε στην προκήρυξη τριών διαγωνισμών με την προσθήκη δύο νέων δρομολογίων, για τις άγονες αεροπορικές γραμμές. Στα «άγονα» δρομολόγια προστέθηκαν τα δρομολόγια Αθήνα - Ζάκυνθος και Αθήνα - Σύρος. Ετσι, συνολικά οι γραμμές αυτές θα είναι είκοσι έξι, αφού δεν επήλθε καμία αλλαγή στις προϋπάρχουσες 24.

Μέχρι το «διάγγελμα Βενιζέλου» -το πού θα οδηγήσει, ίδωμεν- οι περιβόητες διαρθρωτικές αλλαγές ήταν κάτι σαν το γεφύρι της Αρτας.

Ολημερίς τις χτίζανε το βράδια γκρεμιζόταν. Κι επειδή το έργο το βλέπουμε συνεχώς τελευταία, νομίζω ότι μπορούμε να διακρίνουμε τη λογική που διέπει τις αντιδράσεις των δύο αντιπάλων. (Σε δημοκρατία ζούμε, δεν είναι κακό να υπάρχουν αντίπαλοι).

Άκουσα τον Γιώργο Παπανδρέου να μιλάει για την ανάγκη μεταρρυθμιστικής πολιτικής! Ξέρει πολύ καλά ο Γιώργος ότι οι μεταρρυθμίσεις δεν είναι άχρωμες! Μεταρρυθμίσεις έκαναν και η Θάτσερ και ο Μπλερ. Μεταρρυθμίσεις έκαναν και διάφοροι δικτάτορες στον κόσμο χρησιμοποιώντας τον βούρδουλα και έριχναν τους λαούς τους στην απόλυτη φτώχεια. Η λέξη από μόνη της δεν λέει απολύτως τίποτα και λειτουργεί μόνο επικοινωνιακά!
Άκουσα βουλευτές της Νέας Δημοκρατίας να μιλούν για την ανάγκη άμεσων εκλογών, ώστε να αρχίσει η… επανεκκίνηση της οικονομίας.

Το ενιαίο της Διοίκησης της ναυτιλίας, είναι πρωταρχικής σημασίας για την επίτευξη οφέλους στην εθνική οικονομία. Ο ναυτιλιακός κλάδος είναι η ποντοπόρος ναυτιλία, η ακτοπλοΐα, οι λιμένες, ο θαλάσσιος τουρισμός και το σύνολο των δραστηριοτήτων που εκτείνονται από την έρευνα και ανάπτυξη, μέχρι τα σκάφη αναψυχής και τις υπηρεσίες λιμανιών.

Η λογική που διαπερνούσε την ανάπτυξη του ελληνικού κράτους πρόνοιας ήταν ίδια με τη λογική του αναπτυξιακού μας μοντέλου. Ολα τα χρόνια, από τη μεταπολίτευση και ύστερα, το ελληνικό μοντέλο ανάπτυξης και το κράτος πρόνοιας ακολούθησαν την ψευδοκεϊνσιανή λογική της διόγκωσης των δαπανών, η οποία δήθεν φέρνει ανάπτυξη.