Δύο πολιτικοί που συμμετέχουν στην ίδια κυβέρνηση και έχουν αντίθετες απόψεις για ένα συγκεκριμένο θέμα δεν είναι κάτι το περίεργο. Οι εσωτερικές διαδικασίες εκλογίκευσης που πρέπει να υπάρχουν και, σε τελική ανάλυση, ο πρωθυπουργός που οφείλει να παρεμβαίνει για να βρεθεί η χρυσή τομή, μπορούν να λειτουργήσουν εκτονωτικά και συνθετικά.

Στόματα ερμητικά κλειστά. Το Υπουργικό Συμβούλιο της Δευτέρας που μας πέρασε εξελίχθηκε σε συλλογική συνεδρίαση ψυχοθεραπείας. Στο παρασκήνιο βυσσοδομούν τα σενάρια καταστροφολογίας. Οι κυβερνητικοί βουλευτές θυμίζουν ναυαγούς σε αναζήτηση σωσιβίου. Ο Μίμης Ανδρουλάκης με μία θεαματική βουτιά …στο μέλλον, δηλώνει την αμηχανία του καταλήγοντας: «Θα πρέπει να παραιτηθούν πρώτα πολλοί άλλοι πριν εγώ υποβάλω την παραίτησή μου». Τουλάχιστον επτά υπουργοί μηρυκάζουν την ιστορική ρήση της Τίνας Μπιρμπίλη στο Υπουργικό Συμβούλιο, όταν δήλωνε προ δύο μηνών «Εγώ δεν πρόκειται να πάω φυλακή», αναφερόμενη στην πώληση της ΔΕΗ.

Σιγά-σιγά, αρχίζουν τα πράγματα να ξεκαθαρίζουν. Υπάρχουν δύο Ελλάδες. Και οι δύο είναι, μάλιστα, «αγανακτισμένες» Ελλάδες. Η μία θέλει να μείνουν τα πράγματα όπως ήταν μέχρι το 2009. Θέλει, δηλαδή, το ευρύτερο Δημόσιο να καταναλώνει κάθε χρόνο 24 δισεκατομμύρια περισσότερα απ’ όσα εισπράττει. Κι αυτά να πηγαίνουν σε όσους έχουν μια προνομιακή κατά το μάλλον ή ήττον σχέση με τον κρατικό μηχανισμό.

<<Η πολιτική διαφθορά στην εποχή μας εμφανίζεται με διάφορες μορφές και με ιδιαίτερα σημαντικές συνέπειες για την κοινωνία. Διευρύνει τη φτώχεια, διαταράσσει την κοινωνική και οικονομική ανάπτυξη, καταστρατηγεί την πρόβλεψη για παροχή υψηλού επιπέδου δημοσίων υπηρεσιών και τελικά υπονομεύει την ίδια τη δημοκρατία. Αντί του υγιούς ανταγωνισμού που βασίζεται στην τιμή, την ποιότητα και την καινοτομία των προσφερόμενων υπηρεσιών και αγαθών, η διαφθορά εμφανίζεται με φαινόμενα δωροδοκίας που βλάπτουν το εμπόριο και αποθαρρύνουν τις νέες επενδύσεις.

Η κρίση που είχαν διαγνώσει ή εξαγγείλει πολλές πολιτικές δυνάμεις τώρα δείχνει το πραγματικό της πρόσωπο, τώρα αγγίζει και απειλεί τις ζωές των ανθρώπων. Τώρα υπονομεύει βαθιά θεσμούς και προκαλεί ρωγμές στην κοινωνία. Εν μέσω της διεθνούς πίεσης και της εσωτερικής πολιτικής σύγχυσης, των κοινωνικών εντάσεων που κλιμακώνονται είναι δύσκολο, πολύ δύσκολο να συγκροτηθούν καθαρές εικόνες με ευρεία αποδοχή για το πώς πρέπει να βαδίσει η χώρα.

...Περίπου το ένα τρίτο από τους 1462 εργαζόμενους στο Δημοτικό Βρεφοκομείο είναι συμβασιούχοι. Οι περισσότερες συμβάσεις έχουν παραταθεί με προσωρινές δικαστικές αποφάσεις. Όμως οι άνθρωποι αυτοί, στη συντριπτική τους πλειοψηφία, απέχουν εδώ και δύο εβδομάδες από την εργασία τους προκαλώντας σοβαρά προβλήματα σε συμπολίτες μας.
Μόλις 1.074 από τα περίπου 3.717 παιδιά που φιλοξενούνται στους παιδικούς σταθμούς μας απολαμβάνουν σήμερα το σύνολο των προβλεπόμενων υπηρεσιών. Με άλλα λόγια, εξαιτίας μιας πολιτικά υποκινούμενης και συνδικαλιστικά ακατανόητης κινητοποίησης, οι οικογένειες 2.643 παιδιών αντιμετώπισαν πρόβλημα στην εργασία τους ή χρειάστηκε να μπουν σε επιπλέον έξοδα. Αυτό δεν είναι ανεκτό.

Επανακατατέθηκε και συζητήθηκε χθες στη βουλή, επίκαιρη ερώτηση του βουλευτή Αχαΐας της Δημοκρατικής Αριστεράς Νίκου Τσούκαλη σχετικά με την τύχη της επιχορήγησης ύψους 7,6 εκ € της εταιρίας Atmel Hellas AE, την οποία η εταιρία οφείλει να επιστρέψει στο ελληνικό δημόσιο, αφού δεν τήρησε τις συμβατικές της υποχρεώσεις.

Κατά τη διάρκεια της συζήτησης ο Υφυπουργός Οικονομίας, Ανταγωνιστικότητας και Ναυτιλίας, κ. Παναγιώτης Ρήγας, διαβεβαίωσε πως δεν έχει απολεσθεί ούτε ένα ευρώ ούτε έχει παραγραφεί το δικαίωμα του δημοσίου για την επιστροφή της επιδότησης

Μια ανάμνηση από τα μαθητικά μου χρόνια που ίσως σας θυμίσει κάτι: Οποτε αναγκαζόμουν να μελετήσω για τις εξετάσεις -την τελευταία στιγμή, ως συνήθως- ανακάλυπτα χίλια δυο πράγματα τα οποία έπρεπε οπωσδήποτε να κάνω, όπως ένα πολύ σημαντικό βιβλίο που όφειλα επιτέλους να διαβάσω ή εκείνη την ταινία για την οποία όλοι μιλούσαν κι εγώ δεν μπόρεσα ακόμα να δω.