Συνεδρίαση της Πανελλαδικής Πολιτικής Επιτροπής της ΔΗΜ.ΑΡ.(27-28/11/10)

Η αποχή των πολιτών από τις αυτοδιοικητικές εκλογές ήταν τεράστια. Αποχή που μαρτυρά τη βαθειά κρίση του πολιτικού συστήματος. Συνιστά αποδοκιμασία των πολιτών στους χειρισμούς και τις συμπεριφορές των πολιτικών δυνάμεων και πρωταρχικά στις δυνάμεις του δικομματισμού, οι οποίες -και ιστορικά- κατέγραψαν το μικρότερο εκλογικό ποσοστό. Η αποχή εκφράζει τη διάρρηξη της σχέσης εμπιστοσύνης των πολιτών με τα κόμματα.

Η υπερκομματικοποίηση των εκλογών δεν αντιμετώπισε την αποχή. Οι ισχυροί κομματικοί συμβολισμοί και τα διλήμματα που έθεσαν στο εκλογικό σώμα πρωταρχικά η κυβέρνηση: «σταθερότητα ή εκλογές», αλλά και η αντιπολίτευση: «Μνημόνιο ή Αντιμνημόνιο», δεν στάθηκαν ικανά να στρέψουν τον κόσμο στις κάλπες.

Η ανασύνθεση του πολιτικού συστήματος πρέπει να γίνει με όρους κοινωνίας. Με τη συμμετοχή των πολιτών, με σταθερή αναφορά στην επίλυση των προβλημάτων της κοινωνίας και της χώρας.

Εμείς, με πλήρη αίσθηση των αδιεξόδων του σημερινού πολιτικού συστήματος, με την ίδρυσή μας, καταθέσαμε ως πρωταρχική μας επιλογή να ενισχύσουμε μεθόδους και πρακτικές που θα φέρνουν την «πολιτική στους πολίτες» και τους «πολίτες στην πολιτική».

Απόφαση και διεκδίκησή μας πρέπει να είναι το άνοιγμα ενός συστηματικού και ουσιαστικού διαλόγου με τους πολίτες που επιλέγουν το λευκό, το άκυρο ή την αποχή.

Εδώ και τέσσερεις μήνες, η Δημοκρατική Αριστερά, επίμονα και συστηματικά, υπογράμμιζε: «Οι εκλογές του Νοεμβρίου θα πραγματοποιηθούν σε ένα ιδιαιτέρως οξυμένο κοινωνικό και οικονομικό περιβάλλον.

Η οικονομική κρίση, όπως εμφανίζεται με τις εκρηκτικές διαστάσεις της στη χώρα μας, το μνημόνιο, τα άδικα και σκληρά κυβερνητικά μέτρα που πλήττουν μεγάλες κατηγορίες του ελληνικού λαού, καθώς και η αυτόματη διαπλοκή τοπικού και περιφερειακού με την κρατική εξουσία, θα ωθούν τους πολίτες να στέκονται κριτικά ή και αρνητικά όχι μόνον απέναντι στην αιρετή διοίκηση του Δήμου και των Περιφερειών, που για την απόδοση ή μη του έργου τους έτσι κι αλλιώς κρίνονται, αλλά απέναντι και στην κυβέρνηση για τις συνολικές της πολιτικές, που το αποτύπωμά τους θα είναι αισθητό στη μεγάλη πλειοψηφία των πολιτών».

Ήμασταν η μοναδική πολιτική δύναμη που επιδιώκαμε να αναδείξουμε τον αυτοδιοικητικό και πολιτικό χαρακτήρα των εκλογών. Ο κεντρικός μας στόχος σε αυτές τις εκλογές ήταν η νίκη των ιδεών της ουσιαστικής αποκέντρωσης, της περιφερειακής συγκρότησης του κράτους, με Αυτοδιοίκηση κοινωνικής πολιτικής και η επικράτηση των δυνάμεων που σε τοπικό επίπεδο μπορούν να υπερασπιστούν και να προωθήσουν αυτές τις ιδέες. Η ανάδειξη δημοτικών και περιφερειακών διοικήσεων που θα διαχειριστούν με διαφάνεια και δημόσιο έλεγχο τις τοπικές υποθέσεις.

Σε όλη την προεκλογική περίοδο όμως, τα πεδία αντιπαράθεσης καθορίστηκαν πρωταρχικά από την ετερόκλητη πολιτική συσπείρωση, το ετερόκλητο αντιμνημονιακό μέτωπο της Νέας Δημοκρατίας και ορισμένων κομμάτων της Αριστεράς, που καλούσαν τους πολίτες να ψηφίσουν με μόνο κριτήριο την αντιμνημονιακή θέση. Ο πρωθυπουργός «απάντησε» στο «μνημόνιο ή αντιμνημόνιο», με το διλημματικό σύνθημα «σταθερότητα ή εκλογές», δημιουργώντας ακόμη μεγαλύτερη σύγχυση και αδιέξοδα στον κόσμο.

Το πολιτικό σύστημα που οδήγησε τη χώρα στην τεράστια κρίση και στα όρια της χρεοκοπίας, διαμόρφωσε, για άλλη μια φορά, οξεία παλαιοκομματική πόλωση, έξω και πάνω από τις καθημερινές ανάγκες των πολιτών και τροφοδότησε έτσι τα αδιέξοδα.

Από την πρώτη εκτίμηση των αποτελεσμάτων συνάγεται ότι ούτε η κυβέρνηση κατεδαφίστηκε, ούτε η ΝΔ κατήγαγε θρίαμβο.

1.100.000 και 550.000 ψηφοφόροι λιγότεροι, σε σχέση με τις προηγούμενες βουλευτικές εκλογές, στις κάλπες των περιφερειακών εκλογών αντιστοίχως για τα δύο κόμματα, συνιστούν μεγέθη που προσδιορίζουν και τα όρια της προσπάθειας για να πείσουν για την επιτυχία των στόχων τους.

Η υπερκομματικοποίηση των εκλογών δεν απέδωσε κάτι περισσότερο από την περιορισμένη συσπείρωση στους κομματικούς συνδυασμούς των δύο μεγάλων κομμάτων και από την ενίσχυση του ΚΚΕ.

Τα εκατέρωθεν διλήμματα του δικομματισμού δεν εμπόδισαν τη μεγάλη διαρροή ψηφοφόρων προς συνδυασμούς πολιτικής διαφωνίας ή την αποχή. Ούτε έδωσαν οι κάλπες πολιτική εξουσιοδότηση στην κυβερνητική πολιτική και τα άδικα μέτρα του Μνημονίου. Ούτε όμως και ευνόησαν με καθοριστικό τρόπο την τακτική της ΝΔ.

Η Δ.Α., ένα κόμμα με ζωή μόλις 4 μηνών, κατέγραψε στις εκλογές, με σημαντικό και δυναμικό τρόπο, την παρουσία της στην αυτοδιοίκηση του πρώτου και του δευτέρου βαθμού, στους δήμους και στις περιφερειακές αυτοδιοικήσεις.

Θέλω για μια ακόμη φορά, και από αυτό το βήμα και εκ μέρους όλων σας, να ευχαριστήσω όλους τους πολίτες, άνδρες και γυναίκες που εμπιστεύτηκαν τις αυτοδιοικητικές δυνάμεις της Δ.Α, που πίστεψαν στην πρόταση των δυνάμεων της Δ.Α. Θέλουμε να τους διαβεβαιώσουμε ότι η πολιτική μας θα είναι η πολιτική της σταθερής προσήλωσης στην επίλυση των προβλημάτων αυτού του τόπου, από θέση ευθύνης και υπευθυνότητας απέναντι στη χώρα, στην κοινωνία και στους πολίτες.

Η ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ είχε μια σημαντική ενθάρρυνση για το εγχείρημά της. Όλοι κατέγραψαν, πέραν πάσης αμφισβήτησης, και την επιτυχία αυτή καθεαυτή, αλλά κυρίως τη δυναμική για την μελλοντική πορεία μας.

Τα αποτελέσματα αποτελούν διαβατήριο για την είσοδο στη Βουλή, οποτεδήποτε και αν γίνουν εθνικές εκλογές. Θα την εξασφαλίσουμε με τις δυνάμεις μας, με την εμπιστοσύνη των πολιτών, με την αυτόνομη κάθοδό μας στις εκλογές.

Η Δ.Α. επιβάλλει και ενισχύει την παρουσία της χωρίς καν τα στοιχειώδη. Χωρίς οικονομικά μέσα. Παρόλα αυτά, τα ψηφοδέλτια που στήριξε με τα μέλη και τα στελέχη της κάλυψαν όλη την επικράτεια.

Η ενθάρρυνση από τα αποτελέσματα δεν μας οδηγεί στο να παραβλέψουμε τα μεγάλα κενά και τις οργανωτικές αδυναμίες που παρουσιάσαμε στις εκλογές αυτές , έστω και αν δεν είχαμε περισσότερο από 3,5 μήνες χρόνο κομματικής συγκρότησης και πολύ λιγότερο χρόνο για την προετοιμασία της μεγάλης αυτοδιοικητικής μάχης.

Μια σοβαρή πολιτική πράξη, που καθόρισε σε μεγάλο βαθμό την πολιτική και οργανωτική δύναμη του κόμματός μας για τις αυτοδιοικητικές εκλογές, ήταν η επιλογή που όριζε ως απολύτως αρμόδιες για την τακτική μας, σε τοπικό και περιφερειακό επίπεδο, τις αντίστοιχες οργανώσεις του κόμματος. Όσες αδυναμίες και αν παρατηρήθηκαν, θεωρούμε ότι αυτή η επιλογή ήταν μια ορθή επιλογή χειραφέτησης των οργανώσεων, ενισχυτική για το σύγχρονο κόμμα των μελών που προωθούμε.

Η αυτάρεσκη κυβερνητική ερμηνεία των εκλογικών αποτελεσμάτων είναι προσωρινής χρήσης. Όσοι σχεδιάζουν την κυβερνητική πολιτική το ξέρουν.

Η ελληνική κοινωνία δεν συσπειρώνεται ούτε στη δικαίωση της κυβερνητικής πολιτικής και των απαιτήσεων των δανειστών της χώρας, ούτε στη δικαίωση των ενόχων της δημοσιονομικής κατάρρευσης. Η ανοχή της εξαντλείται.

Δεκαπέντε περίπου ημέρες μετά τις εκλογές, είναι ανοικτά σοβαρά μέτωπα με ιδιαίτερο βάρος για την μελλοντική πορεία της χώρας! Όλοι και όλες έχουν την αίσθηση του δυσβάστακτου δρόμου που είναι μπροστά.

Η ελληνική κοινωνία καταλαβαίνει ότι πρέπει να βρεθεί δίκαιος τρόπος μείωσης των ελλειμμάτων, της εξάρτησης από την υπερχρέωση και επομένως να ανατραπεί η πελατειακή διαχείριση των προνομίων και της φοροδιαφυγής. Οι πολίτες διεκδικούν την αναδιανομή και την κοινωνική δικαιοσύνη. Η αλληλεγγύη και ο επανακαθορισμός του προτύπου ανάπτυξης ανοίγει σήμερα το έδαφος για μια ουσιαστική παρέμβαση στο κράτος, στην Αυτοδιοίκηση με αποκέντρωση και στους θεσμούς, αλλά και στην οικονομία με στόχο την προώθηση δομικών μεταρρυθμίσεων.

Η χώρα μας βρίσκεται στη δίνη της πολύπλευρης κρίσης. Η κυβέρνηση αγκομαχά να εξασφαλίσει την τρίτη δόση του δανείου. Στο όνομα της διασφάλισης θετικής έκθεσης της τρόικας για την καταβολή της δόσης του Μαρτίου 2011, έχει ετοιμάσει Προϋπολογισμό του 2011 και εξαγγέλλει δεκάλογο μέτρων. Μέτρα που ξεπερνούν πλέον την μία μετά την άλλη κόκκινες γραμμές που το ΠΑΣΟΚ και η κυβέρνηση έθεταν - και ένα χρόνο πριν, και έξι μήνες πριν, και τρεις μήνες πριν.

Η ανασφάλεια της κοινωνίας γιγαντώνεται. Η χώρα μας αντιμετωπίζει έκρηξη ύφεσης, ανεργίας, πληθωρισμού, συρρίκνωσης και τεχνολογικής οπισθοδρόμησης της παραγωγικής βάσης. Έχει εμπλακεί με ευθύνη της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ σε ένα φαύλο κύκλο αλληλοδιαδόχων μέτρων, αστοχίας, πρόσθετων μέτρων, χωρίς να διαφαίνεται ο δρόμος εξόδου από την κρίση.

Η προσαρμογή που επιχειρείται να επιβληθεί το 2011 συνεπάγεται πιο παρατεταμένη και βαθύτερη ύφεση: μετά τις 4,2 ποσοστιαίες μονάδες που μειώνεται φέτος, το ΑΕΠ θα μειωθεί άλλες 3 μονάδες του χρόνου, σύμφωνα με τις επίσημες προβλέψεις - μπορεί και περισσότερο - επιφέροντας μεγαλύτερη συμπίεση εισοδημάτων και ανεβάζοντας την ανεργία στο 15%. Οι δημόσιες επενδύσεις απλώς διατηρούνται στα περικομμένα φωτεινά επίπεδα (8,5 δισ.). Η μείωση των δημοσίων δαπανών και η προσπάθεια να αυξηθούν τα δημόσια έσοδα συμπιέζουν κι άλλο τη ζήτηση και απομακρύνουν την ανάκαμψη. Με βάση και μόνο τα δημοσιευόμενα τώρα στοιχεία, προκύπτει ότι μέσα στην τριετία 2009-2011 η χώρα χάνει το ένα δέκατο από το εθνικό εισόδημα του 2008. Και, φυσικά, επειδή ακριβώς δύσκολα θα επιτευχθούν τόσο προωθημένοι στόχοι, δεν είναι καθόλου διασφαλισμένη μια βελτίωση από το 2012.

Σε κάθε περίπτωση, αν όλα τα κυβερνητικά μέτρα, διαρθρωτικά ή μη, θεωρήσουμε ότι μπορούν να μειώσουν το δημοσιονομικό έλλειμμα και στην προοπτική του 2015 να αρχίσουν να μειώνουν το δημόσιο χρέος, σε τίποτα δεν ωφελούν την αντιμετώπιση του ελλείμματος- ρεκόρ στο ισοζύγιο τρεχουσών συναλλαγών, που βεβαίως οφείλεται στην κατάρρευση της διεθνούς ανταγωνιστικότητας της χώρας. Αλλά, πάνω απ΄ όλα, οφείλεται στην παντελή έλλειψη ανταγωνιστικής παραγωγικής βάσης της χώρας μας.

Πέρα από την γενική μας αντίθεση προς ακολουθούμενες πολιτικές που απορρέουν από το Μνημόνιο, εκφράσαμε τη ριζική αντίθεσή μας σε δύο ζητήματα αιχμής που προέκυψαν από τη συμφωνία κυβέρνησης και τρόικας για την τρίτη δόση του δανείου.

Εκφράσαμε την αντίθεσή μας στην υπεροχή της επιχειρησιακής σύμβασης έναντι των κλαδικών και στη λεγόμενη μεταρρύθμιση-εξορθολογισμό του δημοσίου τομέα.

Δηλώσαμε ότι η κυβέρνηση ξεπέρασε τη κόκκινη γραμμή της προστασίας των γενικών συλλογικών συμβάσεων και των μισθών σε κάθε επιχείρηση, παρά τις όποιες λειάνσεις επεχείρησε στο τέλος να εμφανίσει. Πρόκειται για ευθεία παρέμβαση στο θεσμό των συλλογικών διαπραγματεύσεων και της συλλογικής αυτονομίας, μέσα από την κατάργηση του δικαιώματος επέκτασης των συμβάσεων στα μη μέλη οργανώσεων και την μη υποχρεωτική εφαρμογή των κλαδικών συμβάσεων. Θα οδηγηθούμε σε ευθεία μείωση των μισθών και στον ιδιωτικό τομέα.

Η ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ υποστηρίζει και διεκδικεί τη ριζική αναδιάρθρωση και τον εκσυγχρονισμό της δημόσιας διοίκησης.

Υπογραμμίζουμε ότι η αναγκαία αναδιάρθρωση και ο εκσυγχρονισμός της δημόσιας διοίκησης δεν γίνεται με το χτύπημα των εργασιακών δικαιωμάτων και τη συρρίκνωση των αποδοχών των εργαζομένων. Η αποτελεσματικότητα της δημόσιας διοίκησης βρίσκεται στην αξιοκρατική αξιοποίηση και στην ενεργοποίηση του δυναμικού της.

Όλα αυτά συμβαίνουν σε ένα άκρως ζοφερό όσο και σύνθετο πολιτικό διεθνές πλαίσιο. Οι πολιτικές ηγεσίες των ισχυρότερων χωρών του πλανήτη δεν θέλησαν και δεν κατάφεραν με τη εξάπλωση της χρηματοοικονομικής κρίσης να δημιουργήσουν ένα στοιχειώδες κοινό πλαίσιο λειτουργιών των αγορών και να θέσουν κανόνες ελέγχου. Τώρα οι αγορές έχουν αναθαρρήσει και απειλούν, τη μια μετά την άλλη, τις χώρες με χρεοκοπία. Μετά την Ελλάδα, ακολούθησε η Ιρλανδία, έπεται η Πορτογαλία και άλλες χώρες.

Η αδυναμία πολιτικής συνεννόησης, σε μια εμβρυακή έστω αλλά τόσο αναγκαία προοπτική μιας παγκόσμιας δημοκρατικής διακυβέρνησης, έχει οδηγήσει τα κράτη σε ένα ακόμη μεγαλύτερο ανταγωνισμό όπου μαίνεται ο νομισματικός πόλεμος. Τελευταία πράξη του η εκδήλωση μιας επιθετικής πολιτική εκ μέρους των ΗΠΑ με την έκδοση των 800δις $, που βάλει ευθέως εναντίον της Κίνας και της μη ανατίμησης του γουάν, καθώς και εναντίον της Ευρώπης, κυρίως της Γερμανίας που κρατά χαμηλά την ευρωπαϊκή ζήτηση, παίζοντας εκβιαστικά με τις ισοτιμίες επιδιώκει την αύξηση των εξαγωγών της.

Εδώ τίθεται ένα ζήτημα ευρωπαϊκής ανταγωνιστικότητας, που καθιστά το δομικό αυτό πρόβλημα της Ελλάδας ακόμη οξύτερο.

Από την άλλη, και αυτό είναι ενθαρρυντικό, σοβαρές διεργασίες εξελίσσονται στο ευρωπαϊκό και διεθνές πεδίο που προκαλούν όλο και πιο μεγάλη πίεση στην ηγεσία της Γερμανίας να εγκαταλείψει την εκβιαστική πολιτική της, τον οικονομικό ηγεμονισμό της, σε βάρος των χρεωμένων χωρών. Ισχυρές φωνές στον ευρωπαϊκό χώρο ακούγονται για την υιοθέτηση από την ΕΕ μιας στρατηγικής κοινής ανάπτυξης και της διάρρηξης των αλυσίδων της αδύναμης ανάπτυξης.

Η ανάγκη μιας κοινής δημοσιονομικής πολιτικής, μείωσης των ανισορροπιών και κοινής πορείας ανάπτυξης, προκύπτει μέσα από τα αδιέξοδα για ακόμη περισσότερες υπερχρεωμένες χώρες της Ευρωζώνης.

Γι΄αυτό και σήμερα είναι αναγκαία η σύμπηξη ενός πολιτικού αλλά και κοινωνικού ευρωπαϊκού μετώπου για τη σταθερή στήριξη του Μόνιμου Μηχανισμού αντιμετώπισης κρίσεων, που θα διαδεχτεί το 2013 τον υφιστάμενο Ευρωπαϊκό Μηχανισμό Χρηματοοικονομικής Σταθερότητας. Είναι αναγκαία και η διαμόρφωση ευρύτερων συμμαχιών όχι μόνο από τις χώρες του νότου. Όπως επίσης και η εμμονή, με νέους πλέον όρους, στην πρόταση της ευρωπαϊκής αριστεράς για την έκδοση του ευρωομολόγου, που φαίνεται πλέον ότι κερδίζει έδαφος, μετά τις ακραίες και υπερφίαλες φωνές για απόρριψή του.

Εμείς, ως ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ, συνεχίζουμε σταθερά να υποστηρίζουμε και θα το επαναλαμβάνουμε: Οι ευθύνες των κομμάτων του πελατειακού κράτους είναι τεράστιες και δεν διαγράφονται με επικοινωνιακά μέσα. Οι πολιτικές της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ, που μας έφεραν στο χείλος της χρεοκοπίας, δεν πρέπει απλώς να εγκαταλειφθούν, πρέπει να ανατραπούν.

To ξεπέρασμα της κρίσης κρίνεται σε τρία μέτωπα :

-στην αποφυγή της χρεοκοπίας του δημοσίου και της κατάρρευσης της οικονομίας, που θα την πληρώσουν δραματικά όλοι οι εργαζόμενοι, οι συνταξιούχοι, οι νέοι.

-στην ανατροπή της άδικης κατανομής των βαρών σε βάρος των αδύνατων στρωμάτων, με την αύξηση των δημοσίων εσόδων μέσα από την καταπολέμηση της φοροδιαφυγής και της παραοικονομίας και όχι μέσα από νέους έμμεσους φόρους, καθώς και με την καταπολέμηση της ακρίβειας.

-στην υλοποίηση μιας αναπτυξιακής πορείας έξω από το πελατειακό σύστημα, υπέρ των πολιτών, μιας ανάπτυξης οικολογικής για τη βελτίωση της ζωής τους, με πλήρη σεβασμό στο περιβάλλον, με ουσιαστική παρέμβαση στο κράτος, στην Αυτοδιοίκηση με αποκέντρωση και στους θεσμούς, αλλά και στην οικονομία με στόχο την προώθηση δομικών μεταρρυθμίσεων, με δυναμική συμμετοχή στο ευρωπαϊκό πλαίσιο.

Η κρίση δεν είναι μόνον δημοσιονομική και οικονομική. Εκδηλώνεται και ως κρίση εμπιστοσύνης των πολιτών προς τα πολιτικά κόμματα, απλώνεται ως κρίση αξιών σε όλη την κοινωνία. Η αξιολόγηση των αποτελεσμάτων και κυρίως η μελέτη των ποιοτικών χαρακτηριστικών και της εκλογικής συμπεριφοράς των πολιτών έχουν αναδείξει το ζήτημα αυτό ως πρωτεύον.

Εμείς, ως ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ, αντιπαλεύουμε τα αίτια της κρίσης. Δεν αναζητούμε τρόπους να τροφοδοτηθεί η συνέχιση του ίδιου πελατειακού κράτους. Αγωνιζόμαστε για την ανατροπή του παντού. Η εναλλακτική λύση που στηρίζουμε δεν είναι μόνον άλλα μέτρα οικονομικής πολιτικής, αλλά διαφάνεια, καταπολέμηση της σπατάλης και της διαφθοράς, της φοροδιαφυγής, της κάθε μορφής ιδιοποίησης του δημοσίου πλούτου, πάταξης του πελατειακού κράτους.

Περιλαμβάνει αναπτυξιακές πρωτοβουλίες τόνωσης της παραγωγής και όχι χρηματοδότησης του καταναλωτικού προτύπου που κυριάρχησε στη χώρα. Περιλαμβάνει δραστηριότητες και θεσμούς κοινωνικής αλληλεγγύης.

Απάντηση στη κρίση δεν μπορούν να δώσουν τα κυβερνητικά επικοινωνιακά τεχνάσματα, η πολιτική ατροφία και υποκρισία της ΝΔ, τα συνθήματα που δεν έχουν στοιχειώδη επαφή με την πραγματικότητα.

Η χώρα έχει ανάγκη να μπει σε νέα πορεία.

Η ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ προτείνει ριζική πολιτική στροφή σε όλους τους τομείς, για να εφαρμοστεί ένα δημοκρατικό σχέδιο ανασυγκρότησης της χώρας με βασικούς άξονες την αναδιοργάνωση της οικονομίας και του κράτους, τη συγκρότηση πραγματικού κοινωνικού κράτους, την κοινωνική δικαιοσύνη, τη σύγχρονη οικολογική ανάπτυξη.

Πορευόμαστε προς το Συνέδριό μας.

Με ανοιχτές διαδικασίες μπροστά στην κοινωνία.

Με συνεχή και ουσιαστική επικοινωνία με τους πολίτες, συνδιαμορφώνοντας μαζί τους την πολιτική και τις θέσεις της Δημοκρατικής Αριστεράς.

Προχωράμε σταθερά.

Για την αριστερά της ευθύνης.

Για τη χώρα, την κοινωνία και τους πολίτες.

Προχωράμε δυνατά.

Για τη ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ.