Αυτές τις μέρες, η Ιταλία βρέθηκε στην ίδια φάση που ήμασταν εμείς πριν ενάμιση χρόνο. Τα επιτόκια άρχισαν να φεύγουν προς τα πάνω, το ΔΝΤ έρχεται. Η χώρα αντέδρασε ακαριαία. Η κυβέρνηση παραιτήθηκε, τα κόμματα, που εκεί είναι και 17, επέλεξαν έναν πρώην κοινοτικό επίτροπο, τον Μάριο Μόντι, του ανέθεσαν την πρωθυπουργία και αυτός σχηματίζει μια «κυβέρνηση μάχης» με 12-14 μόνο υπουργούς πρώτης γραμμής για να βγάλει τη χώρα από τη δίνη.

Πρέπει να σημάνει ένα πανευρωπαϊκό σάλπισμα και προσκλητήριο. Από άκρου εις άκρον της Ευρώπης.
Προς τους αριστερούς, σοσιαλιστές, οικολόγους, προοδευτικούς και δημοκρατικούς πολίτες.
Βάλτε φρένο στην καταστροφική πολιτική της Δεξιάς. Να Σώσουμε την Ευρώπη.
Να σφραγίσουμε τις εξελίξεις.
Προς μία Ευρώπη πλήρως ενοποιημένη.Ομόσπονδη, με ενιαία οικονομική, κοινωνική, νομισματική, περιβαλλοντική πολιτική.Με δικό της προϋπολογισμό, όργανα διακυβέρνησης και θεσμούς, ομοσπονδιακή κεντρική τράπεζα.Ως πραγματικό ενιαίο χώρο ανάπτυξης, δικαιοσύνης και ασφάλειας.
Σε αυτή την μεγάλη εκστρατεία η ΔΗΜΑΡ είναι στρατευμένη και ανυποχώρητη.

Οι πάντες στροβιλίζονται σήμερα στον τυφώνα της καταστροφικής ανευθυνότητας της πρότασης του ΓΑΠ και της άλογης, αντιδημοκρατικής, αντιφατικής θέσης της ηγεσίας της Ε.Ε.

Η Ευρωπαϊκή ηγεσία άδραξε την ευκαιρία, προφανώς ερμηνεύοντας κατά βούληση την κίνηση του ΓΑΠ, και πιέζει πλέον με διλήμματα “μέσα ή έξω από την Ε.Ε.” για την αποδοχή από μέρους της Ελληνικής κοινωνίας της συμφωνίας της 26ης Οκτωβρίου “όπως έχει” και την αποδοχή των συνοδευτικών πολιτικών όρων λειτουργίας της δημοκρατίας μας για την υλοποίηση της.

Δεν δίνουμε ψήφος εμπιστοσύνης στην κυβέρνηση. Δεν περιοριζόμαστε όμως σ’ αυτό. Δεν περιοριζόμαστε στο όχι. Θα είμαστε εδώ με συγκεκριμένες, συστηματικές, επίμονες προσπάθειες, προτάσεις και διεκδικήσεις, να συνεισφέρουμε προκειμένου να προωθηθούν εκείνες οι πολιτικές που είναι δυνατόν να στηρίζουν την ελληνική κοινωνία και να οδηγούν τη χώρα σε πορεία διεξόδου. Και όλα αυτά πάντοτε με την επισήμανση ότι αποτελεί σταθερό στόχο μας η παραμονή της χώρας, η παραμονή της Ελλάδας στην Ευρώπη. Εμείς δεν είμαστε εισηγητές της αναχώρησης της χώρας από την Ε.Ε. Εκεί σ’ αυτό το υπό διαμόρφωση πολιτικό ολοκλήρωμα πρέπει να δίνουμε συστηματικά τη μάχη προόδου της ελληνικής κοινωνίας και της χώρας.

Τελικά η συμμετοχή της ακροδεξιάς του ΛΑΟΣ στην νέα κυβέρνηση ενόχλησε περισσότερο τους προοδευτικούς πολίτες και τα προοδευτικά κόμματα στην Ευρώπη- με πρώτη την Γαλλία που ξέρει – παρά στην χώρα μας. Εδώ τα αντανακλαστικά έχουν αμβλυνθεί και από την λάου-λάου πολιτική του κ. Καρατζαφέρη και από την πολιτική και ηθική νομιμοποίηση που απλόχερα και συστηματικά του προσφέρανε ΠΑΣΟΚ και ΝΔ.

Ορισμένες παρατηρήσεις σχετικά με την συζήτηση (για την δήθεν «κρίση») για την στάση της Δημοκρατικής Αριστεράς έναντι της κυβέρνησης. Όσοι επέμεναν κατά την συνεδρίαση της Κεντρικής Επιτροπής της Δημοκρατικής Αριστεράς την περασμένη Πέμπτη να δοθεί ψήφος ανοχής («παρών») απ’ τους βουλευτές της ΔΗΜΑΡ στην κυβέρνηση του Λ. Παπαδήμου, είναι σχεδόν οι ίδιοι που επέμεναν να υπερψηφιστεί η όποια κυβέρνηση θα προέκυπτε απ’ τις εν εξελίξει τότε ζυμώσεις, την προπερασμένη Δευτέρα το βράδυ! Μια κυβέρνηση που παραλίγο θα ήταν κυβέρνηση Πετσάλνικου, ή και κυβέρνηση Κακλαμάνη!

Ο εκπρόσωπος τύπου του γαλλικού σοσιαλιστικού κόμματος(PSF), Benoît Hamon, είπε ότι είναι συγκλονισμένος από τη σύνθεση μιας κυβέρνησης εθνικής ενότητας στην Ελλάδα στην οποία συμμετέχουν οι εκπρόσωποι της άκρας δεξιάς, δίπλα σε μέλη του ΠΑΣΟΚ, μέλος της Σοσιαλιστικής Διεθνούς .
Και προσέθεσε: «Είναι απαράδεκτο να φαντάζεται κανείς ότι το μέλλον μιας χώρας στη ζώνη του ευρώ περνά μέσω κυβερνήσεων εθνικής ενότητας που ενσωματώνουν την άκρα δεξιά. (...) Δεν βλέπω πώς η ενσωμάτωση της άκρας δεξιάς θα φέρει μια καλύτερη λύση στο πρόβλημα ».

Αγαπητέ σ. Ψαριανέ, σου εκφράζω την άποψή μου δημόσια γιατί μας αφορά όλους, σχετικά με την δήλωσή σου στο “Bήμα”.
Η ύπαρξη του εγχειρήματος της Δ.Α. οφείλεται και σε σένα, αποτελείς μέλος της ηγετικής ομάδας, ως βουλευτής και ως υποψήφιος στην Αττική στις περιφερειακές εκλογές, που σου προσδίδει μεγαλύτερη ευθύνη.
Αν κατανοώ καλά τη δήλωση σου, λες ότι η απόφαση της Κ.Ε. είναι πρόταση προς την Κοινοβουλευτική ομάδα.
Σαφώς και δεν είναι έτσι, η απόφαση της Κ.Ε., είναι απόφαση που δεσμεύει το κόμμα στο σύνολό του.

Μπορεί να μας σώσει ο αξιόλογος Λουκάς Παπαδήμος; Αυτό θα ήθελε και αυτό φαίνεται να ελπίζει ο μυθικός πια «μέσος Έλληνας». Εμπεδώθηκε χωρίς καμιά προσπάθεια η πεποίθηση ότι έχουμε να κάνουμε με ένα σοβαρό, καταρτισμένο και ικανό πρόσωπο που ο λόγος του ακούγεται με προσοχή εκεί όπου παίζεται η τύχη μας.

Τα κόμματα εξουσίας τελικώς τα κατάφεραν. Διεσύρθησαν. Το ΠΑΣΟΚ γιατί είχε τη φαεινή ιδέα του δημοψηφίσματος που αναστάτωσε τη χώρα και την Ευρώπη, την οποία εγκατέλειψε ύστερα από τα ταπεινωτικά τελεσίγραφα που επέδωσαν Μέρκελ και Σαρκοζί στον Γ. Παπανδρέου.

Σε όλη της την ιστορική διαδρομή η αριστερά, ως γνήσιο τέκνο του δυτικού διαφωτισμού (τον οποίο και αντιπαραθέτω με την προηγηθείσα βυζαντινή αναγέννηση) έχει αναγάγει την ιδεολογία σε ζήτημα πρώτης προτεραιότητας και έτσι φυσικά «το κόμμα» όταν πρόκειται να «πάρει» σημαντικές αποφάσεις πάντα «εμπλέκεται» σε ιδεολογικά διλλήματα, τα οποία και το θέτουν σχεδόν πάντα στο περιθώριο των πολιτικών εξελίξεων, αλλά ταυτόχρονα του εξασφαλίζουν μια «ηθική ακεραιότητα» και μια «πολιτική καθαρότητα».

Πριν μια βδομάδα η σύγχυση για τη νέα κυβέρνηση κορυφώνονταν. Οι ηγεσίες του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ έστησαν μια νέα περιπέτεια με το ποιός θα είναι νέος πρωθυπουργός αλλά κάτω από τη πίεση και βουλευτών τους αποφάσισαν να ψηφίσουν τον Λ. Παπαδήμο. Οι προσδοκίες που επενδύονται είναι μεγάλες. Τα προβλήματα όμως τα οποία ανέλαβε να αντιμετωπίσει ο νέος πρωθυπουργός είναι πολύ πιο μεγάλα από όσα έχουμε γνωρίσει τις τελευταίες δεκαετίες και εξαιρετικά κρίσιμα.