Τελικά το σύστημα έφτασε, δια της πλαγίας –μούφα δημοψηφίσματα, εκατέρωθεν στημένους εκβιασμούς, επιδεικτικά τραβήγματα αφτιών από τους Ευρωπαίους «εταίρους», αναζήτηση και καπάρωμα των πολυπόθητων άλλοθι– στο επιδιωκόμενο, ανομολόγητο, αποτέλεσμα: ΠΑΣΟΚ-ΝΔ-ΛΑΟΣ, ήτοι μεταλλαγμένοι σοσιαλιστές με έντονη εσάνς νεοφιλελευθερισμού, εθνολάγνα παλαιο-δεξιά του χωριού και της γιαγιάς μου, και μια ελάχιστα καλυμμένη (ως πότε;) και μουλωχτή ακροδεξιά. Πλάι πλάι και χαμογελαστοί, στη δοτή μεταβατική κυβέρνηση, αγωνιστές της γενιάς του Πολυτεχνείου με υβριστές της γενιάς του Πολυτεχνείου, διπλωματούχοι σοσιαλιστές με πατεντάτους δεξιούς, επαγγελματίες της διαπλοκής με εθνικιστικά φιντάνια, σε μια ορκωμοσία-καθοσίωση – με τις ευλογίες ενός αγωνιστή, κάποτε αντιστασιακού, Προέδρου και του σκοτεινόχρωμου ιερατείου των ρασοφόρων.