Ο διευθυντής της εφημερίδας «Λε Μοντ», Ζαν-Μαρί Κολομπανί, μιλάει για τις διαδηλώσεις των νέων στις γαλλικές πόλεις και τα προάστια, τη δημοσιογραφία, την κρίση που περνούν τα ΜΜΕ, τον λαϊκισμό που εδραιώνεται σε όλη την Ευρώπη και το ρόλο της Αμεσης και Αντιπροσωπευτικής Δημοκρατίας.
Ζακ Ντελόρ, Ευρωπαϊκή Πρόκληση (www.pro.euro.gr), Δημοσιευμένο: 2006-02-15
Ακούω όλο και πιο συχνά, ιδιαίτερα από την άλλη όχθη της Μάγχης, και όχι μόνο από ειδικούς, καθηγητές, πολιτικούς παράγοντες και άλλους, να λένε: «η οικοδόμηση της Ευρώπης, όπως τη συνέλαβαν οι Πατέρες της Ευρώπης (και εδώ αναφέρομαι ιδίως στον Jean Monnet, τον De Gasperi, τον Schuman και σε άλλους) έχει ξεπερασθεί, έχει τελειώσει». Η προβληματική του κόσμου μας έχει αλλάξει ριζικά και οδηγεί αντιθέτως σε ένα είδος ανανέωσης της εθνικής ένταξης και των εθνών. Εν ολίγοις, θα έπρεπε να φτιάξουμε την Ευρώπη, αλλά ας τη φανταζόμαστε διαφορετικά.
H Eλλάδα και οι επιδράσεις των διεθνών δικτύων ανάπτυξης και ισχύος
H EΛΛAΔA, ΟΠΩΣ KAI ΟI AΛΛEΣ ΟMΟEIΔEIΣ XΩPEΣ ΣTHN ΠEPIΦEPEIA THΣ EYPΩΠHΣ, METAΣXHMATIZETAI, ANAΠTYΣΣETAI, ΠPΟ-ΟΔEYEI, ΟTAN EΠITEYXΘEI Ο KATAΛΛHΛΟΣ ΣYNΔYAΣMΟΣ ΔYΟ ΠAPAΓΟNTΩN: ENΟΣ ΔIEΘNΟYΣ KAI ENΟΣ EΘNIKΟY.
Δεν περνά περισσότερος νεοφιλελευθερισμός στην Eυρώπη
Ελίζα Παπαδάκη, Τα Νέα, Δημοσιευμένο: 2005-10-20
Φιλοδοξία της βρετανικής προεδρίας στην Ευρωπαϊκή Ένωση αυτό το εξάμηνο ήταν να προωθήσει μια νέα οικονομική στρατηγική, πολύ πιο φιλελεύθερη και εξωστρεφή ως προς τη λειτουργία των αγορών από τις πρακτικές που ακολουθούνται έως τώρα.
Πολλά ειπώθηκαν πριν από το λόγο του Βρετανού πρωθυπουργού στο Στρασβούργο. Ο άνθρωπος που υποτίθεται ότι έχει αυτή τη στιγμή το πάνω χέρι, επρόκειτο να ανακοινώσει τα σχέδιά του για το μέλλον της Ευρωπαϊκής Ενωσης, ενώ ο γαλλο-γερμανικός άξονας έπνεε τα λοίσθια μετά το όχι των Γάλλων και των Ολλανδών. Τελικά, ο λόγος του αιφνιδίασε.
Στην Ευρώπη το ιδεολογικό κλίμα άλλαξε τα τελευταία χρόνια, και όχι μόνο λόγω του Ιράκ.
Οι διαφορές που ανέδειξε ο πόλεμος μεταξύ των διασήμων, λόγω Ντόναλντ Ράμσφελντ «νέας» και «παλιάς» Ευρώπης, έρχονται από παλιά, κι έχουν βαθιές ρίζες.
Οι διατλαντικές διαφορές που φανερώθηκαν για το Ιράκ, ήταν ήδη επί μακρόν παράγοντας των διεθνών σχέσεων και υπογραμμίζουν βαθύτερες διαφοροποιήσεις μεταξύ των δυτικών πολιτικών συστημάτων.
H άκαμπτη οικονομική πολιτική της δημοσιονομικής ισορροπίας και της σταθερότητας των τιμών εγκλωβίζει τη Γηραιά Hπειρο – Πρώτο ρήγμα στη Γερμανία
Αν δεν υπάρξει κάποια περιπλοκή της τελευταίας στιγμής -στη λογική των εξισορροπήσεων και των συμβιβασμών για άλλα ευρωπαϊκά αξιώματα, ο πρωθυπουργός της Πορτογαλίας θα ορισθεί σήμερα το απόγευμα από τους 25 στις Βρυξέλλες ως διάδοχος του Ρομάνο Πρόντι στην προεδρία της Ευρωπαϊκής Επιτροπής.
H Eνωμένη Eυρώπη έχει τη μοίρα ενός κοστουμιού που το ράβουν, πριν 15, τώρα 25 ραφτάδες, ο καθένας με δικό του σχέδιο, άλλος τραβώντας για να φαρδύνει (ομοσπονδία) άλλος μαζεύοντας για να στενέψει (διακυβερνητική ομοφωνία) και στο τέλος όλοι μαζί, ραφτάδες και πελάτες (Eυρωπαίοι πολίτες) βρίζουν γιατί το ρούχο δεν φοριέται. Aυτή την εικόνα επαλήθευσαν οι ευρωεκλογές και δεν αρκεί το Eυρωσύνταγμα για να τη διαψεύσει.
Δεν υπάρχει κανένας που να ισχυρίζεται ότι η αποδοχή από τους 25 ηγέτες της διευρυμένης πια Ε.Ε. της Συνταγματικής Συνθήκης δεν αποτελεί ένα σοβαρό βήμα για το μέλλον των ευρωπαϊκών χωρών. Αν συνιστά η αποδοχή αυτή και βήμα για την ολοκλήρωση της Ε.Ε. θα φανεί στο προσεχές μέλλον.
Πατάει στην αγορά, όχι στην κοινωνία
Ελίζα Παπαδάκη, Αυγή, Δημοσιευμένο: 2004-06-20
Ζώντας χρόνια τώρα την οικονομική στασιμότητα και την υψηλή και ανερχόμενη ανεργία, ζώντας μιαν εντεινόμενη ανασφάλεια για την απασχόληση, αλλά και για τη σύνταξη, την περίθαλψη, τα σχολεία και τα πανεπιστήμια, για τη διατήρηση της ευημερίας τους γενικότερα, πήγαν, ή δεν πήγαν, να ψηφίσουν οι πολίτες της Ευρώπης για το κοινό τους Κοινοβούλιο την περασμένη Κυριακή.
Πιερ Λαρουτιρού, Μισέλ Ροκάρ, Στεφάν Εσέλ, Le Monde, Δημοσιευμένο: 2004-06-09
Για την κύρωση της συνταγματικής συνθήκης της Ευρωπαϊκής Ενωσης είναι πιθανό –και ορθό– να γίνουν δημοψηφίσματα. Ολοι ξέρουν, όμως, ότι το «όχι» κινδυνεύει να κερδίσει αν το κείμενο που θα προταθεί στους πολίτες είναι παραπλήσιο με αυτό που προέκυψε από τις εργασίες της Συνέλευσης. Αυτό το Σύνταγμα δεν ανταποκρίνεται επαρκώς στις προσδοκίες των πολιτών.
